Bill Evans – Haunted Heart
«Ούτε να είσαι καλό παιδί/ ούτε να κάνεις χιλιόμετρα μέσα στην έρημο,/ στα γόνατα, για μετάνοια./ Μόνο ν’ αφήνεις αυτό το μαλακό/ ζωάκι, το σώμα σου,/ να αγαπάει ό,τι αγαπάει./ Πες μου για την απόγνωση, τη δική σου,/ να σου πω κι εγώ για τη δική μου./
Στο μεταξύ ο κόσμος συνεχίζει./ Στο μεταξύ, ο ήλιος και τα διάφανα/ βότσαλα της βροχής/ περνούν απ’ όλους τους τόπους/ από λιβάδια και δέντρα βαθιά,/ από βουνά κι από ποτάμια./ Στο μεταξύ, οι αγριόχηνες, ψηλά στον/ καθαρό γαλάζιο αέρα,/ τραβάνε πάλι για το σπίτι τους./ Οποιος κι αν είσαι, κι όσο μόνος,/ ο κόσμος στέκει ανοιχτός στη φαντασία σου,/ και σε φωνάζει όπως οι αγριόχηνες,/ τραχιά και ολοζώντανα-/ διαλαλώντας ξανά και ξανά τη θέση σου/ στην οικογένεια των πραγμάτων».
Μαίρη Όλιβερ «Αγριόχηνες»
Καλημέρα…
