Aπό τα πιο αξιοσημείωτα των πρόσφατων οσκαρικών υποψηφιοτήτων που ανακοινώθηκαν την περασμένη Δευτέρα, αν και πέρασε ελαφρώς στα ψιλά, ήταν η διπλή διάκριση της Σκάρλετ Γιόχανσον.

Η Αμερικανίδα σταρ έγινε μόλις η 11η ηθοποιός –γυναίκα ή άνδρας– στην ιστορία του σινεμά που καταφέρνει να είναι υποψήφια για δύο διαφορετικούς ρόλους την ίδια χρονιά· μερικοί από τους προηγούμενους ήταν η Κέιτ Μπλάνσετ, η Τζουλιάν Μουρ και ο Αλ Πατσίνο, όλοι κάτοχοι τουλάχιστον ενός χρυσού αγαλματιδίου. Η Σκάρλετ, ωστόσο, υποτίθεται πως δεν «ανήκει» στη συγκεκριμένη κατηγορία.

Συμμετέχοντας σε ταινίες ήδη από τα 10 της χρόνια, έγινε παγκοσμίως γνωστή το 2003 μέσα από το υπέροχο «Χαμένοι στη μετάφραση» της Σοφία Κόπολα.

Ο ρόλος της πανέμορφης ξανθιάς που παίρνει το μυαλό του Μπιλ Μάρεϊ της ταίριαξε γάντι, σε ένα φιλμ που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «του συρμού». Ηταν πάντως όπως φαίνεται αρκετό για να γοητεύσει τον Γούντι Αλεν, ο οποίος της προσφέρει πρωταγωνιστικό ρόλο στο αριστουργηματικό «Match Point»· εκείνη ανταποδίδει με μια σαγηνευτική ερμηνεία, συμπεριλαμβανομένης μιας από τις πιο ερωτικά φορτισμένες σκηνές (αυτή του πινγκ πονγκ) που έχουμε δει ποτέ με τους πρωταγωνιστές… ντυμένους. Ακολουθούν συνεργασίες με σπουδαίους σκηνοθέτες όπως ο Μπράιαν ντε Πάλμα («Μαύρη ντάλια») και ο Κρίστοφερ Νόλαν («Prestige»), όμως σχεδόν οι πάντες αντιλαμβάνονται πια τη Γιόχανσον σαν σύμβολο του σεξ. Η ίδια γίνεται και action hero, πρωταγωνιστώντας στο χρυσοφόρο σύμπαν της Marvel – όχι ακριβώς οσκαρικό υλικό, αρκετό όμως ώστε να την κάνει την πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιό του Χόλιγουντ. Παρ’ όλα αυτά δεν ασχολείται μόνο με το εμπορικό σινεμά. Το 2013 γίνεται κεντρική ηρωίδα στο αλλόκοτα γοητευτικό «Κάτω από το δέρμα» του Τζόναθαν Γκλέιζερ, όπου για πρώτη φορά εμφανίζεται γυμνή σε ταινία. Το αποτέλεσμα είναι περισσότερο καλλιτεχνικό παρά σέξι, ωστόσο τα Οσκαρ το αγνοούν, η Σκάρλετ είναι απλώς μια άλλη Μόνικα Μπελούτσι. Και φέτος, στα 35 της, ξαφνικά δύο υποψηφιότητες. Φαίνεται πως οι αλλαγές που η Ακαδημία διαφημίζει τα τελευταία χρόνια, επιτέλους πιάνουν τόπο.

ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΧΑΡΜΠΗΣ-kathimerini.gr