ΕΛΛΑΔΑ

Τέσσερις διαδεδομένοι μύθοι για την πειθαρχία

Όσο ελεύθερα και αν θέλουμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, οι περισσότεροι αναγνωρίζουμε την ανάγκη για πειθαρχία. Ίσως όμως την επιδιώκουμε με λάθος τρόπους.

Ίσως ανήκετε στην κατηγορία των γονέων που πραγματικά πιστεύουν στην πειθαρχία ως βάση της σωστής διαπαιδαγώγησης. Ίσως πάλι πριν τα μικρά σας έρθουν στον κόσμο πιστεύατε πως θα τα μεγαλώνατε με πλήρη ελευθερία, όμως η πραγματικότητα της γονεϊκότητας σας άλλαξε γνώμη. Σε κάθε περίπτωση, οι περισσότεροι γονείς επιθυμούν και επιδιώκουν τα παιδιά τους να ακούνε τις προτροπές τους. Και αυτό δεν είναι κακό, αρκεί να μην παρασύρονται από μύθους για την πειθαρχία, οι οποίοι αντί να ενισχύουν καταλήγουν να βλάπτουν την προσωπικότητα των παιδιών τους.

Τέσσερις μύθοι για την πειθαρχία

Οι αυστηροί γονείς ανατρέφουν παιδιά με καλούς τρόπους

Δεν είναι ανάγκη να γίνεστε υπερβολικά αυστηροί προκειμένου τα παιδιά σας να συμπεριφέρονται ευγενικά. Το κυριότερο όπλο σας για αυτό το σκοπό είναι να τους εμφυσήσετε ενσυναίσθηση. Είναι πιο πιθανό να αποκτήσουν καλούς τρόπους αν τους εξηγήσετε τη σημασία τους και τους δείξετε την ενδεδειγμένη συμπεριφορά. Άλλωστε, η υπερβολική αυστηρότητα εγκυμονεί κινδύνους!

Η υποχώρηση στις επιθυμίες του παιδιού είναι αποτυχία

Η καθημερινότητα με τα παιδιά είναι γεμάτη ευκαιρίες για εντάσεις. Είναι πολύ σημαντικό να αξιολογούμε πότε αξίζει να ξεκινήσουμε έναν καβγά για να «μην περάσει το δικό του». Όταν αυτό που ζητά το παιδί είναι εφικτό και δεν πρόκειται να το βλάψει, μπορούμε να δεχόμαστε αλλά να θέτουμε όρους. Για παράδειγμα: «Θα πάμε στην παιδική χαρά, αρκεί να τελειώσεις εγκαίρως τα μαθήματά σου».

Αν δεν φωνάξουμε, δεν μπορούμε να τους τραβήξουμε την προσοχή

Όταν το μικρό σας βρίσκεται εν μέσω ενός ξεσπάσματος, το μόνο που επιτυγχάνουν οι φωνές σας, είναι να ρίχνουν λάδι στη φωτιά. Αντιθέτως, αν σκύψετε στο ύψος του και του μιλήσετε ήρεμα και χαμηλόφωνα, είναι πολύ πιθανό να σταματήσει για να σας ακούσει!

Δεν πρέπει ποτέ να διαπραγματευόμαστε με τα παιδιά

Όταν ακούμε τη γνώμη των παιδιών μας, τους δείχνουμε ότι τα αντιμετωπίζουμε ισότιμα. Έτσι αποκτούν την αυτοπεποίθηση να παίρνουν δικές τους αποφάσεις και να εμπιστεύονται την κρίση τους. Ταυτόχρονα, όταν αντιμετωπίζουμε τις ενστάσεις τους με ενσυναίσθηση, χτίζουμε πιο ισχυρούς δεσμούς μαζί τους. Πέρα από την αξία που έχει από μόνη της η καλή μας σχέση με τα παιδιά μας, εξασφαλίζει και ότι θα δέχονται πιο εύκολα αυτά που τους λέμε.