Ομάδα επιστημόνων της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών με δημοσίευση τους στην online επιθεώρηση «Earth’s Future» παρουσιάζουν τα ευρήματα της μελέτης που έκαναν σχετικά με το νερό που χρησιμοποιείται για το πότισμα των καλλιεργειών στον πλανήτη.

Η βροχή, η άρδευση, το υπόγειο νερό και το νερό ποταμών και λιμνών είναι οι πηγές ύδρευσης των καλλιεργειών.

Οι ερευνητές αναφέρουν ότι η ραγδαία αύξηση των αναγκών για νερό εξαιτίας της μεγάλης αύξησης του ανθρώπινου πληθυσμού τα τελευταία 100 έτη σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής (π.χ παρατεταμένες ξηρασίες σε ολοένα και περισσότερες περιοχές της Γης) εξαφανίζουν το διαθέσιμο για πότισμα καλλιεργειών νερό.

Με απλά λόγια η συνεχής αύξηση των καλλιεργήσιμων εκτάσεων και οι κολοσσιαίες ανάγκες ύδρευσης τους και η ολοένα και μεγαλύτερη έλλειψη βροχοπτώσεων εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής προκαλούν «ασφυξία» στην παγκόσμια γεωργία. Το πρόβλημα επιτείνει η ανάγκη να μην χρησιμοποιούνται πλέον σημαντικές δεξαμενές για πότισμα καλλιεργειών όπως μεγάλες λίμνες ή ποτάμια για να αξιοποιείται το νερό τους σε υδροηλεκτρικά έργα για την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας στα νοικοκυριά.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ερευνητών μέχρι το 2050 οι αγρότες σε όλο τον κόσμο θα έχουν στη διάθεση τους 84% λιγότερο νερό για πότισμα από ότι σήμερα. Όπως είναι ευνόητο η εξέλιξη αυτή θέτει σε τεράστιο κίνδυνο την παραγωγή τροφίμων για τους κατοίκους του πλανήτη με ότι αυτό συνεπάγεται σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Μια από τις προτάσεις που κάνουν οι ερευνητές είναι η ανάπτυξη συστημάτων και μεθόδων καλλιέργειας που θα συγκρατούν και θα αξιοποιούν το νερό της βροχής ειδικά στις πιο άνυδρες περιοχές.