Τις τελευταίες ώρες βλέπουμε εκ νέου μια αύξηση των κρουσμάτων, ένα νούμερο θανάτων σταθερά πολύ υψηλό και ύφεση των εμβολιασμών. Η εκατόμβη νεκρών που συντελείται σχεδόν κάθε μέρα πλέον προβληματίζει και ανησυχεί.

Η μεγάλη πλειονότητα αυτών ανεμβολίαστοι. Δυστυχώς. Αυτό όμως που τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει να ξενίζει είναι η συνήθεια της νέας αυτής πραγματικότητας που τείνει να γίνει η νέα κανονικότητα. Μια συνήθεια που έχει αρχίσει να εκφράζεται με απάθεια απέναντι στο “κακό”.

“Το ότι πεθαίνουν καθημερινά από COVID-19 πάρα πολλοί (κατά βάση) ανεμβολίαστοι συμπολίτες μας δεν είναι κάτι καινούριο. Δυστυχώς εδώ και μήνες χάνεται άδικα και τραγικά κόσμος επειδή εμπιστεύτηκε κάθε λογής εμπόρους παραπληροφόρησης, αντί να εμπιστευτεί τους επίσημους θεσμούς μας. Οπορτουνιστές τσαρλατάνους που τους πήραν κυριολεκτικά στο λαιμό τους (αν και προφανώς οι ευθύνες πρέπει να αρχίσουν από αλλού), λέει ο διδάκτωρ μοριακής βιολογίας στο πανεπιστήμιο του Τορόντο Γιάννης Πρασσάς. “Αυτό που είναι καινούριο είναι ότι πλέον δεν έχει κανείς όρεξη ούτε καν να ασχοληθεί με το θέμα. Εκατοντάδες άνθρωποι (ανάμεσα τους και αρκετοί νεότεροι) πεθαίνουν καθημερινά και είναι σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Μαζικοί θάνατοι στο παρασκήνιο μιας πανδημίας που πλέον δείχνει να αφορά μόνο όσους έκαναν τις λάθος επιλογές και όσους ακόμη συνεχίζουν ηρωικά να μάχονται καθημερινά να κρατήσουν το ΕΣΥ μας όρθιο”, συνεχίζει ο κ. Πρασσάς.

Αυτό που συναντάμε όλο και πιο συχνά στην κοινωνία, μια κοινωνία κουρασμένη και απογοητευμένη, είναι ένα “ωραία, ας πρόσεχαν. Εγώ έχω κάνει το καθήκον μου, ας το έκαναν και οι υπόλοιποι”. Δεν υπάρχει τίποτα το κανονικό σε όλο αυτό. Τίποτα που να πρέπει να συνηθίσουμε. Καθώς όμως η πανδημία διαρκεί όλο και περισσότερο πρέπει να ληφθούν υπόψη και άλλα ζητήματα, ψυχολογικά και κοινωνιολογικά, τα οποία είναι εξίσου σημαντικά με το πόσα κρούσματα και θανάτους έχουμε καθημερινά. Δύο χρόνια μετά την πανδημία, έχει επηρεαστεί σημαντικά τόσο η ψυχική/συναισθηματική υγεία, όσο και η κοινωνική ζωή των Ελλήνων. Βλέπουμε λοιπόν να αναδύεται ένα σύνδρομο γνωστό ως “bad news fatigue”.

Τι ακριβώς είναι αυτή η κούραση, η εξάντληση που νιώθουν οι άνθρωποι λόγω της έκθεσης για πάρα πολύ καιρό σε άσχημες ειδήσεις; Πρόκειται για το αποτέλεσμα αρνητικών τίτλων ειδήσεων που σταδιακά κατευθύνουν την τάση μας να προσηλωνόμαστε σε αρνητικά γεγονότα. Μπορεί να προκληθεί από την υπερβολική χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ή να είναι σημάδι εθισμού στα social media. Συνήθως δεν επηρεάζει την εργασία ή τις σχέσεις μας, αλλά μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τις προοπτικές της ζωής μας, αλλά μπορεί και να σχετίζεται με περιφρονητικές, “καταστροφικές” πεποιθήσεις για τους ανθρώπους, την κοινωνία και τη μοίρα του κόσμου συνολικά. Από την άλλη, ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ένα πολύ προσαρμοστικό όργανο. Συνεχώς προσπαθεί να βρει σταθερές πάνω στις οποίες να χτίσει ένα γνώριμο περιβάλλον, αυτό που του δημιουργεί αίσθημα ηρεμίας και ασφάλειας.

Ωστόσο, ο διαρκής βομβαρδισμός ειδήσεων για καταστροφικές καταστάσεις “καίει” τον εγκέφαλο. Σταδιακά τον απευαισθητοποιεί απέναντι σε οτιδήποτε άσχημο. Οι άνθρωποι αυτήν την στιγμή είναι μουδιασμένοι. Ο τριψήφιος αριθμός νεκρών σχεδόν καθημερινά τον τελευταίο καιρό έχει παγώσει τον κόσμο, ο οποίος αναζητά απλά μια κανονικότητα, ακόμα και αν αυτή η κανονικότητα τη “μαύρη” περίοδο της πανδημίας που βιώνουμε εκφράζεται με μια απάθεια απέναντι σε όσα δυσάρεστα συμβαίνουν.

Της Σοφίας Κωστάρα – capital.gr