Τέλος στα πλαστικά μιας χρήσης
Από τον Ιούλιο του 2021 πρέπει να στραφούμε σε εναλλακτικές επιλογές
Τέλος τα πλαστικά μιας χρήσης από τον Ιούλιο του 2021. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως όλοι μας πρέπει να ξεχάσουμε τα πλαστικά μαχαιροπίρουνα, τα καλαμάκια και μια σειρά από άλλα είδη και να στραφούμε προς άλλες εναλλακτικές επιλογές που έχουν μικρότερο περιβαλλοντικό αντίκτυπο.
Ηδη ο χρόνος για την απόσυρση των πλαστικών μιας χρήσης μετράει αντίστροφα, και για τον λόγο αυτόν τον ερχόμενο Ιούνιο το υπουργείο Περιβάλλοντος θα φέρει στη Βουλή το νομοσχέδιο που θα ενσωματώνει τη σχετική κοινοτική οδηγία, με στόχο το μέτρο να τεθεί σε εφαρμογή έναν χρόνο μετά (δηλαδή τον Ιούλιο του 2021). Και αυτό γίνεται προκειμένου να δοθεί ο αναγκαίος χρόνος στην αγορά για να προχωρήσει σε όλες τις αναγκαίες προσαρμογές.
Στο μεταξύ, όπως έγινε γνωστό, από το ΥΠΕΝ ολοκληρώθηκε ένας κύκλος διαβουλεύσεων με 44 παραγωγικούς φορείς και 10 κλάδους της οικονομίας που σχετίζονται με την κατασκευή και την κατανάλωση πλαστικών εκπροσωπώντας πάνω από 6.000 επιχειρήσεις και ιδιώτες.
Ο σχεδιασμός
Σύμφωνα με τον υπουργό Περιβάλλοντος Κωστή Χατζηδάκη, στόχος είναι να μην αιφνιδιαστούν η αγορά και οι πολίτες, αλλά να τεθεί σε εφαρμογή ένας ρεαλιστικός και ολοκληρωμένος σχεδιασμός που θα επιφέρει απτά και θετικά περιβαλλοντικά αποτελέσματα.
Η Ελλάδα και τα υπόλοιπα μέλη της ΕΕ θα πρέπει έως το 2029 να συλλέγουν το 90% των πλαστικών φιαλών έως τριών λίτρων. Ειδικότερα, τα πλαστικά μπουκάλια θα πρέπει να κατασκευάζονται από τουλάχιστον 25% ανακυκλώσιμο υλικό έως το 2025 και 30% έως το 2030.
Επιπλέον, από την 1η Ιανουαρίου 2022 όλα τα πλαστικά προϊόντα μιας χρήσης που θα διατίθενται στην αγορά θα πρέπει να φέρουν μια ευανάγνωστη και ανεξίτηλη σήμανση που θα ενημερώνει τους καταναλωτές για τις κατάλληλες επιλογές διαχείρισης του προϊόντος ως αποβλήτου, την παρουσία πλαστικών υλών στο προϊόν και τις αρνητικές περιβαλλοντικές συνέπειες από την απόρριψή του στο περιβάλλον.
Την ίδια ώρα, οι παραγωγοί θα υπόκεινται σε καθεστώς αυξημένης ευθύνης, στη βάση της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει». Αυτό σημαίνει πως ο σχεδιασμός προβλέπει, όπως εξηγούν πηγές που γνωρίζουν καλά το θέμα, να επωμίζονται το κόστος των μέτρων ευαισθητοποίησης, της συλλογής για τα προϊόντα που απορρίπτονται στα δημόσια συστήματα συλλογής, της μεταφορά και της επεξεργασίας τους.
Επίσης, σύμφωνα με τα όσα προβλέπονται, όλα τα κράτη-μέλη που έχουν θαλάσσια ύδατα πρέπει να ορίζουν ένα ετήσιο ελάχιστο ποσοστό συλλογής αποβλήτων αλιευτικών εργαλείων που περιέχουν πλαστική ύλη με στόχο την ανακύκλωση.
Στο μεταξύ, από το υπουργείο Περιβάλλοντος στοχεύουν στην αύξηση της ανακύκλωσης και στην προώθηση της συλλογής βιοαποβλήτων αλλά και στην κατασκευή νέων υποδομών με τη σύμπραξη ιδιωτικού και δημόσιου φορέα (ΣΔΙΤ).
Στα μέτρα, προκειμένου να επιτευχθούν οι προαναφερόμενοι στόχοι, περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, και η τοποθέτηση καφέ κάδων σε όλη την Ελλάδα, με στόχο το 6% ανάκτησης των βιοαποβλήτων που καταγράφεται σήμερα να φτάσει το 2023 στο 12% και σε μία δεκαετία στο 20%-22%.