Τι θα συνέβαινε αν γινόταν γνωστό πως εντός τριών 24ώρων η Θεσσαλονίκη θα στέρευε από όλα τα είδη μη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας; Υπάρχει σχεδιασμός που θα μπορούσε να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες της πόλης για έναν ολόκληρο μήνα; Σενάριο επιστημονικής φαντασίας ή μη, φοιτητές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κλήθηκαν να βρουν ρεαλιστικές λύσεις, προκειμένου να εξασφαλίσουν την πρόκριση στον ελληνικό τελικό και από εκεί μία θέση στον τελικό του Πανευρωπαϊκού Διαγωνισμού Μηχανικών, EBEC (European BEST Engineering Competition), τον ετήσιο διαγωνισμό για μηχανικούς που διοργανώνεται από το BEST (Board of European Students of Technology).
“Ο διαγωνισμός έχει ξεκινήσει στην Ευρώπη από το 2007, έχει τρία στάδια, το τοπικό, που διοργανώνουμε εμείς, το εθνικό, που φέτος στην Ελλάδα θα γίνει στα Χανιά και το πανευρωπαϊκό, που θα γίνει στη Βαρσοβία το καλοκαίρι. Υπάρχουν δύο κατηγορίες, το team design, που είναι η δημιουργία μιας κατασκευής, στην οποία δίνουμε ένα αφαιρετικό πρόβλημα και πρέπει μέσω μιας κατασκευής που πληροί κάποιες προϋποθέσεις να μπορέσουν οι φοιτητικές ομάδες να λύσουν αυτό το πρόβλημα. Αξιολογείται από καθηγητές του Πανεπιστημίου και από τους φοιτητές της ομάδας που έτρεξε το θέμα. Η δεύτερη κατηγορία, το ερευνητικό κομμάτι, το case study, αφορά σε ένα πρακτικό θέμα της καθημερινότητας και αξιολογείται με τον αντίστοιχο τρόπο, ενώ επιπρόσθετα κρίνεται και το επίπεδο των αγγλικών γιατί όλες οι παρουσιάσεις γίνονται στα αγγλικά” , δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Πρόεδρος του BEST Thessaloniki, Αλέξανδρος Καδόγλου.
“Η πρωτοβουλία”, εξήγησε, “έχει ως σκοπό το να μπορέσει να βάλει τους φοιτητές σε μια προσομοίωση ενός επιχειρησιακού περιβάλλοντος και ουσιαστικά να χρησιμοποιήσουν όλες τις γνώσεις που έχουν λάβει σαν φοιτητές μηχανικής, σαν μηχανικοί στο μέλλον”.
“Τα θέματα που δίνουμε στις δύο κατηγορίες τα έχουμε δοκιμάσει μέσα στην ομάδα του BEST, μέλη της ομάδας καλούνται να τα εξετάσουν σαν διαγωνιζόμενοι, είναι σαν προσομοίωση του διαγωνισμού που την κάνουμε μεταξύ μας στον οργανισμό για να ελέγξουμε τυχόν ατέλειες, τι μπορεί να πάει στραβά”, διευκρίνισε η Αθηνά Σφέικου, υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων για τον Διαγωνισμό, προσθέτοντας ότι την κριτική επιτροπή αποτελούν φοιτητές σχετικοί με το εκάστοτε θέμα, καθώς και η ομάδα των φοιτητών που διαμόρφωσε τα θέματα, δηλαδή μέλη του οργανισμού BEST.
“Είναι μια πολύ ωραία πρωτοβουλία, είναι από αυτά που θέλουμε να γίνονται στο πανεπιστήμιο, που γίνονται και δεν ακούγονται τόσο πολύ. Τα παιδιά για να φτιάξουν αυτά τα πράγματα δούλεψαν πολύ, έδωσαν χρόνο από τη ζωή τους και καλά κάνανε, γιατί κερδίζουν μέσα από αυτή τη συνεργασία που αναπτύσσουν. Θα έχει η προσπάθειά τους αυτή ένα πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα. Είναι αυτό που πραγματικά χαίρομαι να βλέπω στο πανεπιστήμιό μας”, δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κοσμήτορας της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ, καθηγητής Κωνσταντίνος Κατσιφαράκης.
Στην κατηγορία team design φέτος το θέμα ήταν η δημιουργία ενός αυτόματου πωλητή ο οποίος δέχεται διαφορετικά νομίσματα και για κάθε νόμισμα εξάγει ένα διαφορετικό προϊόν. Κάθε ομάδα έφτιαξε τον πωλητή με τον δικό της μοναδικό τρόπο. Οι φοιτητές Χριστίνα Σακελλάρη, Πέτρος Καραποστόλου, Ευάγγελος Σταμπούλης και Ευάγγελος Σούρλας ήταν αυτοί που εξασφάλισαν την πρώτη θέση και το εισιτήριο για τον ελληνικό τελικό BEST. “Συνεργαστήκαμε πολύ καλά, είχαμε συνεργαστεί ξανά, ήμασταν δεμένοι σαν ομάδα, δεν ντρεπόμασταν να πει ο ένας στον άλλον αν η ιδέα που είχε ήταν καλή ή όχι. Μας βοήθησε να κερδίσουμε το ότι ήμασταν προσεκτικοί και δεν κάναμε βιαστικά πράγματα. Θεωρώ ότι αυτό που παρουσιάσαμε ήταν μια ολοκληρωμένη κατασκευή. Σε σχέση με άλλες προσπάθειες είχε το επιπρόσθετο στοιχείο ότι καταφέραμε να επαναφέρεται η μηχανή”, δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Χριστίνα Σακελλάρη.
Στο ερευνητικό κομμάτι το σενάριο, όπου η Θεσσαλονίκη ξεμένει από καύσιμα, αντιμετώπισε με τον πλέον πειστικό τρόπο η φοιτητική ομάδα, αποτελούμενη από τους Γιώργο Ανεσιάδη, Κωνσταντίνο Αντωνόπουλο, Ιωάννη Καρνούτσο και Γιώργος Μελίτο. “Μας ζητήθηκε να παρουσιάσουμε ένα πλάνο που ουσιαστικά θα καθιστούσε την Θεσσαλονίκη ενεργειακά βιώσιμη για έναν μήνα. Τις τρεις πρώτες μέρες είχαμε όλες τις πηγές διαθέσιμες και μετά θα εξαντλούνταν” εξήγησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γιώργος Ανεσιάδης.
“Αυτό που μας διαφοροποίησε από όλες τις άλλες ομάδες ήταν ότι λάβαμε υπόψη του χρόνους κατασκευής και έτσι αναζητήσαμε έναν τρόπο με τα αποθέματα των τριών ημερών να μπορέσουμε να εξασφαλίσουμε το πρώτο δεκαήμερο, ώστε μετά να υπάρχει περισσότερος χρόνος να εξασφαλίσουμε και τις επόμενες, με διαδικασίες που ήταν πιο σύνθετες. Σαν πρώτη λύση προτείναμε την καύση βιομάζας και απορριμάτων, ενώ στη συνέχεια θα αξιοποιούσαμε υδροηλεκτρική ενέργεια από τα τέσσερα ποτάμια της Θεσσαλονίκης. Ταυτόχρονα, θα κατασκευάζαμε και θα βάζαμε στην πόλη φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες”, πρόσθεσε.
To EBEC εκτείνεται σε 32 χώρες και στοχεύει στην εξέλιξη των φοιτητών, δίνοντάς τους την ευκαιρία να προκαλέσουν τον εαυτό τους για να λύσουν ένα θεωρητικό ή πρακτικό πρόβλημα. Οι φοιτητές σχηματίζουν ομάδες των τεσσάρων ατόμων και καλούνται να λύσουν ένα διατμηματικό θέμα τύπου Team Design ή Case Study, που απευθύνεται σε όλους τους κλάδους των μηχανικών.
Φέρνοντας κοντά φοιτητές, πανεπιστήμια, εταιρίες, θεσμούς και ΜΚΟ, το EBEC έχεις ως στόχο να αναδείξει όλο το φάσμα των πολυδιάστατων γνώσεων και προσωπικών ικανοτήτων των φοιτητών, έτσι ώστε να τις αξιοποιήσουν μέσα στην ομάδα για την επίλυση πραγματικών προβλημάτων.
