ΚΟΣΜΟΣ

Brexit: Το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι

Ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον κατά τη χθεσινή επίσκεψή του σε σχολείο του Μίλτον Κέινς, στην Αγγλία

ΛΟΝΔΙΝΟ. «Βρισκόμαστε στο έτος 2192. Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας επισκέπτεται τις Βρυξέλλες για να ζητήσει παράταση της βρετανικής προθεσμίας. Κανείς δεν θυμάται από πού προήλθε αυτή η παράδοση, αλλά κάθε χρόνο την παρακολουθούν πολλοί τουρίστες από όλο τον κόσμο». Το ανέκδοτο που κυκλοφορεί στις Βρυξέλλες αποτυπώνει τη διαδεδομένη εντύπωση ότι η διαδικασία του Brexit είναι μια σισύφεια διαδικασία χωρίς ορατό τέλος.

Ωστόσο, η παράταση δεν έχει δοθεί, καθώς το Λονδίνο και οι Βρυξέλλες συνεχίζουν να παίζουν τη γάτα και το ποντίκι, με τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη Γαλλία, η οποία φέρνει τις περισσότερες αντιρρήσεις στη χορήγηση παράτασης. Προκειμένου να μην καταλήξει η υπόθεση του Brexit σαν το προαναφερθέν ανέκδοτο, το Παρίσι ζητεί σημαντικές πολιτικές δεσμεύσεις από το Λονδίνο, δηλαδή δεσμεύσεις είτε για εκλογές είτε για νέο δημοψήφισμα. Χθες, λιγότερο από μία εβδομάδα πριν από την ημερομηνία αποχώρησης (31η Οκτωβρίου), οι πρέσβεις των «27» συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες και αποφάσισαν ότι… θα αποφασίσουν την Τρίτη. Οι «27» δέχθηκαν επί της αρχής να χορηγήσουν παράταση, ώστε να αποφευχθεί μια οικονομικά καταστροφική ασύντακτη έξοδος, αλλά δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσουν πόσο μεγάλη διάρκεια θα έχει αυτή.

Την ίδια στιγμή, πηγή της γαλλικής προεδρίας ανέφερε ότι η παράταση δεν είναι δεδομένη, καθώς επαφίεται στους Βρετανούς να ξεκαθαρίσουν την κατάσταση. «Η Γαλλία θέλει να είναι η παράταση αιτιολογημένη και ανάλογη των συνθηκών, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχουμε δει τίποτα τέτοιο», ανέφερε η πηγή.

Φαύλος κύκλος

Τη Δευτέρα, η Βουλή των Κοινοτήτων θα ψηφίσει επί της πρότασης του Βρετανού πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον για εκλογές στις 12 Δεκεμβρίου. Επειδή, όμως, το πιθανότερο είναι ότι η πρόταση αυτή, που απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία, θα απορριφθεί, δεδομένων των αντιρρήσεων όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης, η ασάφεια παραμένει. Ο φαύλος κύκλος συμπληρώνεται από το γεγονός ότι πολλοί Βρετανοί πολιτικοί, κυρίως από το Εργατικό Κόμμα, έχουν δηλώσει ότι περιμένουν πρώτα να δουν τι είδους παράταση θα χορηγήσει η Ευρωπαϊκή Ενωση και μετά να αποφασίσουν για τις εκλογές. Η κεντρική ιδέα σε όλη αυτή την παράνοια είναι ότι η βρετανική αντιπολίτευση, πρώτον, επιθυμεί να περάσει η 31η Οκτωβρίου χωρίς Brexit, ώστε να εκτεθεί πολιτικά ο Μπόρις Τζόνσον, και δεύτερον, δεν θέλει να συμφωνήσει σε εκλογές αν η παράταση είναι τόσο σύντομη που να μην αποκλείει τον κίνδυνο άτακτης εξόδου.

Σε αυτό το σημείο έρχεται η Γαλλία και λέει ότι η παράταση πρέπει να είναι σύντομη, για να υποχρεωθεί το Λονδίνο σε αποφάσεις, την ώρα που η Κομισιόν και τα περισσότερα μέλη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου προτιμούν μια παράταση ώς τις 31 Ιανουαρίου. Υπενθυμίζεται ότι η προθεσμία της 31ης Οκτωβρίου είναι η δεύτερη που χορηγήθηκε στη Βρετανία, μετά την αδυναμία της προηγούμενης πρωθυπουργού, Τερέζα Μέι, να περάσει τη συμφωνία αποχώρησης από τη Βουλή πριν από την προθεσμία της 31ης Μαρτίου.

Αυτοσχεδιασμοί

Οι αυτοσχεδιασμοί της Ντάουνινγκ Στριτ υπό τον Μπόρις Τζόνσον στο ζήτημα αυτό έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την απειλή της κυβέρνησης να αυτοπυροβοληθεί, εάν η αντιπολίτευση δεν δώσει την συγκατάθεσή της για εκλογές. Το βράδυ της Πέμπτης, η Ντάουνινγκ Στριτ ανακοίνωσε ότι θα αποσύρει το νομοσχέδιο του προϋπολογισμού και θα περιορίσει τις κυβερνητικές λειτουργίες στα «απολύτως απαραίτητα», σε περίπτωση που δεν εγκρίνει η Βουλή την προσφυγή στις κάλπες. Χθες το πρωί, κάποιος πρέπει να ενημέρωσε το πρωθυπουργικό γραφείο ότι η απειλή προξένησε γέλωτα στην αντιπολίτευση, γιατί η Ντάουνινγκ Στριτ ανέκρουσε πρύμναν, ανακοινώνοντας ότι το κυβερνητικό έργο δεν μπορεί να περιμένει και ότι έπονται πολλές και σημαντικές νομοθετικές πρωτοβουλίες.

Το θλιβερό συμπέρασμα πολλών ψηφοφόρων από αυτή τη διαδικασία αποτυπώνεται σε έρευνα, σύμφωνα με την οποία η πλειοψηφία των Βρετανών, τόσο αυτών που το 2016 ψήφισαν υπέρ της εξόδου όσο και εκείνων που ψήφισαν υπέρ της παραμονής, θεωρεί ότι η βία εναντίον βουλευτών είναι ένα τίμημα «που αξίζει τον κόπο» προκειμένου να πετύχουν τον πολιτικό τους στόχο.