Οι πρώτες εορταστικές νότες ακούστηκαν την περασμένη Τετάρτη, τη μέρα που αν ζούσε θα γινόταν 73 χρόνων: για να τιμήσει τα γενέθλιά του, η δισκογραφική εταιρεία Parlophone έδωσε στη δημοσιότητα μια ακυκλοφόρητη, ακουστική και μάλλον λιτή εκδοχή του τραγουδιού «The Man who sold the world», ηχογραφημένη το 1996. Επειδή όμως μιλάμε για τον Ντέιβιντ Μπόουι, τον άνθρωπο που μέχρι τον θάνατό του, ακριβώς τέσσερα χρόνια πριν, επηρέασε όσο λίγοι τη δημοφιλή μουσική του 20ού αιώνα (αλλά και τη μόδα ή τον κινηματογράφο), τα ευχάριστα για τους θαυμαστές του δεν τελείωσαν εκεί. Συνολικά, δύο νέες κυκλοφορίες ανακοινώθηκαν από την Parlophone, υπό τους τίτλους «David Bowie – Is it any wonder» και «ChangesNowBowie».

Η πρώτη συνιστά ένα EP του οποίου τα κομμάτια θα κυκλοφορούν σταδιακά στο Διαδίκτυο – ένα για κάθε μία από τις επόμενες πέντε εβδομάδες. Οι τίτλοι τους δεν έγιναν γνωστοί, φαίνεται όμως πως πρόκειται για ελαφρώς παραλλαγμένες επανηχογραφήσεις παλιότερων τραγουδιών του Μπόουι, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν στη διάρκεια της δεκαετίας του ’90. Η δεύτερη κυκλοφορία θα είναι διαθέσιμη στις 18 Απριλίου 2020 στο πλαίσιο της λεγόμενης Record Store Day (της ημέρας που ο κόσμος της μουσικής τιμά τα μικρά, ανεξάρτητα δισκοπωλεία) και έχει λίγο περισσότερο ενδιαφέρον: θα αποτυπώνει σε βινύλιο και σε cd μια ζωντανή ηχογράφηση σε στούντιο, που έλαβε χώρα τον Νοέμβριο του 1996 εν μέσω προβών για την επικείμενη επέτειο των 50ών γενεθλίων του Μπόουι στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης. Συμμετέχουν οι μουσικοί Γκέιλ Αν Ντόρσεϊ, Ριβς Γκάμπρελς και Μαρκ Πλατί, συνεργάτες τότε του Βρετανού καλλιτέχνη, ενώ στη λίστα των κομματιών περιλαμβάνονται τα «Alladin Sane», «Lady Stardust», «White Light White Heat» (των Velvet Underground) «The Man who sold the world», «Quicksand» κ.ά.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι μετά τον θάνατό του, το 2016, οι πωλήσεις των δίσκων του στις ΗΠΑ αυξήθηκαν κατά περίπου 5.000% (σύμφωνα με την εταιρεία μετρήσεων Nielsen), μια κάποια επιφύλαξη για τα κίνητρα πίσω από τις μεταθανάτιες κυκλοφορίες του Μπόουι δεν θα έμοιαζε εντελώς παράλογη. Στο παρελθόν, αρκετές δισκογραφικές εταιρείες έχουν δεχθεί κριτική από θαυμαστές ή συγγενείς για την ιδιοτελή στάση τους μετά τον χαμό μουσικών όπως ο Πρινς ή η Γουίτνεϊ Χιούστον. Από την άλλη, η αύξηση της ζήτησης για τη μουσική κάποιου δημιουργού αμέσως μετά τον θάνατό του παρατηρείται από την εποχή του Τζίμι Χέντριξ, της Τζάνις Τζόπλιν ή του Notorious BIG. Στην περίπτωση του Μπόουι, πάντως, η συνεργασία μεταξύ των κληρονόμων του και της Parlophone φαίνεται αγαστή και προσεγμένη: από τον θάνατό του μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει μεταξύ άλλων τέσσερα box set και έξι ζωντανές ηχογραφήσεις του μουσικού, που έτυχαν κυρίως καλής υποδοχής.

ΝΙΚΟΛΑΣ ΖΩΗΣ-kathimerini.gr