Ο εμβολιασμός οφείλει να είναι νόμιμος και να γίνεται για την προστασία της δημόσιας υγείας και η ενδεχόμενη βλάβη θα πρέπει αποδεδειγμένα να συνδέεται αιτιωδώς με τον εμβολιασμό.

Mία σημαντική απόφαση για ζητήματα αποζημίωσης από πιθανές παρενέργειες εμβολίων στην υγεία των πολιτών  δημοσίευσε σήμερα το Συμβούλιο της Επικρατείας, ακολουθώντας την  πάγια νομολογία, που έχει διαμορφωθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας.

Η δικαστική αυτή απόφαση αποκτά ιδιαίτερη σημασία καθώς συμπίπτει χρονικά με τον εμβολιασμό για τον κοροναϊό, στο πλαίσιο της καταπολέμησης της πανδημίας.

Τι προβλέπει η απόφαση του ΣτΕ

Με την απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου ορίζεται, ότι ο πολίτης που έχει υποστεί βλάβη της υγείας  του στο πλαίσιο εμβολιασμών, μπορεί να ζητήσει υλική και ηθική αποκατάσταση από το κράτος με βάση συγκεκριμένες συνταγματικές διατάξεις.

Ο εμβολιασμός οφείλει να είναι νόμιμος και να γίνεται για την προστασία της δημόσιας υγείας και η ενδεχόμενη βλάβη θα πρέπει αποδεδειγμένα να συνδέεται αιτιωδώς με τον εμβολιασμό.

Στην απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας αναφέρεται επί λέξει:

«Σε περίπτωση, που επέλθει ευθέως βλάβη της υγείας προσώπου συνεπεία της συνταγματικώς θεμιτής και νομίμου πραγματοποιήσεως εμβολιασμού (δηλαδή εμβολιασμού διενεργούμενου με σκοπό την προστασία της δημόσιας υγείας συλλογικώς και ατομικώς και προβλεπόμενου από ειδική νομοθεσία, υιοθετούσα έγκυρα και τεκμηριωμένα επιστημονικά, ιατρικά και επιδημιολογικά πορίσματα στον αντίστοιχο τομέα, με δυνατότητα εξαιρέσεως από αυτόν σε ειδικές ατομικές περιπτώσεις, για τις οποίες αυτός αντενδείκνυται), ήτοι βλάβη, μη οφειλομένη σε παρεμβαλλομένη παράνομη πράξη ή παράλειψη (όπως πχ χορήγηση ελαττωματικού ή ακαταλλήλου σκευάσματος ή πλημμέλειες κατά την διενέργεια του εμβολιασμού), ανακύπτει ευθέως εκ του άρθρου 4 παρ. 5 σε συνδυασμό και με το άρθρο 25 παρ 4 του Συντάγματος ευθύνη του κράτους προς εύλογη αποκατάσταση της ζημίας του παθόντος, υπό την έννοια της αποκαταστάσεως τόσο της τυχόν υλικής όσον και, κατ΄ ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 932 ΑΚ, της ηθικής βλάβης του».

Και στο δια ταύτα της απόφασης επισημαίνεται αναφορικά με την  αιτούμενη αποζημίωση ότι :

«(…) Στις περιπτώσεις αυτές, η προκαλούμενη από την πραγματοποίηση του εμβολιασμού βλάβη συνιστά υπέρμετρη θυσία για τον παθόντα (βλάβη υγείας και προσβολή προσωπικότητος), χάριν του συμφέροντος του κοινωνικού συνόλου».

Η υπόθεση που στάθηκε η αφορμή για να εκδοθεί η απόφαση για τις αποζημιώσεις όσων υφίστανται βλάβη στην υγεία τους από εμβολιασμούς, αφορούσε ένα κοριτσάκι το οποίο μετά από τον εμβολιασμό του με το εμβόλιο  MMR ΙΙ (τριδύναμο εμβόλιο ιλαράς, παρωτίτιδας και ερυθράς) παρουσίασε πανεγκεφαλίτιδα, σπανιώτατη νόσο (1:1.000.000 δόσεων εμβολίου) ως ανεπιθύμητη παρενέργεια του εμβολίου αυτού.

Η μητέρα του προσέφυγε στα δικαστήρια και ζήτησε αποζημίωση για υλική και ηθική βλάβη της κόρης της, η οποία όμως, δυστυχώς πριν τα δικαστήρια τελειώσουν επεβίωσε. Το Διοικητικό Εφετείο κρίνοντας την υπόθεση δεν έλαβε υπόψη του όλες τις παραμέτρους της υπόθεσης και έτσι η απόφαση του ( του Διοικητικού Εφετείου) αναιρέθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας, κρίθηκε δηλαδή εσφαλμένη. Ετσι θα κριθεί εκ νέου η υπόθεση  στο πλαίσιο που θέτει το Ανώτατο Δικαστήριο σε εφαρμογή συγκεκριμένων συνταγματικών διατάξεων πάνω στις οποίες θεμελιώνεται δικαίωμα αποζημίωσης – υλικής και ηθικής- για όσους υφίστανται βλάβες από εμβόλια.