Οικολογικά μηνύματα, μια ειλικρινής παραδοχή και ένας στίχος του αδερφού του Ρίβερ στην συγκλονιστική ευχαριστήρια ομιλία του Ρίβερ Φίνιξ όταν παρέλαβε το Όσκαρ

Ο Χοακίν Φίνιξ δικαίωσε τελικά τα προγνωστικά που τον ήθελαν φαβορί για το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου, κερδίζοντας το πολυπόθητο αγαλματίδιο για την ερμηνεία του στο «Joker». Ανάμεσα στις υποψηφιότητες Α’ Ανδρικού ρόλου ήταν επίσης οι Αντόνιο Μπαντέρας, Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Άνταμ Ντράιβερ και Τζόναθαν Πράις αλλά το βραβείο πήγε τελικά στον Χοακίν Φίνιξ, που φανερά συγκινημένος το παρέλαβε επί σκηνής στέλνοντας ταυτόχρονα ένα δυνατό οικολογικό μήνυμα. «Νιώθουμε πως έχουμε δικαίωμα να γονιμοποιούμε τεχνητά μια αγελάδα και να κλέβουμε το μωρό της, παρόλο που οι κραυγές απελπισίας της είναι ολοφάνερες. Μετά παίρνουμε το γάλα που προορίζεται για το μικρό της και το βάζουμε στον καφέ και τα δημητριακά μας», τόνισε μεταξύ άλλων ο 45χρονος ηθοποιός, που είναι γνωστός για την ακτιβιστική του δράση σχετικά με την κλιματική αλλαγή.

Ο Χοακίν Φίνιξ δεν δίστασε επίσης να παραδεχθεί πως υπήρξε εγωιστής στην ζωή του και σκληρός, ευχαριστώντας όλους όσοι του έδωσαν μια δεύτερη ευκαιρία, όπως είπε χαρακτηριστικά. «Ήμουν κάθαρμα όλη μου την ζωή, ήμουν εγωιστής. Υπήρξα σκληρός μερικές φορές, δύσκολος στη συνεργασία και είμαι ευγνώμων που τόσοι εδώ μέσα μου έδωσαν δεύτερη ευκαιρία», ανέφερε. Ο διάσημος ηθοποιός έκλεισε την ομιλία του με έναν στίχο του αδερφού του, Ρίβερ Φίνιξ.

Ολόκληρη η ευχαριστήρια ομιλία του Χοακίν Φίνιξ:

«Νιώθω γεμάτος ευγνωμοσύνη αυτή τη στιγμή. Δεν αισθάνομαι υπεράνω κανενός από τους συνυποψήφιους συναδέλφους μου ή οποιονδήποτε εδώ μέσα, επειδή μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη- την αγάπη για την ταινίες. Και αυτή η μορφή έκφρασης μού έδωσε την πιο καταπληκτική ζωή. Δεν ξέρω πού θα βρισκόμουν χωρίς αυτή. Αλλά πιστεύω πως το μεγαλύτερο δώρο που μου δόθηκε, και σε πολλούς ανθρώπους [στη βιομηχανία] είναι η ευκαιρία να χρησιμοποιώ την φωνή μου για όσους δεν έχουν. Σκεφτόμουν μερικά από τα οδυνηρά ζητήματα που αντιμετωπίζουμε συλλογικά.

Νομίζω μερικές φορές ότι νιώθουμε ή είμαστε φτιαγμένοι να νιώθουμε πως υπερασπιζόμαστε διαφορετικούς σκοπούς. Εγώ βλέπω ομοιότητα. Πιστεύω πως είτε μιλάμε για την ανισότητα φύλου, τον ρατσισμό, τα queer δικαιώματα, εκείνα των αυτοχθόνων ή των ζώων, μιλάμε για την μάχη ενάντια στην αδικία. Μιλάμε για την μάχη ενάντια στην αντίληψη πως ένα έθνος, ένας λαός, μια φυλή, ένα φύλο, ένα είδος, έχει το δικαίωμα να κυριαρχεί, να χρησιμοποιεί και να ελέγχει κάποιο άλλο με ατιμωρησία.

Νομίζω πως έχουμε αποσυνδεθεί πολύ από τον φυσικό κόσμο. Πολλοί από εμάς έχουμε μια εγωκεντρική οπτική του κόσμου και πιστεύουμε πως είμαστε το κέντρο του σύμπαντος. Μπαίνουμε στον φυσικό κόσμο και τον λεηλατούμε για τις πηγές του. Νιώθουμε πως έχουμε δικαίωμα να γονιμοποιούμε τεχνητά μια αγελάδα και να κλέβουμε το μωρό της, παρόλο που οι κραυγές απελπισίας της είναι ολοφάνερες. Μετά παίρνουμε το γάλα της που προορίζεται για το μικρό της και το βάζουμε στον καφέ και τα δημητριακά μας.

Φοβόμαστε την ιδέα της προσωπικής αλλαγής, επειδή νομίζουμε πως χρειάζεται να θυσιάσουμε κάτι, να παρατήσουμε κάτι. Αλλά οι άνθρωποι, στην καλύτερη εκδοχή μας, είμαστε τόσο δημιουργικοί και εφευρετικοί, και μπορούμε να φτιάξουμε, να αναπτύξουμε και να εφαρμόσουμε συστήματα αλλαγής που θα ωφελούν όλα τα όντα και το περιβάλλον.

Ήμουν κάθαρμα όλη μου την ζωή, ήμουν εγωιστής. Υπήρξα σκληρός μερικές φορές, δύσκολος στη συνεργασία και είμαι ευγνώμων που τόσοι εδώ μέσα μου έδωσαν δεύτερη ευκαιρία. Νομίζω πως τότε είμαστε στα καλύτερά μας: όταν στηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Όχι όταν ακυρώνουμε ο ένας τον άλλον για παλιά μας λάθη, αλλά όταν βοηθάμε ο ένας τον άλλον να αναπτυχθεί. Όταν μορφώνουμε ο ένας τον άλλον, όταν αλληλοκαθοδηγούμαστε προς την εξιλέωση.

Όταν ήμουν 17 ετών, αδερφός μου [Ρίβερ] έγραψε αυτόν τον στίχο. Είπε: “τρέξε προς την σωτηρία με αγάπη και η ειρήνη θα ακολουθήσει”».