Απροετοίμαστος για συζητήσεις που αφορούσαν σοβαρά ζητήματα, συχνά ο μεγάλος χαμένος στην επικοινωνία του με ισχυρούς ηγέτες όπως ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν ή ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, προσβλητικός απέναντι σε βασικούς συμμάχους των Ηνωμένων Πολιτειών.

Αυτό είναι το προφίλ του Αμερικανού προέδρου όπως προκύπτει από εκατοντάδες τηλεφωνικές συνδιαλέξεις που είχε με ξένους ηγέτες, σύμφωνα με δημοσίευμα του CNN, γεγονός που οδήγησε δύο πρώην υπουργούς, δύο συμβούλους εθνικής ασφαλείας και τον πρώην επικεφαλής του επιτελείου του στο συμπέρασμα πως «αποτελεί κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ».

Σύμφωνα με πηγές του CNN, μακράν τα περισσότερα τηλεφωνήματα του Ντόναλντ Τραμπ ήταν με τον Τούρκο ομόλογό του «ο οποίος ορισμένες φορές τηλεφωνούσε δύο φορές την εβδομάδα στον Λευκό Οίκο και συνδεόταν απευθείας με τον Τραμπ με διαταγή του Αμερικανού προέδρου».

Απεναντίας, ο Τραμπ υποβίβαζε συχνά ηγέτες βασικών συμμάχων των Ηνωμένων Πολιτειών, και κυρίως δύο γυναίκες: την πρώην πρωθυπουργό της Βρετανίας Τερέζα Μέι, την οποία θεωρούσε αδύναμη και άτολμη και τη Γερμανίδα καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ την οποία χαρακτήριζε ανόητη.

Βάσει του δημοσιεύματος, το οποίο υπογράφει ο βετεράνος Αμερικανός δημοσιογράφος Καρλ Μπερνστάιν, ο Τραμπ κόμπαζε συχνά για την περιουσία του και τα «σπουδαία επιτεύγματά του» όταν μιλούσε με τον Σαουδάραβα πρίγκιπα Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν και τον Βορειοκορεάτη ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ουν ενώ επίσης συχνά αναφερόταν στην «ηλιθιότητα» των προκατόχων του στο Οβάλ Γραφείο. Με παρόμοιο τρόπο μιλούσε για τον Τζορτζ Μπους και τον Μπαράκ Ομπάμα στους Πούτιν και Ερντογάν.

Εμμέσως πλην σαφώς, από το δημοσίευμα του CNN – το οποίο επικαλείται ανώνυμα περισσότερους από 10 αξιωματούχους που είτε ήταν παρόντες στα τηλεφωνήματα είτε είχαν πρόσβαση σε απομαγνητοφωνήσεις – προκύπτει το ίδιο ακριβώς συμπέρασμα του πρώην συμβούλου Ασφαλείας Τζον Μπόλτον στο βιβλίο του «Στην Αίθουσα όπου συνέβη» (The Room Where It Happened), ότι δηλαδή ο Ντόναλντ Τραμπ θυσίαζε το εθνικό συμφέρον για να προωθήσει τις δικές του υποθέσεις, και κυρίως να εξασφαλίσει μία δεύτερη θητεία στον Λευκό Οίκο.

Σύμφωνα με το δημοσιεύμα, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν ήταν εκείνος με τον οποίο ο Τραμπ συνομιλούσε περισσότερο μετά τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κυρίως για θέματα που αφορούσαν το περιβάλλον και την ασφάλεια. Τις περισσότερες φορές ωστόσο η επικοινωνία με τον Μακρόν ήταν άκαρπη, ενώ ο Τραμπ «μαστίγωνε» τον Γάλλο ομόλογό του είτε για το ότι η Γαλλία και άλλες χώρες δεν ανταποκρίνονταν στις οικονομικές υποχρεώσεις τους στο ΝΑΤΟ είτε για τη φιλελεύθερη μεταναστευτική πολιτική της Γαλλίας είτε για τις εμπορικές ανισορροπίες με τις ΗΠΑ.

Η σχέση με τον Πούτιν και τον Ερντογάν

Μεγαλύτερη ανησυχία ωστόσο εκφράζεται για τη σχέση του Αμερικανού προέδρου με τους ομολόγους του της Ρωσίας και της Τουρκίας.

Ο Βλαντίμιρ Πούτιν σαν δεξιοτέχνης του σκάκι, σύμφωνα με τις πηγές του CNN, «έπαιζε στα δάχτυλα» τον Τραμπ, ο οποίος δεν ήταν παρά ένας περιστασιακός παίκτης.

Όσον αφορά τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η μεγαλύτερη ανησυχία των Αμερικανών αξιωματούχων ήταν ότι μπορούσε να τον βρεί όπου και όποτε ήθελε. «Ορισμένοι εργαζόμενοι στον Λευκό Οίκο έχουν πειστεί ότι οι μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας στην Ουάσιγκτον παρακολουθούν το πρόγραμμα του Τραμπ και ενημερώνουν τον Ερντογάν για το πότε ο πρόεδρος των ΗΠΑ θα είναι διαθέσιμος για ένα τηλεφώνημα», αναφέρεται στο δημοσίευμα και προστίθεται πως ο Ερντογάν τηλεφωνούσε στον Τραμπ ακόμη και ενώ έπαιζε γκολφ. Οι δυο τους μιλούσαν πολλές ώρες.

Δύο πηγές υποστηρίζουν ότι ο Αμερικανός πρόεδρος δεν ήταν καλά ενημερωμένος ούτε για τη Συρία ούτε για τη Μέση Ανατολή με αποτέλεσμα συχνά να αιφνιδιάζεται στην τηλεφωνική επικοινωνία του με τον Ερντογάν. Οι επιζήμιες μάλιστα πολιτικές αποφάσεις των ΗΠΑ για τη Συρία βρίσκουν την ερμηνεία τους στην ικανότητα του Ερντογάν να πείθει τον Τραμπ κατά τη διάρκεια αυτών των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων.

Υπήρχαν βεβαίως και λίγες φορές κατά τις οποίες ο Τραμπ θύμωνε με τον Τούρκο ομόλογό του, όταν εκείνος ζητούσε προνομιακό εμπορικό καθεστώς για την Τουρκία ή όταν αρνείτο να ελευθερώσει τον πάστορα Αντριου Μπράνσον, τον οποίο η Άγκυρα κατηγορούσε για εμπλοκή στο αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016. Εν τέλει, ο Μπράνσον αφέθηκε ελεύθερος τον Οκτώβριο του 2018.