Όνειρα για τη ζωή στο πανεπιστήμιο, για συναυλίες, αθλητικές διοργανώσεις, ταξίδια- όλα διαλύθηκαν εν μία νυκτί- όταν η επέλαση της Covid-19 αναγνωρίστηκε ως παγκόσμια πανδημία.

Παρόλο που ο νέος κορωνοϊός αποδείχθηκε πιο απειλητικός για τις μεγαλύτερες ηλικίες, δεν άφησε αλώβητους ούτε τους νέους. Για τη γενιά Z, τους ανθρώπους γεννήθηκαν από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 έως τις αρχές της δεκαετίας του 2010, το lockdown έφερε ανατροπές, κάποιες φορές επώδυνες.

Το Reuters μίλησε με 10 νέους από διαφορετικές χώρες, οι οποίοι περιγράφουν το πώς ήρθαν τα πάνω- κάτω στη ζωή τους. Άλλοι έμειναν κλεισμένοι στα δωμάτιά τους στο πατρικό σπίτι. Άλλοι από φοιτητές, αθλητές και εργαζόμενοι αναγκάστηκαν ξαφνικά να αναλάβουν τη φροντίδα συγγενών. Μία έφηβη έγινε μητέρα. Όπως συμβαίνει με όλα όσα έχουν να κάνουν με την πανδημία το πλήγμα δεν ήταν ισότιμο.

Κάποιοι υπέφεραν πολύ περισσότερο από άλλους, ανάλογα με τις ειδικές συνθήκες στη ζωή τους, τον τόπο διαμονής τους και τα μέτρα, που ελήφθησαν από τις κυβερνήσεις των χωρών τους. Ο φόβος είναι διάχυτος ότι για τη γενιά Z οι επιπτώσεις είναι πολύ βαρύτερες από εκείνες που είχε για τους Millenials η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008/09. Ακολουθούν οι ιστορίες τους:

Κρέμα, Ιταλία

Στις αρχές του 2020 η Ελίζα Ντοσένα έγινε 23 ετών και ανυπομονούσε να πάρει το πτυχίο της και να συνεχίσει για το μάστερ σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Ιταλίας. Αλλά η Ιταλία έγινε η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα, που επλήγη σφοδρά από τον ιό. Τα σχέδιά της μπήκαν σε αναμονή και η ίδια αναγκάστηκε να γίνει de facto επικεφαλής της οικογένειας. Ενώ εκείνη ήταν στο Μιλάνο για σπουδές, η Covid-19 άρχισε να προσβάλει μέλη της οικογένειάς της στην Κρέμα, 50 χιλιόμετρα μακριά από την πρώτη «κόκκινη ζώνη» της Ιταλίας. Επέστρεψε στο σπίτι για να βοηθήσει. Είδε την 59χρονη θεία της και την 90χρονη γιαγιά της να χάνουν τη μάχη με τον ιό και τον πατέρα της να νοσεί βαριά. Τώρα προσπαθεί να πάρει και πάλι τη ζωή της πίσω, αλλά ο φόβος κυριαρχεί παντού. Δεν σταματά να ελπίζει πάντως ότι σύντομα θα βγει και πάλι για καφέ με τους φίλους της, θα αγκαλιαστούν, θα επιστρέψουν στην «κανονικότητα».

Ναϊρόμπι, Κένυα 

Η 17χρονη Ζακλίν Μποσιμπόρι φορούσε φαρδιά ρούχα για να κρύψει την εγκυμοσύνη από τη μητέρα της. Εάν ήμουν στο σχολείο δεν θα είχα μείνει έγγυος, λέει στο Reuters. Για τη Ζακλίν το κλείσιμο των σχολείων καθόρισε όλο το 2020. Πολλές οργανώσεις στην Κένυα τονίζουν εδώ και καιρό ότι καταγράφεται απότομη αύξηση των εφηβικών κυήσεων στη χώρα. Μάλιστα τον Ιούλιο διετάχθη έρευνα για το θέμα. «Το 2020 ήταν καλό και κακό. Ήταν κακό γιατί έμεινα χωρίς να το περιμένω έγκυος. Ήταν καλό γιατί το κοριτσάκι μου είναι υγιές» λέει η 17χρονη.

Τσέοναν, Νότια Κορέα  

Η Λι Γκα-χέιον έχει μία μεγάλη ευχή για το 2021. Να φύγει επιτέλους από τη «φυλακή» του δωματίου της και να δει το αγαπημένο της συγκρότημα, BTS, σε live συναυλία. «Οι BTS είναι σαν βιταμίνη για εμένα, αλλά ο κορωνοϊός μου τους στέρησε» λέει θυμωμένη η 17χρονη. Για τη Λι τα πάντα είναι online. Το σχολείο, η «συνάντηση» με φίλους, η αγαπημένη της μουσική. Προετοιμάζεται για τις εξετάσεις εισαγωγής στο πανεπιστήμιο και θέλει να ελπίζει ότι αυτές δεν θα αναβληθούν το 2021.

Μακφάρλαντ, Καλιφόρνια 

Η Βαλέρια Μουργκούια, 21 ετών, θα αποφοιτήσει τον Μάιο και θα βρεθεί σε μία πιεσμένη αγορά εργασίας. Δεν βαρύνεται με φοιτητικό δάνειο. Αλλά ξέρει ότι τα πράγματα θα είναι δύσκολα στη έναρξη της επαγγελματικής ζωής της, πολλά από εκείνα που σκεφτόταν πέρυσι ίσως να μην είναι δυνατά. «Προσπαθώ να μείνω θετική. Αν κοιτάζω τα αρνητικά, θα αρχίσω να παίζω παιχνίδια στο μυαλό μου» τονίζει.

Γουχάν, Κίνα 

0 22χρονος Σιονγκ Φενγκ, διδάσκει Voguing, ένα είδος χορού δημοφιλές στις αμερικανικές κοινότητες των gay στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Η πόλη έχει επιστρέψει εν πολλοίς στην κανονικότητα, καθώς δεν έχει καταγραφεί κανένα κρούσμα από τον Μάιο. Οι προοπτικές σε οικονομικό επίπεδο για τον 22χρονο είναι πιθανότατα πολύ καλύτερες από εκείνες για τους άλλους νέους της ηλικίας του στο εξωτερικό. Ο Σιονγκ έχει καταφέρει να κερδίσει νέους μαθητές. Ωστόσο δεν μπορεί ακόμη να ξεχάσει το βαθύ τραύμα που άνοιξε η πανδημία την περασμένη χρονιά στη Γουχάν.

Ντιπκλουφ, Νότια Αφρική    

Το 2019 ήρθε πρώτη σε εθνικό διαγωνισμό sabre και ετοιμαζόταν για τους Ολυμπιακούς μέσω του Αφρικανικού Πρωταθλήματος στην Αίγυπτο, το οποίο είχε προγραμματιστεί για τον Απρίλιο του 2020. Αλλά η Covid-19 την πρόλαβε. Το πρωτάθλημα μπήκε στον πάγο (όπως και οι Ολυμπιακοί) και στη χώρα της επεβλήθη αυστηρό lockdown. «Η πανδημία ήταν μία καταστροφή για εμένα» λέει. «Αυτή τη χρονιά ακυρώσαμε τις ζωές μας».

Παρίσι, Γαλλία 

Μόνη σε ένα μικροσκοπικό διαμέρισμα, αδυνατώντας να φύγει από τη χώρα για να δει τον σύντροφό της, αποκομμένη από τους φίλους τους και αβέβαιη για το μέλλον. Έτσι περιγράφει τη ζωή της η Σολέν Τισό. «Πολύ γρήγορα αισθάνεται να ασφυκτιάς» λέει η 19χρονη. Στη Γαλλία το ποσοστό των νέων 18-24 ετών με κατάθλιψη εκτινάχθηκε κατά την πανδημία στο 21% από 11% σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας. Το 2021 θα ήταν η χρονιά που θα σπούδαζε στον Λίβανο. Τώρα αυτό είναι αμφίβολο. Θα συνεχίσει τις σπουδές στη Γαλλία, αλλά και πάλι δεν ξέρει εάν όταν αποφοιτήσει θα βρει δουλειά. Κοιτάζει όμως πάντα προς το μέλλον. Μαθαίνει αραβικά και θέλει να είναι έτοιμη για όταν θα μπορεί και πάλι να ταξιδέψει.

Κάιρο, Αίγυπτος

Ο Αμπντάλα Ελ- Μπέρι, 22χρονος αθλητικογράφος, υποδέχθηκε το 2020 με δυσκολίες. Δεν φανταζόταν όμως ότι αυτές θα πολλαπλασιαστούν. Ένας σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο επηρέαζε τη ζωή του. Όταν χτύπησε η πανδημία δεν μπορούσε πια να κάνει φυσικοθεραπείες. Παράλληλα σταμάτησαν οι αθλητικοί αγώνες, κάτι που σημαίνει ότι ήταν αδύνατο να κάνει τη δουλειά του. Πιστεύει ότι τα πράγματα δεν θα αλλάξουν πολύ το 2021. Οι μάσκες και οι αποστάσεις θα είναι ακόμη μέρος της ζωής μας. Ωστόσο εύχεται να έχει μία νέα ευκαιρία για δουλειά.

Μόσχα, Ρωσία 

Στις αρχές του 2020, η Γκαλίνα Άξελροντ Γκολίκοβα, 23 ετών, ετοιμαζόταν να ταξιδέψει από τη Μόσχα για την Ιταλία για να βρει δουλειά στο χώρο του μάρκετινγκ. Το όνειρό της δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα. Το αρχικό σοκ ήταν μεγάλο. Εκδήλωσε ψυχοσωματικά συμπτώματα. Ωστόσο στη συνέχεια αποφάσισε να ηρεμήσει και να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία που είχε για να κατεβάσει ρυθμούς στη ζωή της και να σκεφτεί εκ νέου το μέλλον της. «Ήταν η πρώτη χρονιά που αφιέρωσα τόσο πολύ χρόνο στον εαυτό μου και στο σπίτι μου» ομολογεί.

Σάο Πάολο, Βραζιλία 

Ο Βίτορ Καβαλκάντε, 19 ετών, ετοιμαζόταν για μία λαμπρή καριέρα στην ποδηλασία. Πίστευε ότι το 2020 θα είναι η καλύτερη χρονιά στη ζωή του. Η πανδημία έσβησε γρήγορα αυτό το όνειρο. Δεν είναι ο μόνος νέος στη Βραζιλία που αισθάνεται παγιδευμένος. Το 60% των Βραζιλιάνων ηλικίας 15 -29 ετών έκαναν αίτηση για τα έκτακτα κρατικά επιδόματα, αφού έμειναν χωρίς δουλειά. Ο Καβαλκάντε λέει πως δεν είχε άλλη επιλογή. Οι γονείς του αναγκάστηκαν να κλείσουν το κατάστημα με ρούχα που είχαν και ο ίδιος να αναβάλλει κάθε σχέδιο ως αθλητής. Ο «σωτήρας» του όπως λέει ήταν ο θείος του που πρόσφερε δουλειά στο συνεργείο αυτοκινήτων του.