Για «τρελή χρονιά» στα βόρεια έκαναν λόγο οι επιστήμονες, διαπιστώνοντας ότι ο όγκος των πάγων που έλιωσαν στον Αρκτικό Ωκεανό ήταν ο δεύτερος μεγαλύτερος στην ιστορία της καταγραφής τους, προσφέροντας ένα ακόμη σημάδι της ταχείας μεταμόρφωσης των πόλων εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής.

Δορυφορικές παρατηρήσεις εκτιμούν ότι οι θαλάσσιοι πάγοι της Αρκτικής είχαν φέτος εμβαδόν 3,74 εκατ. τετραγωνικών χλμ. στις 15 Σεπτεμβρίου, η δεύτερη φορά στη 40χρονη ιστορία της καταγραφής τους που οι πάγοι καλύπτουν λιγότερο από 4 εκατ. τετραγωνικά χλμ.

«Ηταν μια τρελή χρονιά, με τον πάγο σε επίπεδα χαμηλού ρεκόρ, καύσωνες στη Σιβηρία και τεράστιες πυρκαγιές δασών. Η χρονιά 2020 θα μείνει στην Ιστορία ως σημείο αναφοράς της φθίνουσας πορείας των πάγων της Αρκτικής. Οδηγούμαστε σε περίοδο πλήρους τήξης των πάγων του αρκτικού κύκλου το καλοκαίρι και φέτος ήταν ένα ακόμη καρφί στο φέρετρο αυτό», είπε ο Μαρκ Σερίζ, επικεφαλής της Εθνικής Υπηρεσίας Δεδομένων Χιονιού και Πάγων των ΗΠΑ (NSIDC).

Η φετινή τήξη των πάγων είναι ελάχιστα μικρότερη από το ρεκόρ του 2012, όταν οι πάγοι της Αρκτικής συρρικνώθηκαν στα 3,4 εκατ. τετραγωνικά χλμ., εξαιτίας της εμφάνισης κυκλώνα στα τέλη του φθινοπώρου. Ο πάγος της Αρκτικής φθάνει στα κατώτερα εποχικά επίπεδά του τον Σεπτέμβριο και συσσωρεύεται και πάλι όλο τον χειμώνα, μέχρι τον Μάρτιο. Τη δεκαετία του 1980, η παγοκρηπίδα της Αρκτικής ήταν κατά 2,7 εκατ. τετραγωνικά χλμ. μεγαλύτερη, σε σύγκριση με τα σημερινά θερινά της επίπεδα.

Η φετινή συρρίκνωση υπήρξε ιδιαίτερα ταχεία μεταξύ 31 Αυγούστου και 5 Σεπτεμβρίου, λόγω κύματος θερμού ατμοσφαιρικού αέρα από καύσωνα στη Σιβηρία. Ο ρυθμός απώλειας πάγου τις έξι εκείνες ημέρες ήταν ταχύτερος από κάθε άλλη εβδομάδα από τη δεκαετία του 1970. Οι θερμοκρασίες στη Σιβηρία, βόρεια του αρκτικού κύκλου, ήταν 8 με 10 βαθμούς Κελσίου υψηλότερες από τα κανονικά για την εποχή επίπεδα. Επιστημονικές μελέτες δείχνουν ότι η υπερθέρμανση της Αρκτικής και η τήξη των πάγων θα προκαλέσουν ριζικές μεταβολές στο κλίμα του βόρειου ημισφαιρίου, απειλώντας ακόμη και με διακοπή της ροής του θερμού υποθαλάσσιου ρεύματος Γκολφ Στριμ, το οποίο εξασφαλίζει στη βόρεια Ευρώπη το σχετικά ήπιο, υγρό κλίμα της.