Η αντιδικτατορική του δράση ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας και τον κατέστησε ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα στον αγώνα εναντίον της χούντας.

Ο Αλέξανδρος Παναγούλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Γιος αξιωματικού του στρατού, γράφτηκε το 1960 στη σχολή Μηχανολόγων Ηλεκτρολόγων και ως σπουδαστής του Πολυτεχνείου αγωνίστηκε στις γραμμές της νεολαίας της Ένωσης Κέντρου (ΟΝΕΚ). Στα χρόνια που ακολούθησαν έγινε βασικό στέλεχος της ΕΔΗΝ (νεολαία της ΕΔΗΚ) και πήρε ενεργά μέρος στον Ανένδοτο αγώνα της Ένωσης Κέντρου.

Όταν έγινε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, ο Παναγιώτης ήταν στρατιώτης στη Βέροια. Λίγο αργότερα λιποτάκτησε και συνδέθηκε με άλλους ομοϊδεάτες του, με σκοπό την οργάνωση αντιδικτατορικού αγώνα. Όταν οι αρχές επισήμαναν τη δράση του, κατέφυγε στην Κύπρο, όπου προετοίμασε την επιχείρηση της δολοφονίας του δικτάτορα Γεώργιου Παπαδόπουλου, με βομβιστική ενέργεια. Στις 13 Αυγούστου 1967 προχώρησε στο εγχείρημά του, με ενέδρα στο διερχόμενο αυτοκίνητο του δικτάτορα στη λεωφόρο Ποσειδώνος κοντά στο Λαγονήσι, αλλά χωρίς επιτυχία. Συνελήφθη και φυλακίστηκε.

Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του βασανίστηκε, αρνήθηκε όμως να συνεργαστεί και οδηγήθηκε στο στρατοδικείο που τον καταδίκασε σε θάνατο. Ωστόσο, η στρατιωτική κυβέρνηση, υπό την πίεση της διεθνούς κοινής γνώμης, δεν προχώρησε στην εκτέλεσή του. Μετά τη μεταπολίτευση ο Παναγούλης εντάχθηκε στις γραμμές του κόμματος της Ένωσης Κέντρου-Νέες Δυνάμεις και στις εκλογές του 1974 εξελέγη βουλευτής Αθηνών.

Στη Βουλή έδειξε την ίδια αγωνιστικότητα, καταγγέλλοντας τις αντιδραστικές δυνάμεις και υποστηρίζοντας την κάθαρση της ελληνικής κοινωνίας από τα στοιχεία που συνεργάστηκαν ή στήριξαν το δικτατορικό καθεστώς. Τη νύχτα της Πρωτομαγιάς του 1976 ο Παναγούλης σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης. Κατά καιρούς, πολλοί υποστήριξαν πως ο θάνατός του δεν οφειλόταν σε ατύχημα (υπερβολική ταχύτητα), αλλά σε προμελετημένη δολοφονική ενέργεια με πολιτικά κίνητρα.

Πηγή: Εγκυκλοπαίδεια ΔΟΜΗ