ΤΕΧΝΕΣ

Όσκαρ 2020: Η Νότιος Κορέα γράφει Ιστορία

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Όσκαρ 2020 – Στα «Παράσιτα» το βραβείο καλύτερης ταινίας

Μοναδικός στην 92χρονη Ιστορία του θεσμού των Οσκαρ ο θρίαμβος της Νοτιοκορεάτικης ταινίας «Παράσιτα» η οποία διακρίθηκε σε τέσσερις κατηγορίες (ήταν υποψήφια σε έξι) κερδίζοντας μάλιστα τόσο το Οσκαρ καλύτερης ταινίας, το σημαντικότερο βραβείο του θεσμού, όσο και το Οσκαρ μη αγγλόφωνης ταινίας (διεθνούς ταινίας). Αυτό δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στα βραβεία της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, όπως επίσης δεν έχει ποτέ κερδίσει μη αγγλόφωνη ταινία στην κατηγορία της καλύτερης ταινίας (εξαίρεση αποτελεί το «The Artist», μια γαλλική παραγωγή στην οποία όμως δεν υπήρχε λόγος καθότι μη ομιλούσα).

Την ίδια ώρα, ο νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης Μπονγκ Τζουν Χο, που θα πρέπει πλέον να θεωρείται εθνικός ήρωας στην χώρα του, απέσπασε δύο ακόμα Οσκαρ, το σκηνοθεσίας αλλά και το σεναρίου γραμμένου κατευθείαν για την μεγάλη οθόνη (το συνυπογράφει με τον Χαν Τζιν Γουόν). Στους λόγους του, ο Μπονγκ Τζουν Χο ήταν πολύ λιτός, χαρούμενος και χαλαρός, είπε μάλιστα ότι θα προτιμούσε το Οσκαρ σκηνοθεσίας να το πριονίσει σε πέντε κομμάτια για να το δώσει σε όλους τους συνυποψήφιους. «Μεγάλωσα παρακολουθώντας και θαυμάζοντας τις ταινίες του Μάρτιν Σκορεσέζε και όταν αργότερα έκανα ταινίες που κανείς δεν ήξερε στην Αμερική, ο Κουέντιν Ταραντίνο τις έβαζε στις λίστες με τις καλύτερές του».

Τα «Παράσιτα» ήταν η μόνη «απειλή» του «1917», το οποίο εν τέλει κέρδισε τρία βραβεία, όλα σε τεχνικές κατηγορίες: φωτογραφίας, οπτικών εφέ και μοντάζ ήχου. Ο ίδιος ο Σαμ Μέντες δεν κέρδισε κάτι (παρότι όλοι τον ευχαριστούσαν), ενώ ο «Ιρλανδός» του Μάρτιν Σκορσέζε ήτανη μόνη από τις εννιά ταινίες υποψήφιες για το Οσκαρ καλύτερης ταινίας που δεν κέρδισε απολύτως τίποτε σε καμία άλλη κατηγορία.

Κατά τα άλλα, τα εφετινά Οσκαρ φάνηκαν απολύτως μοιρασμένα με όλα τα φαβορί να κερδίζουν, τόσο στις μεγάλες κατηγορίες, όσο και στα τεχνικά βραβεία. Ο Χοακίν Φίνιξ (Α ανδρικός ρόλος – Joker), η Ρενέ Ζελβέγκερ (Α γυναικείος ρόλος – Judy), η Λόρα Ντερν (Β γυναικείος ρόλος – «Ιστορία γάμου») και ο Μπραντ Πιτ – Β ανδρικός ρόλος («Κάποτε στο Χόλιγουντ») ήταν τα πρόσωπα που όλοι περίμεναν ότι θα ξεχωρίσουν κερδίζοντας στις κατηγορίες τους. Από ένα βραβείο, αυτό που τους άξιζε, κέρδισαν οι «Μικρές κυρίες» (κοστουμιών) και «Βόμβα» (κομμώσεις – μακιγιάζ), δύο τεχνικά κέρδισε το «Κόντρα σε όλα» (Λε Μαν 1966) – μοντάζ και μοντάζ ήχου – ενώ ένα κέρδισε και η υπερτιμημένη λάιτ κομεντί «Τζότζο» για το διασκευασμένο σενάριό της. Εξυπνη η βράβευση της ταινίας «Κάποτε στο Χόλιγουντ» για τα σκηνικά της (στο κάτω κάτω αφορά την κοινότητα του Χόλιγουντ) και απολύτως προβλέψιμη η βράβευση του τραγουδιού «I’m Gonna Love Me Again» των Ελτον Τζον Μπέρνι Τάουπμαν που ακούστηκε στο «Rocketman».

Από όλους τους ηθοποιούς, τον πιο πολιτικοποιημένο λόγο έδωσε ο Χοακίν Φίνιξ που εκτός από το ότι είπε ότι δεν νιώθει καλύτερος από κανέναν συνυποψήφιό του και κανέναν άνθρωπο στην αίθουσα, είπε επίσης ότι μια από τις μεγάλες αρετές της δουλειάς του είναι «να δίνει φωνή σε αυτούς που δεν έχουν φωνή.» Μίλησε επίσης για την ανάγκη μάχης κατά της αδικίας και την ανάγκη επιστροφής στον κόσμο της φύσης «από τον οποίο αισθάνομαι ότι έχουμε απομακρυνθεί.» Συγχρόνως ο Φίνιξ έκανε την αυτοκριτική του, μίλησε για την σκληρότητα, την εγωϊστική συμπεριφορά και την αλαζονεία που τον χαρακτήριζε παλαιότερα και δήλωσε ότι αν αυτή την στιγμή βρίσκεται στο σημείο που βρίσκεται είναι επειδή «πολύς κόσμος μέσα σε αυτή την αίθουσα μου έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία.»

Η Λόρα Ντερν έδωσε τον πιο συγκινητικό λόγο τιμώντας τους γονείς της, ηθοποιούς Νταϊάν Λαντ και Μπρους Ντρεν που παρότι έχουν υπάρξει υποψήφιοι δεν κέρδισαν ποτέ το Οσκαρ, ενώ ο Μπραντ Πιτ έπλασε το εγκώμιο του Κουέντιν Ταραντίνο λέγοντας ότι χωρίς αυτόν το Χόλιγουντ θα ήταν φτωχότερο.

Από τις πολύ καλές στιγμές της διοργάνωσης ήταν όταν η Μπίλι Αϊλις τραγούδησε το «Yesterday» των Beatles στην ενότητα In Memoriam (το τελευταίο αντίο στους καλλιτέχνες που έφυγαν από την ζωή πέρσι αλλά και εφέτος).