Οι εξισώσεις που κάνει ο Κέιβ έχουν προκαλέσει προβληματισμό σε μεγάλη μερίδα θαυμαστών του

Στην πιο πρόσφατη δημοσίευση που έκανε ο φρόντμαν των Bad Seeds, Νικ Κέιβ, έγραψε τα εξής: «Νιώθω αφόρητη πλήξη και πίεση υπό το βάρος της ύβρεως όσων εμφανίζονται τόσο δογματικοί στις θέσεις τους».

Ο Κέιβ έκανε το εν λόγω post στο διαδικτυακό φόρουμ «The Red Hand Files», στο οποίο τακτικά απαντά σε ερωτήσεις και ανταλλάσσει απόψεις με τους θαυμαστές του.

Ερωτηθείς, λοιπόν, από θαυμαστές του στην ιστοσελίδα για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, τον λόγο που τον οδηγεί στο γράψιμο, αλλά και το πόσο «woke» είναι, ο πρώην ex-Grinderman άδραξε την ευκαιρία να εκφράσει την απέχθεια που του προκαλεί η δήθεν υποκρισία της σύγχρονης woke κουλτούρας, καταλήγοντας να ασπάζεται τη θεωρία των δύο άκρων και ταυτίζοντας την άκρα δεξιά με την Antifa: «Το να ζω σε μια κατάσταση αναζήτησης, ουδετερότητας και αμφιβολίας, πέρα από δόγματα και βεβαιότητες, είναι καλό τόσο για τη δουλειά του τραγουδιστή όσο και για τη ζωή μου γενικά. Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίο νιώθω άβολα γύρω από ιδεολογίες που αυτοπροσδιορίζονται ως “η αλήθεια” ή “ο δρόμος”», γράφει ο γνωστός καλλιτέχνης στο κείμενό του.

Ο όρος «woke» έχει τις ρίζες του στην αφροαμερικανική αργκό και καθιερώθηκε συγκεκριμένα από το κίνημα του Black Lives Matter, με αφορμή ένα τραγούδι της Erykah Badu, « Woke», το οποίο σημαίνει «ξύπνιος», «σε εγρήγορση», «σε επαγρύπνηση». Η εγρήγορση αυτή αφορά βέβαια εκείνη τη στάση ζωής που «επαγρυπνά» συνεχώς και περιφρουρεί την τήρηση της κοινωνικής και φυλετικής δικαιοσύνης, αποκτώντας στις μέρες μας μια κάποια αρνητική χροιά από όσους συνδέουν το woke με το γκροτέσκο της πολιτικής ορθότητας.

Στο σχετικό κείμενο που δημοσίευσε ο Nick Cave στο φόρουμ που διατηρεί, αναγράφονται -μεταξύ άλλων- τα εξής:

«Αυτό δεν περιλαμβάνει μόνο τις θρησκείες αλλά επίσης και τον αθεϊσμό και κάθε διχαστικό σύστημα πολιτικής σκέψης, όπως η κουλτούρα ‘woke’ που αντλεί ενέργεια από την καταπίεση κάθε αντίθετης θέσης… Ασχέτως των ενάρετων προθέσεων που μπορεί συνοδεύουν αυτή την αντίληψη, διακρίνεται από μια έλλειψη ταπεινοφροσύνης και από μια πατερναλιστική βεβαιότητα που με απωθεί».

«Η Antifa και η Άκρα Δεξιά, για παράδειγμα, με τις οδομαχίες και το παιχνίδι ρόλων που παίζουν μοιάζουν σα να αποτελούν τα δύο μέλη ενός αγρίως ερωτικού, βίαιου και αμοιβαίως αυτοσυντηρούμενου γαμήλιου δεσμού, που στηρίζεται στις τυφλές και άκαμπτες ιδεολογικές πεποιθήσεις τους… Οι Νέοι Αθεϊστές και οι θρησκόληπτοι αντίπαλοί τους είναι μπλεγμένοι σε μια παρόμοια δυναμική…».