Υπαρξιακό, μελαγχολικό, τρομακτικό και πάνω απ’ όλα σκοτεινό

“Δεν μπορούμε να πράττουμε ελεύθερα, επειδή δεν μπορούμε να ελέγχουμε τις επιθυμίες μας.”

Το Winden της Γερμανίας είναι μια φαινομενικά ήρεμη και συνηθισμένη πόλη, έως ότου παιδιά αρχίζουν να εξαφανίζονται και άγνωστοι καταφθάνουν. Τέσσερις οικογένειες αρχίζουν να αμφισβητούν τους δεσμούς τους, καθώς ανακαλύπτουν όλο και περισσότερα, σε μια ιστορία τριών γενεών, όπου το παρελθόν επηρεάζει το μέλλον και το μέλλον αλλάζει το παρελθόν. Τι γίνεται όταν άνθρωποι που έχουν χάσει τους αγαπημένους τους, ανακαλύπτουν ότι αυτοί βρίσκονται ζωντανοί σε ένα διαφορετικό σημείο στο χρόνο; Ποιοι κινούν τα νήματα και ποιος ο απώτερος σκοπός τους; Τι μυστικά κρύβουν τα θεμέλια του εργοστασίου πυρηνικής ενέργειας της πόλης; Θα δοθεί άραγε ένα τέλος σε αυτό τον φαύλο κύκλο;

Το Dark είναι μια σειρά του Netflix, γερμανικής παραγωγής, των Baran Bo Odar και Jantje Friese, του 2017. Η φετινή δεύτερη σεζόν, πατώντας στα χνάρια της πρώτης, εξερευνά περαιτέρω την ανθρώπινη φύση και την τροπή που θα μπορούσε να πάρει εάν το χωροχρονικό ταξίδι ήταν εφικτό. Παρουσιάζει τη ματαιότητα των ανθρώπινων επιθυμιών και τον τρόπο που αυτές κατευθύνουν τις πράξεις μας. Ξεκινώντας από το παρόν (2019) και με έμφαση σε αυτό και στο 1986, επεκτείνεται στις ζωές των κατοίκων της πόλης το 1953, το 1921 και το 2052. Η καινούρια σεζόν διαδραματίζεται λίγους μήνες μετά τα γεγονότα της πρώτης, στις αντίστοιχες χρονολογίες. Μόνο που τώρα, εν αγνοία των περισσοτέρων,

Το κόνσεπτ του ταξιδιού στο χρόνο αποτελεί μια πολυχρησιμοποιημένη ιδέα, ωστόσο η προσπάθεια των δημιουργών είναι μια από τις πιο επιτυχημένες και αξιοθαύμαστες. Κατορθώνουν να ξετυλίξουν ένα πολυεπίπεδο χρονικά σενάριο, με πολλούς χαρακτήρες, αποκαλύπτοντας τα μυστικά της ιστορίας σταδιακά και στα σωστά σημεία. Η ιστορία που διηγούνται είναι τόσο περίπλοκη όσο χρειάζεται να είναι για να κρατήσει το ενδιαφέρον του θεατή, χωρίς όμως να τον κουράσει με περιττές πληροφορίες. Ένα σημείο όπου ίσως υστερεί η σειρά, είναι οι προσωπικότητες των πρωταγωνιστών, που στο μεγαλύτερο μέρος τους παραμένουν μονοδιάστατες και στερημένες συναισθημάτων, όπως συχνά έχουμε δει να συμβαίνει στον βορειοευρωπαϊκό κινηματογράφο.

Το φινάλε της σεζόν προσθέτει ένα ακόμα (αχρείαστο για την πλοκή έως τώρα) κόνσεπτ, το οποίο περιπλέκει πολύ περισσότερο τα γεγονότα και μας δημιουργεί πολλά ερωτηματικά. Ίσως να μην είναι τίποτα περισσότερο από μια ύστατη προσπάθεια των παραγωγών να δημιουργήσουν υλικό για μετέπειτα σεζόν. Ίσως, όμως, να είναι το κομμάτι που έλλειπε από το παζλ και που θα κλείσει την ιστορία των κατοίκων του Winden. Θα το μάθουμε στην 3η και τελευταία σεζόν.

Η μουσική επένδυση είναι ένα ακόμα δυνατό σημείο της σειράς. ‘80s ήχοι συνοδεύουν τα flashbacks στο 1986, ενώ πριν τους τίτλους τέλους κάθε επεισοδίου την ατμόσφαιρα ολοκληρώνει κάποιο dark ambient κομμάτι. Το fashion είναι επίσης ιδιαίτερα προσεγμένο ανά εποχή. Πολλοί έχουν παρομοιάσει την ιδέα, τις τεχνικές και τη γενικότερη ατμόσφαιρα με σειρές όπως το Stranger Things και το Twin Peaks, ωστόσο το Dark, σε αντίθεση με τα άλλα δύο, στερείται κάθε είδους χιούμορ και προσεγγίζει τα γεγονότα με μια φιλοσοφική διάθεση.

Χαρά Παπαδάτου-beasty-press.com