Οι φωτογραφίες των νικητών του διαγωνισμού Wildlife Photographer of The Year 2020 αποτυπώνουν το μεγαλείο του ζωικού βασιλείου.

Ο θεσμός Wildlife Photographer of The Year, ίσως ο μεγαλύτερος με θέμα την άγρια ζωή στον κόσμο, εγκαινιάστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1960, από το –τότε- περιοδικό Animals του BBC (σήμερα ονομάζεται Wildlife). Το 1984 ξεκίνησε μια συνεργασία με το βρετανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, το οποίο πλέον έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου τη διοργάνωση. Τα φετινά βραβεία ανακοινώθηκαν στις 13 Οκτωβρίου, σε μια διαδικτυακή τελετή που μεταδόθηκε απευθείας μέσω live streaming. Οι συμμετοχές ξεπέρασαν τις 49.000, από τις οποίες οι κριτές ξεχώρισαν τις εικόνες που θεωρούν ότι αποτυπώνουν καλύτερα την άγρια ζωή, σε μια εποχή που η τελευταία βάλλεται εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας (μόλυνση περιβάλλοντος, κ.ά.). Ακολουθεί μια επιλογή με οκτώ από τις βραβευμένες φωτογραφίες που συμπυκνώνουν την ποικιλία και την ομορφιά του πλανήτη μας.  Περισσότερα στο nhm.ac.uk

Κατηγορία «10 ετών και κάτω»

Μικρός σε ηλικία, παρόλα αυτά οξυδερκής, ο Andrés Luis Dominguez Blanco έβαλε τον μπαμπά του να παρκάρει δίπλα σε ένα λιβάδι κοντά στο σπίτι του, στην πόλη Ubrique της Ανδαλουσίας, ώστε να χρησιμοποιήσει το αυτοκίνητο σαν κρησφύγετο και να καταφέρει να φωτογραφίσει τον μοναχικό μαυρολαίμη που, σαν άλλος ακροβάτης, ισορροπεί τέλεια πάνω σε έναν βλαστό.

Κατηγορία «Συμπεριφορά: αμφίβια και ερπετά»

Δύσκολα μπορεί να περιγράψει τι ένιωσε ο Ισπανός Jaime Culebras όταν αντίκρισε έναν υαλοβάτραχο να τρώει μια αράχνη, στο καταφύγιο Manduriacu του Ισημερινού. Πρόκειται για απειλούμενο είδος που εντοπίζεται μόνο στη συγκεκριμένη περιοχή και ξεχωρίζει από τις κίτρινες βούλες στην πλάτη και την έλλειψη νηκτικής μεμβράνης ανάμεσα στα διάχτυλα.

Κατηγορία «Συμπεριφορά: πουλιά»

Τα σκουφοβουτηχτάρια συχνά φτιάχνουν τη φωλιά τους σε ρηχά νερά, ανάμεσα σε καλαμιές. Όταν όμως εκκολαφθούν τα αυγά, οι νεοσσοί καβαλάνε τις πλάτες των γονιών τους, προκειμένου να μη μετατραπούν σε λεία για επίδοξους θηρευτές. Μια τέτοια στιγμή αποτύπωσε ο Ισπανός Jose Luis Ruiz Jiménez σε μια λιμνοθάλασσα της αυτόνομης κοινότητας Εστρεμαδούρα, στην Ισπανία, με ένα μικρό πουλί στην πλάτη του ενός γονιού, έτοιμο να τσιμπήσει τη λιχουδιά από το ράμφος του άλλου.

Κατηγορία «15-17 χρονών»

Αφού πάλεψε με τα αδέρφια του, το καφεκόκκινο αλεπουδάκι κατάφερε να κερδίσει το θήραμα που έφερε η μητέρα του στην οικογενειακή εστία, δηλαδή μία ασπρομαγουλόχηνα την οποία ο νικητής έφαγε σε μια χαραμάδα ανάμεσα στα βράχια. Η φωτογραφία τραβήχτηκε στο φινλανδέζικο νησί Lehtisaari από τη νεαρή Liina Heikkinen, η οποία αναδείχθηκε μεγάλη νικήτρια στην κατηγορία.

Κατηγορία «Πορτρέτα ζώων»

To επιστημονικό της όνομα είναι Nasalis larvatus, όμως είναι περισσότερο γνωστή ως proboscis monkey. Όταν θα μεγαλώσει η αρσενική αυτή μαϊμού με την ακαταμάχητα ήρεμη έκφραση στο πρόσωπο, η μεγάλη μύτη της θα γίνει σωστή προβοσκίδα, σε σημείο που ενδεχομένως να πρέπει να την παραμερίζει για να βάλει στο στόμα φύλλα, λουλούδια, σπόρους και φρούτα, με τα οποία διατρέφεται. Απειλούμενο είδος, φωτογραφήθηκε από τον Δανό Mogens Trolle στο Labuk Bay Proboscis Monkey Sanctuary, στο νησί Βόρνεο του αρχιπελάγους της Μαλαισίας.

Κατηγορία «11-14 χρονών»

Μέσα στα πράσινα πλοκλάμια μιας ανεμώνης, ο ένοικός της, δηλαδή ένα ψάρι-κλόουν, έχει μισάνοιχτο το στόμα. Τι κρύβει μέσα; Ένα παράσιτο, το οποίο ρουφάει αίμα από τη γλώσσα του ψαριού, ώσπου κάποια στιγμή την αντικαθιστά. Την απίστευτη (και σε πολλούς από εμάς άγνωστη) αυτή διαδικασία αποτύπωσε ο Ιταλοαμερικανός Sam Sloss σε μια άρτια αισθητικά και πολύ επιμορφωτική φωτογραφία.

Κατηγορία «Ζώα στο φυσικό τους περιβάλλον»

Με έκφραση απόλυτης ικανοποίησης, η θηλυκή τίγρης της Σιβηρίας αγκαλιάζει ένα αρχέγονο έλατο τρίβοντας επάνω στο φλοιό το μάγουλό της για να αφήσει τη μυρωδιά της. Το είδος αυτό είναι απειλούμενο, υπολογίζεται σε περίπου 500-600 άτομα, γι’ αυτό και η λήψη της φωτογραφίας από τον Ρώσο Sergey Gorshkov δεν ήταν καθόλου εύκολη. Άξιζε όμως η ταλαιπωρία, αφού κέρδισε το μεγάλο βραβείο του διαγωνισμού.

Κατηγορία «Συμπεριφορά: Θηλαστικά»

Έχουν φαρδιά, επίπεδα κεφάλια, μικρά αυτιά και ζεστή γούνα που τις βοηθάει να επιβιώνουν σε ακραίες καιρικές συνθήκες. Οι αγριόγατες Μανούλ είναι δυσεύρετες, όμως ο Κινέζος φωτογράφος Shanyuan Li, μετά από πολλή υπομονή, κατάφερε να τις απαθανατίσει σε υψόμετρο 3.800 μ., κάπου στη βορειοδυτική Κίνα, την ώρα που η μητέρα τους, φοβούμενη μια θιβετιανή αλεπού της άμμου, τους έκανε σήμα να σταματήσουν το παιχνίδι και να επιστρέψουν στη φωλιά τους.

Ελευθερία Αλαβάνου – kathimerini.gr