Ο Σωτήρης Μουστάκας εξακολουθεί να συγκινεί με τις ταινίες του και να κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας

Ο Σωτήρης Μουστάκας ήταν ένας σπουδαίος καλλιτέχνης που έγραψε τη δική του ιστορία στον χώρο της κωμωδίας και της σάτιρας με το χαρακτηριστικό και μοναδικό του στυλ. Ο σημαντικός ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης μεγάλωσε γενιές με τις ταινίες του και με τις παραστάσεις του και υπηρέτησε όλα τα είδη θεάτρου με μεγάλη επιτυχία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Βασίλης Τσιβιλίκας: Ο σπουδαίος κωμικός που «έφυγε» ξαφνικά…

Πρωταγωνιστής… από το Δημοτικό Σχολείο

Γεννήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1940 στο χωριό Κάτω Πλάτρες Λεμεσού και ήταν το τελευταίο παιδί πολυμελούς οικογένειας. Έκανε μουσικές σπουδές (βιολί), αλλά το όνειρό του ήταν να γίνει ηθοποιός. Από το Δημοτικό κιόλας ήταν πρωταγωνιστής στα έργα που ανέβαζε με τους συμμαθητές του. Του άρεσε ο Σαίξπηρ, αλλά και ο Τσάρλι Τσάπλιν, που τον είχε δει στο σινεμά.

Το άτυπο ντεμπούτο του στο θεατρικό σανίδι το έκανε στη Λεμεσό:

Το 1954, έρχεται στην Κύπρο ο θίασος του Νίκου Σταυρίδη για παραστάσεις. Ο Σωτήρης -14 χρονών τότε- πάει να του ζητήσει αυτόγραφο, μιμούμενος τον Σταυρίδη, που τον είχε αντιγράψει από τις ταινίες. Τον βλέπει ο Σταυρίδης που τον μιμείται, γελάει και του λέει: Μπα: Εσύ έχεις και φλέβα κωμικού, μπράβο. Πώς σε λένε αγοράκι μου; Σωτήρη, απαντάει εκείνος. “Α, Σωτηράκη, καλά, άντε τώρα στην πλατεία να δεις παράσταση”.

Στο διάλειμμα της παράστασης, βγαίνει ο Σταυρίδης στη σκηνή και λέει: Κάποιος Σωτηράκης είναι εδώ; Να βγει στη σκηνή”. Ο Μουστάκας βγαίνει τη σκηνή, το μικρόφωνο παθαίνει εμπλοκή και μικροφωνίζει, εκείνος αυτοσχεδιάζει και όλοι χτυπιούνται από τα γέλια. “Έχεις φλέβα εσύ παιδάκι μου” του λέει ο Σταυρίδης. “Τόοοση, μετά συγχωρήσεως” απαντάει ο Μουστάκας. “Καλός είσαι, να έρθεις στην Ελλάδα, να πας σε Σχολή να σπουδάσεις κι εγώ θα σε βοηθήσω γιατί έχεις ταλέντο” του λέει ο Σταυρίδης.

Σε ηλικία 15 χρόνων, συμμετείχε ενεργά στον Απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ (1955-1959), ως αγγελιοφόρος διαταγών του αρχηγού της, Διγενή Γρίβα, προς τις διάφορες αντιστασιακές ομάδες. Μοίραζε φυλλάδια κι έγραφε συνθήματα στους τοίχους. Συνελήφθη από τους Άγγλους και φυλακίστηκε για εφτά μήνες. Με πλαστό διαβατήριο ταξίδεψε στην Αθήνα για να σπουδάσει ηθοποιός, παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του.

Εθνικό Θέατρο και γάμος

Όταν έφτασε στην Αθήνα, έπιασε δουλειά σ’ ένα εστιατόριο ως σερβιτόρος και παράλληλα έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Κόπηκε, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Ξαναπροσπάθησε και πέρασε. Εκεί γνώρισε και την ηθοποιό Μαρία Μπονέλου. Ερωτεύτηκαν με πάθος και παντρεύτηκαν το 1973 και με την οποία απέκτησε μια κόρη, την ηθοποιό Αλεξία Μουστάκα. Την περίοδο που σπούδαζε στο Εθνικό, πέρασε στο πανεπιστήμιο και συγκεκριμένα στην ΑΣΟΕΕ.

Ο Σωτήρης Μουστάκας και η Μαρία Μπονέλου έζησαν μαζί χωρίς να αποχωριστούν στιγμή ο ένας τον άλλο.
Μόνο ο θάνατος τους χώρισε, αλλά μόνο για τρεις μήνες… 4 Ιουνίου 2007 ο Σωτήρης πέρασε στην αιωνιότητα και τρεις μήνες μετά, 30 Αυγούστου 2007, τον ακολούθησε η Μαρία του…

Ως σπουδαστής εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι κρατώντας ένα μικρό ρόλο στο έργο «Χαραυγή» του Δημήτρη Μπόγρη (1961) κι ένα χρόνο αργότερα έκανε την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση με τον θίασο της Κάκιας Αναλυτή και του Κώστα Ρηγόπουλου στο έργο των Βαγγέλη Γκούφα και Βασίλη Ανδρεόπουλου «Μια πόρτα δραχμές πεντακόσιες». Με τον ίδιο θίασο συνεργάστηκε και τον επόμενο χρόνο, ενώ ακολούθησαν συνεργασίες με τους θιάσους Μάρως Κοντού – Γιώργου Πάντζα και Λάμπρου Κωνσταντάρα – Μάρως Κοντού.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 έπαιξε στους «Όρνιθες» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν, ενώ σημαντική θεωρήθηκε η ερμηνεία του στον «Ασυλλόγιστο» του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Μιχάλη Μπούχλη. Τη θεατρική σεζόν 1969-1970 συνεργάστηκε με τον θίασο Αλέξη Μινωτή – Κατίνας Παξινού στο θεατρικό του Σον Ο’ Κέιζι «Η Ήρα και το παγόνι». Το 1976 συγκρότησε τον δικό του θίασο και ανέβασε τα έργα «Το κλουβί με τις τρελές», «Βιολιστής στη στέγη», «Ο καλός στρατιώτης Σβέικ» και «Ο σιγανοπαπαδιάς».

Ηθοποιός με άνεση στον αυτοσχεδιασμό, διακρίθηκε ιδιαίτερα στην επιθεώρηση. Το 1994 τιμήθηκε με το βραβείο επιθεώρησης «Παναθήναια» για την ερμηνεία του στο νούμερο «Άμλετ» και δύο χρόνια η Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων τού απένειμε το βραβείο «Παπαδούκα» για το νούμερο «Οι δύο δουλειές» στην επιθεώρηση «Και Μί-μη χειρότερα». Τέλος, το 2003 απέσπασε το βραβείο Ερμηνείας Ελληνικού Έργου Κάρολος Κουν, για τη συνολική του προσφορά στην επιθεώρηση.

Ένας… νομοταγής πολίτης

Στον κινηματογράφο, η καριέρα του ξεκίνησε το 1964 με τον «Ζορμπά» του Μιχάλη Κακογιάννη, όπου υποδύθηκε τον τρελό του χωριού.

Θα ακολουθήσει μια δεκαετία με αξιόλογους ρόλους σε ταινίες (Μπετόβεν και μπουζούκι, Να ζει κανείς ή να μη ζει, Η ωραία του κουρέα, Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα, Καλώς ήλθε το δολάριο, Ο κόσμος τρελάθηκε, Άδικη κατάρα, Ο μπούφος, Ένα αστείο κορίτσι, Για μια χούφτα τουρίστριες κ.α.) μέχρι το 1974 όπου θα καταξιωθεί καλλιτεχνικά, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές για την ερμηνεία του στην ταινία Ένας νομοταγής πολίτης.

ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΕΝΑΣ «ΝΟΜΟΤΑΓΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ»

Η καριέρα του στον κινηματογράφο ολοκληρώθηκε με τον ρόλο του Τιτσιάνο στην ταινία του Γιάννη Σμαραγδή «Ελ Γκρέκο» το 2007.

Σταθμός θεωρήθηκε η ερμηνεία του στην ταινία «Ο Νομοταγής Πολίτης», σε σκηνοθεσία Ερρίκου Θαλασσινού και σενάριο Κώστα Μουρσελά

Τη δεκαετία του ’80 πρωταγωνίστησε σε δεκάδες βιντεοταινίες. Το 2002 βραβεύτηκε για τον ρόλο τού 98χρονου χάκερ στην τηλεοπτική σειρά του Γιάννη Σμαραγδή «Τα χαϊδεμένα παιδιά», (ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΑ ΤΡΙΑ ΠΡΩΤΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ) που μεταδόθηκε από την ΕΤ1.

Ο Σωτήρης Μουστάκας άφησε την τελευταία του πνοή στις 4 Ιουνίου 2007 σε νοσοκομείο της Αθήνας, σε ηλικία 66 ετών. Τελευταία του επιθυμία ήταν να σκεπαστεί η σορός του με την ελληνική σημαία.