Το καθιερωμένο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων της Στέγης κλείνει φέτος δέκα χρόνια, ανανεώνεται ως «Onassis Dance Days» (ODD) και δίνει τη σκυτάλη στη νέα γενιά γυναικών δημιουργών του χορού για τέσσερις ημέρες (2-5/3), φιλοξενώντας έξι παραγωγές, δύο masterclasses, μία συζήτηση με το κοινό και πολύ χορό εντός και εκτός σκηνών. Το ODD αγκαλιάζει το παράδοξο, καταργεί τα σύνορα και κοιτάζει στα μάτια την επόμενη δεκαετία.

Τι σκέφτεστε όταν σκέφτεστε τον σύγχρονο χορό; Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, εδώ και δέκα χρόνια, έχει προτείνει θεάματα σε ρινγκ και γήπεδα ποδοσφαίρου, μαγειρικά σόου και electropop μανιφέστα, περιπατητικές περφόρμανς, χορούς του δρόμου και κινησιολογικά έργα με τη χρήση VR και AI. Περίπου σαράντα νέοι χορογράφοι έχουν δώσει το «παρών», με το Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων να γίνεται ο βατήρας για να φύγουν από τα σύνορα της Ελλάδας, περιοδεύοντας στο εξωτερικό και λαμβάνοντας διακρίσεις σε διεθνείς διοργανώσεις χορού.

Κοιτώντας μπροστά, το φεστιβάλ, ως Onassis Dance Days (ODD) από φέτος, γεμίζει από 2 έως 5 Μαρτίου τις σκηνές της Στέγης και συνεχίζει να υποστηρίζει νέα πρωτότυπα έργα, τα οποία αναπτύσσονται στο πιο υβριδικό και δυναμικό είδος των σύγχρονων παραστατικών τεχνών, από καλλιτέχνες που, ανεξαρτήτως εθνικότητας, ηλικίας, αρτιμέλειας, χορευτικών ή μη καταβολών, αγαπούν να απαντούν λοξά στο πιο απλό ερώτημα του κόσμου: τι είναι χορός;

Φέτος στο ODD, η Έλενα Αντωνίου, από την Κύπρο, επιδεικνύει αναπολόγητα το σώμα της σε ένα σόλο που παραπέμπει σε στριπτίζ, όπου τελικά όμως κανείς δεν γδύνεται, παρά μόνο το βλέμμα του θεατή («LANDSCAPE»). Η Χαρά Κότσαλη ξετυλίγει στη σκηνή ένα τελετουργικό για την πνευματοκαταληψία και τον εξορκισμό από δαίμονες, του παρελθόντος και του μέλλοντος, προσωπικούς και συλλογικούς («tο be possessed»). Η Νεφέλη Αστερίου μεταμορφώνεται σε γυναίκα-αράχνη, τίγρη, γαζέλα και πολλά άλλα, σε ένα σόλο που διερευνά τους στερεοτυπικούς ζωομορφικούς χαρακτηρισμούς του γυναικείου φύλου («bestiaire»). Τέλος, η Ξένια Κογχυλάκη συμμετέχει με ένα ντουέτο εμπνευσμένο από το headbanging: δύο γυναίκες κουνούν βίαια το κεφάλι τους στον ρυθμό της μουσικής – μια πρακτική συνδεδεμένη κυρίως με άντρες παρά με γυναίκες («Bang Bang Bodies»).

Guest star για το 2023, η διεθνώς ανερχόμενη περφόρμερ, χορογράφος και σκηνοθέτρια Marina Otero από την Αργεντινή, η οποία έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, με το δίπτυχο «FUCK ME» και «LOVE ME», όπου «ερωτικοποιεί» τη βιογραφία της καταθέτοντας τη δική της πρόταση για τα πράγματα -τόσο για το τι είναι χορός όσο και για το τι είναι ερωτική ζωή.

Οι επιμελητές του ODD, Ιλειάνα Δημάδη, Αφροδίτη Παναγιωτάκου και Κωνσταντίνος Τζάθας, αναφέρουν: «Αποκαλυπτικές. Αυτό είναι οι πέντε γυναίκες-δημιουργοί και ερμηνεύτριες των έργων του φετινού φεστιβάλ χορογράφων της Στέγης. Καμιά τους δεν γδύνεται. Εάν κάτι γδύνεται, είναι το βλέμμα μας πάνω σε ένα επίμαχο σώμα: το γυναικείο. Γιατί με τους χορούς τους ρίχνουν ένα όλοδικό τους, εκτυφλωτικά ανορθόδοξο φως σε μια σειρά από τοξικές πατριαρχικές πρακτικές, σε συστηματικές απόπειρες κοινωνικού ελέγχου στα σώματα και τις επιθυμίες τους: από την αντικειμενικοποίηση του γυναικείου σώματος ως σεξουαλικού φετίχ έως το στριπτίζ αυτό καθαυτό και από τον εξορκισμό δαιμονισμένων θηλυκών έως τη ρητορική μίσους και μειωτικής υποτίμησης με κλισέ λεκτικούς χαρακτηρισμούς, όπως “γαζέλα”, “σκύλα” και “φάλαινα”. Κοιτάζουν όλες τους κατάματα αυτή τη νέα εποχή, όταν και όπου τα σώματα, οι πόθοι και η σεξουαλικότητά τους -αρσενική, θηλυκή και όποια άλλη- δεν είναι απλώς πεδία μάχης, αλλά επίσης τοπία ενός είδους που επιδεικνύει αναπολόγητα την οντότητά του, όσο παράδοξη κι αν επιθυμεί το ίδιο να είναι. Παράδοξη όσο και το ODD».

Περισσότερες πληροφορίες στο: https://www.onassis.org/el/whats-on/onassis-dance-days