Οι τούρκοι πολίτες αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στην πληγωμένη εθνική τους υπερηφάνεια και τις εντεινόμενες αμφιβολίες για την παρουσία του στρατού τους στη Συρία. Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο Ερντογάν αποφάσισε να ανοίξει τα σύνορα προς τη Δύση για τους πρόσφυγες.

Οι τούρκοι πολίτες αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στην πληγωμένη εθνική τους υπερηφάνεια και τις εντεινόμενες αμφιβολίες για την παρουσία του στρατού τους στη Συρία.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο Ταγίπ Ερντογάν αποφάσισε να ανοίξει τα σύνορα προς τη Δύση για τους πρόσφυγες.

Σύμφωνα με το Politico, η απόφαση αυτή είναι σε μεγάλο βαθμό ένδειξη αδυναμίας.

H ανάλυση του Politico για την κίνηση Ερντογάν

Η απόφαση του Ταγίπ Ερντογάν να υλοποιήσει τελικά τη διαρκή απειλή του για ενθάρρυνση των 4 εκατομμυρίων προσφύγων και μεταναστών που βρίσκονται στην Τουρκία να περάσουν στην Ευρώπη είναι σε μεγάλο βαθμό ένδειξη αδυναμίας.

Ο τούρκος πρόεδρος αντιμετωπίζει προβλήματα στην επέμβασή του στη Συρία, όπου η Τουρκία υπέστη μεγάλες απώλειες, με 36 στρατιώτες να σκοτώνονται σε μία επίθεση από συριακές και ρωσικές δυνάμεις στην Ιντλίμπ.

Ο τουρκικός λαός βρίσκεται σε σύγχυση, με τους πολίτες να αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στην πληγωμένη εθνική τους υπερηφάνεια και τις εντεινόμενες αμφιβολίες για την παρουσία του στρατού τους -χωρίς κάλυψη από αέρος- στην Ιντλίμπ.

Η στρατιωτική επέμβαση το περασμένο φθινόπωρο στη βορειοανατολική Συρία, όπου οι περισσότεροι Τούρκοι, δικαίως ή λανθασμένα, συσπειρώθηκαν εύκολα έναντι της «απειλής» των Κούρδων, είναι ένα πράγμα. Το να δικαιολογήσεις, ακόμη και σε ένα εθνικιστικό κοινό, τόσο μεγάλο φόρο αίματος στην Ιντλίμπ, στα βορειοδυτικά της Συρίας είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.

Οι στρατιωτικές απώλειες έρχονται, δε, σε μια εποχή που η δημοτικότητα του Ερντογάν βρίσκεται σε πτώση.

Ο Ερντογάν γνωρίζει ότι, εκτός από τους Κούρδους, υπάρχει ένα ακόμη ζήτημα στο οποίο μπορεί να κινητοποιηθεί σήμερα ένα εθνικιστικό τουρκικό κοινό: οι πρόσφυγες.

Oι ημέρες της πολιτικής ανοιχτών συνόρων της Τουρκίας έναντι των μεταναστών και των προσφύγων είναι πια παρελθόν. Με σχεδόν 4 εκατομμύρια πρόσφυγες παρόντες στην τουρκική επικράτεια και πολύ μακριά από τις παλαιότερες εξαιρετικές οικονομικές επιδόσεις της Τουρκίας, οι αντιλήψεις έναντι της μετανάστευσης στη χώρα έχουν δυστυχώς «εξευρωπαϊσθεί».

Αντιμέτωπος με την απειλή μιας περαιτέρω εισροής 900.000 προσφύγων από την Ιντλίμπ, ο Ερντογάν προσπάθησε να αποσπάσει την προσοχή της κοινής γνώμης από τις απώλειες στο πεδίο της μάχης. Το έπραξε επιλέγοντας τον αγαπημένο του σάκο του μποξ: την ΕΕ.

Αν όμως ο Ερντογάν ελπίζει να κερδίσει κάτι από την Ευρώπη, δεν είναι ξεκάθαρο τι θα είναι αυτό. Με την Ουάσινγκτον  να έχει ενοχληθεί από την απόκτηση ρωσικών πυραύλων S400 από την Τουρκία, η Άγκυρα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει απεγνωσμένα έναν άλλο εταίρο για να τη βοηθήσει να διασωθεί στην Ιντλίμπ.

Υπάρχουν περιοχές – πέραν της Συρίας – όπου η ΕΕ θα μπορούσε να κάνει περισσότερα, ωστόσο ούτε οι ΗΠΑ, ούτε οι Ευρωπαίοι είναι πιθανόν να κάνουν κάτι.

Ο Ερντογάν πρέπει να γνωρίζει ότι, ανεξάρτητα από το πόσο τρομαγμένοι είναι οι Ευρωπαίοι από μια νέα εισροή προσφύγων, φοβούνται ακόμη περισσότερο να μπουν στο συριακό τέλμα. Όπως το έθεσε ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ Τζόσεπ Μπορέλ, μια ευρωπαϊκή ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στη Συρία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ευσεβής πόθος.