Η παροχή στις γυναίκες ίδιων ευκαιριών με τους άνδρες θα μπορούσε να αυξήσει τη γεωργική παραγωγή κατά 4% στις φτωχότερες περιοχές και ο αριθμός των υποσιτισμένων ανθρώπων θα μπορούσε να μειωθεί έως και κατά 17%.

Η πρώτη Διεθνής Ημέρα Αγρότισσας γιορτάστηκε στις 15 Οκτωβρίου 2008. Αυτή η ημέρα, που καθιερώθηκε από τη Γενική Συνέλευση στο ψήφισμά της 62/136 της 18ης Δεκεμβρίου 2007, αναγνωρίζει «τον κρίσιμο ρόλο και τη συμβολή των γυναικών της υπαίθρου, συμπεριλαμβανομένων των αυτόχθονων γυναικών, στην ενίσχυση της αγροτικής και αγροτικής ανάπτυξης, στη βελτίωση της επισιτιστικής ασφάλειας και στην εξάλειψη της αγροτικής φτώχειας ».

Για το λόγο αυτό, το ψήφισμα παροτρύνει τα κράτη μέλη, σε συνεργασία με τις οργανώσεις των Ηνωμένων Εθνών και την κοινωνία των πολιτών, να εφαρμόσουν μέτρα που θα μπορούσαν να βελτιώσουν τη ζωή των γυναικών της υπαίθρου, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στις αυτόχθονες κοινότητες.

Η επίτευξη της ισότητας των φύλων και η ενδυνάμωση των γυναικών δεν είναι μόνο ηθικά σωστό, αλλά είναι ένα κρίσιμο συστατικό για την καταπολέμηση της ακραίας φτώχειας, της πείνας και του υποσιτισμού, αναφέρει ο ΟΗΕ σε ανακοίνωσή του.

Και προσθέτει ότι κατά μέσο όρο, οι γυναίκες αποτελούν περισσότερο από το 40 % του εργατικού δυναμικού της γεωργίας στις αναπτυσσόμενες χώρες, από 20 % στη Λατινική Αμερική έως 50 % ή περισσότερο σε περιοχές της Αφρικής και της Ασίας.

Ωστόσο, αντιμετωπίζουν σημαντικές διακρίσεις όσον αφορά την ιδιοκτησία γης και κτηνοτροφίας, ίση αμοιβή, συμμετοχή σε φορείς λήψης αποφάσεων και πρόσβαση σε πόρους, πίστωση και αγορά.

Η βελτίωση της ζωής των γυναικών της υπαίθρου είναι το κλειδί για την καταπολέμηση της φτώχειας και της πείνας. Η παροχή στις γυναίκες των ίδιων ευκαιριών με τους άνδρες θα μπορούσε να αυξήσει τη γεωργική παραγωγή κατά 2,5 έως 4 % στις φτωχότερες περιοχές και ο αριθμός των υποσιτισμένων ανθρώπων θα μπορούσε να μειωθεί κατά 12 έως 17 %.

Φετινό θέμα είναι «οι Αγρότισσες καλλιεργούν καλό φαγητό για όλους» και έχει στόχο την αναγνώριση του έργου «αυτών των ηρωίδων στα συστήματα τροφίμων του κόσμου».

Η ανεκτίμητη συμβολή των γυναικών της υπαίθρου στην ανάπτυξη

Ο κρίσιμος ρόλος που διαδραματίζουν οι γυναίκες και τα κορίτσια στη διασφάλιση της βιωσιμότητας των αγροτικών νοικοκυριών και κοινοτήτων, στη βελτίωση του βιοπορισμού της υπαίθρου και στη συνολική ευημερία, έχει αναγνωριστεί όλο και περισσότερο. Οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν ένα σημαντικό ποσοστό του εργατικού δυναμικού της γεωργίας, συμπεριλαμβανομένης της άτυπης εργασίας, και εκτελούν το μεγαλύτερο μέρος της απλήρωτης φροντίδας και της οικιακής εργασίας εντός οικογενειών και νοικοκυριών σε αγροτικές περιοχές. Συνεισφέρουν σημαντικά στη γεωργική παραγωγή, την επισιτιστική ασφάλεια και διατροφή, τη διαχείριση της γης και των φυσικών πόρων και την οικοδόμηση της κλιματικής ανθεκτικότητας.

Ακόμα κι έτσι, οι γυναίκες και τα κορίτσια στις αγροτικές περιοχές υποφέρουν δυσανάλογα από την πολυδιάστατη φτώχεια. Ενώ η ακραία φτώχεια έχει μειωθεί παγκοσμίως, το 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι στον κόσμο, που συνεχίζουν να ζουν σε απαράδεκτες συνθήκες φτώχειας, συγκεντρώνονται σε μεγάλο βαθμό σε αγροτικές περιοχές. Τα ποσοστά φτώχειας στις αγροτικές περιοχές στις περισσότερες περιοχές είναι υψηλότερα από αυτά των αστικών περιοχών. Ωστόσο, η γεωργία μικρού μεγέθους παράγει σχεδόν το 80% των τροφίμων στην Ασία και την υποσαχάρια Αφρική και υποστηρίζει τα μέσα διαβίωσης περίπου 2,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Οι αγρότισσες μπορεί να είναι εξίσου παραγωγικές και επιχειρηματικές με τους άνδρες ομολόγους τους, αλλά είναι λιγότερο σε θέση να έχουν πρόσβαση σε γη, πιστώσεις, γεωργικές εισροές, αγορές και αλυσίδες αγροτικών προϊόντων υψηλής αξίας.

Τα διαρθρωτικά εμπόδια και οι κοινωνικές νόρμες που εισάγουν διακρίσεις εξακολουθούν να περιορίζουν τη δύναμη λήψης αποφάσεων των γυναικών και την πολιτική συμμετοχή σε αγροτικά νοικοκυριά και κοινότητες. Οι γυναίκες και τα κορίτσια στις αγροτικές περιοχές στερούνται ίσης πρόσβασης σε παραγωγικούς πόρους και περιουσιακά στοιχεία, δημόσιες υπηρεσίες, όπως η εκπαίδευση και η υγειονομική περίθαλψη, και οι υποδομές, συμπεριλαμβανομένου του νερού και της αποχέτευσης, ενώ μεγάλο μέρος της εργασίας τους παραμένει αόρατο και απλήρωτο, ακόμη και όταν ο φόρτος εργασίας τους γίνεται όλο και μεγαλύτερος λόγω της μετανάστευσης των ανδρών.