Όταν τρώμε δεν μιλάμε… για πολιτική
Τη δεκαετία του ’80, όταν οι «μπλε» περνούσαν έξω από «πράσινα» καφενεία, έστρεφαν το βλέμμα τους αλλού. Φυσικά ούτε λόγος να βρεθούν μαζί στο ίδιο τραπέζι
Τη δεκαετία του ’80, όταν οι «μπλε» περνούσαν έξω από «πράσινα» καφενεία, έστρεφαν το βλέμμα τους αλλού. Φυσικά ούτε λόγος να βρεθούν μαζί στο ίδιο τραπέζι. Ακόμη και μικρά χωριά της περιφέρειας, με 100 κατοίκους λ.χ., είχαν δύο καφενεία ή ένα καφενείο και ένα μπακάλικο που σέρβιρε και καφέδες για να μη διασταυρώνονται οι ψηφοφόροι των δύο κυρίαρχων τότε παρατάξεων.
Ομηρικοί καβγάδες γίνονταν και μέσα στις οικογένειες. Αδέλφια, ξαδέλφια, γαμπροί και συννυφάδες, μαλλιά κουβάρια! Στις βουλευτικές εκλογές του 1985, στο αποκορύφωμα δηλαδή της πολιτικής πόλωσης μεταξύ πασοκτζήδων και νεοδημοκρατών, ή παπανδρεϊκών και μητσοτακικών, τραπέζι έφυγε στον αέρα, το κυριακάτικο αρνάκι φούρνου προσγειώθηκε στο μπαλκόνι και οι λαχταριστές πατατούλες κατέληξαν στις γλάστρες. Ακόμη θυμάμαι την κραυγή του γείτονα, «ε, όχι να μιλήσει έτσι για τον Ανδρέα!», και τη σύζυγό του να σιγοκλαίει μόνη της μαζεύοντας τα σπασμένα.
Το 2012 ο «εθνικός διχασμός» επέστρεψε εκ νέου στα καφενεία. Το κλίμα πόλωσης στην κοινωνία με «μνημόνιο ή αντιμνημόνιο», «ευρώ ή δραχμή» ήταν έντονο, θύμιζε δεκαετία ’80, καθώς οι ψηφοφόροι χωρίστηκαν σε στρατόπεδα ακόμη και για να πιουν έναν εσπρέσο φρέντο. Σήμερα το κλίμα δεν είναι το ίδιο, γιατί και οι συνθήκες είναι πολύ διαφορετικές. Ωστόσο, μια προεκλογική περίοδος είναι πάντα μια επικίνδυνη ζώνη.
Συμβουλές για το πώς να αποφύγετε τις πολιτικές συζητήσεις στο τραπέζι δεν υπάρχουν κάπου καταγεγραμμένες, όμως ας έχουμε στο μυαλό μας ότι δεν αξίζει να χαλάσει καμία γιορτή, κανένα κυριακάτικο τραπέζι με φίλους ή συγγενείς για πολιτικές διαφορές. Ακόμη κι αν κάποιος πιστεύει ότι μπορεί να αυτοσυγκρατηθεί, πάντοτε θα ελλοχεύει ο κίνδυνος τα πράγματα να ξεφύγουν, μια κουβέντα να παρερμηνευθεί ή να φέρει μια άλλη κουβέντα και η κατάσταση να ξεφύγει.
Κρίμα είναι να χάνουμε τέτοιες ευκαιρίες. Για καλή παρέα, καλομαγειρεμένο φαγητό κι ένα ωραίο κρασί πρέπει να υπάρχει πολιτική συναίνεση και διακομματική συνεργασία.
Γιούλη Επτακοίλη-kathimerini.gr