Όσο περισσότερη προσοχή δίνουμε σε συγκεκριμένες εικόνες τόσο αποδιώχνουμε άλλες, πιο συμφέρουσες για εμάς

Η ενέργειά μας κυλά όπου πηγαίνει η προσοχή μας. Οι αυτοεκπληρούμενες προφητείες μας, οι προβολές μας και οι προθέσεις μας, δημιουργούν την πραγματικότητά μας και διαμορφώνουν την αντίληψή μας. Εκείνο στο οποίο επικεντρώνουμε την προσοχή μας, το δημιουργούμε. Oσο περισσότερη προσοχή δίνουμε σε συγκεκριμένες εικόνες τόσο αποδιώχνουμε άλλες, πιο συμφέρουσες για εμάς. Ο τρόπος που ερμηνεύουμε τα γεγονότα της ζωής μας καθορίζει την αντίδρασή μας απέναντι σε αυτά.

Από εμάς εξαρτάται το πώς θα δημιουργήσουμε την πραγματικότητά μας, αφού ο εξωτερικός κόσμος δεν είναι παρά μια προβολή του κόσμου που έχουμε δημιουργήσει στο μυαλό μας. Αν είμαστε ευθυγραμμισμένοι με ένα σύστημα πεποιθήσεων φόβου, τότε τα βιώματά μας θα στηρίζονται στον φόβο.

Τα καλά νέα είναι ότι μπορούμε να επανεκπαιδευτούμε και να βιώσουμε τη ζωή μέσα από ένα άλλο πρίσμα, μια άλλη οπτική. Μπορεί τα βιώματά μας να μην αλλάζουν, αλλάζει όμως η θεώρηση αυτών των βιωμάτων. Αυτό στο οποίο επικεντρωνόμαστε, καθρεφτίζει αυτό που παίρνουμε, αφού οι εικόνες στις οποίες εστιάζουμε είναι αυτές που συνθέτουν τη ζωή μας.

Πολλές φορές, είναι δύσκολο να αφήσουμε τα οράματα των επιθυμιών μας να μας οδηγήσουν σε ένα ταξίδι νέων αντιλήψεων, αφού ο κόσμος που ζούμε περιθάλπει το δράμα, τον τρόμο και τις κακουχίες. Ωστόσο, υπάρχουν άπειρα θαύματα και ευκαιρίες γύρω μας. Είμαστε όμως απρόθυμοι να τα αναγνωρίσουμε και μένουμε προσκολλημένοι σε ανώφελες καταστάσεις που δεν μας προσφέρουν τίποτα.

Θα πρέπει να βουτήξουμε στην απέραντη λίμνη της εσωτερικής μας γνώσης. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε οι ονειρευτές του ονείρου μας, ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα όραμα του κόσμου που θέλουμε να δούμε και ότι πρέπει να μη χάσουμε την ευθυγράμμισή μας με τη δύναμη και τη ροή της ζωής.

Πώς όμως μπορούμε να είμαστε ανοιχτοί και δεκτικοί στη ροή;

• Αναγνωρίζουμε κατά πρόσωπο τα βαθύτερα τραύματά μας γιατί όσο τα καταπιέζουμε και τα απωθούμε τόσο εκείνα επανεμφανίζονται, όσο καλοί και αν είμαστε στην αποφυγή τους. Πολλές φορές, μέσω της αντίστασης, εμποδίζουμε την επούλωσή τους. Χρησιμοποιούμε τη νευρική μας ενέργεια ως ένα πρόσχημα, έναν τρόπο αποφυγής ελεύθερου χρόνου, ώστε να μη νιώθουμε τα συναισθήματά μας.
• Σταματάμε να παρερμηνεύουμε την ευαισθησία για αδυναμία και αναγνωρίζουμε την τεράστια δύναμη της. Συχνά έχουμε την τάση να είμαστε ελεγκτικοί, όμως πρέπει να μπορούμε να αφηνόμαστε στα σημάδια αλλά και στις εμπειρίες που έρχονται μπροστά μας, αυτές που δεν τις έχουμε προκαλέσει εμείς. Oταν εκπέμπουμε θετική ενέργεια, θα λάβουμε και εμείς με τη σειρά μας αντίστοιχη ενέργεια, αφού αντανακλάται πίσω σε εμάς.
• Φροντίζουμε να αντιμετωπίζουμε τα εμπόδια με αγάπη. Oταν επιλέγουμε να βλέπουμε τα εμπόδια ως παρακάμψεις προς τη σωστή κατεύθυνση, τότε θα αρχίσουμε να βιώνουμε την προσωπική ανάπτυξη μέσα στη δυσφορία. Oλες οι δυσκολίες μπορούν να μεταμορφωθούν σε πολύ μεγάλα μαθήματα ζωής και σε ευκαιρίες πνευματικής ανάπτυξης. Αναδιοργανώνουμε λοιπόν τις αντιλήψεις μας θέτοντας μια πρόθεση: να είμαστε δεκτικοί, ανοιχτοί και ευθυγραμμισμένοι με τη ροή.
• Επιλέγουμε προσεκτικά τις σκέψεις που θέλουμε να συμμετάσχουν στη δημιουργία της δικής μας πραγματικότητας. Δεν ξεχνάμε το «όπως σκέφτεσαι θα είσαι» και επιλέγουμε συνειδητά το πώς θέλουμε να νιώθουμε, βάζοντας τα μεγάλα οράματά μας πάνω από τη μικρότητα του φόβου. Εάν περιφερόμαστε αποκαρδιωμένοι και θλιμμένοι, δεν θα μπορέσουμε να εισπράξουμε θετικότητα υψηλών δονήσεων.
• Εστιάζουμε στο πώς θέλουμε να νιώθουμε αντί να παθιαζόμαστε με το αποτέλεσμα. Επιλέγουμε συνειδητά το πώς θέλουμε να νιώθουμε, ανάβουμε το εσωτερικό μας φως και το αφήνουμε να ακτινοβολήσει λαμπρά. Δεν επιτρέπουμε στην ενοχή, στην άσκηση κριτικής και στην επιθετικότητα να μας αποξενώσουν από τα θαύματα που είναι διαθέσιμα σε όλους μας.
• Μετατοπίζουμε την αντίληψή μας: Παρακάμπτουμε τον φόβο και θέτουμε σαφή όρια ενέργειας ανάμεσα σε εμάς και στους άλλους ανθρώπους ή τον κόσμο. Δίνουμε στον εαυτό μας άδεια από τους χαοτικούς και φοβισμένους τρόπους ζωής και δημιουργούμε νέες εμπειρίες. Ο φόβος είναι μια συνήθεια: όσο επιτρέπουμε στο φως να μπει μέσα στο σκοτάδι τόσο ασφαλέστερα θα νιώθουμε. Μαζί με όλα τα παραπάνω, δεν ξεχνάμε να θέτουμε θετικές προθέσεις, αφού έτσι στέλνουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε στήριξη. Είμαστε συνδημιουργοί των δύσκολων καταστάσεων της ζωής μας αφού τόσο οι καλές όσο και οι κακές στιγμές είναι αντανάκλαση του τι πιστεύουμε ότι είναι αληθινό για τον εαυτό μας. Προσπαθούμε να απελευθερωθούμε από το παρελθόν μας.
• Αυτό ευθύνεται για πολλές από τις τωρινές μας δυσκολίες αφού το σέρνουμε στο τώρα και ρωτάμε τον εαυτό μας «Πόσο ελεύθερος θα ήμουν σήμερα αν δεν κουβαλούσα το παρελθόν μου στις σκέψεις μου;».