Από τον Νίκολας Κέιτζ στο «Adaptation.» μέχρι την Κιμ Νόβακ στο «Δεσμώτης του Ιλίγγου», μια διαλογή ταινιών που ένας και μόνο ρόλος αποδείχθηκε λίγος για τον εκάστοτε ηθοποιό

Σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί για έναν και μόνο ρόλο ένας ηθοποιός να κάνει μήνες σκληρής προετοιμασίας προκειμένου να αποδώσει τα δέοντα. Σκεφτείτε, βέβαια, πως σε κάποιες άλλες δεν έχει να παίξει έναν και μόνο ρόλο, αλλά δύο (ενίοτε, και περισσότερους) στην ίδια ταινία -και πολλές φορές αυτοί οι ρόλοι είναι αντιφατικοί, μπλέκονται, λειτουργούν μέχρι και σαν… πασχαλινό αυγό.

Πρόσφατα, άλλωστε, μάθαμε πως ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο θα αναλάβει έναν διπλό ρόλο στην επερχόμενη ταινία του Μπάρι Λέβινσον. Για την ακρίβεια, το «Wise Guys» θα αφηγείται την ιστορία των Βίτο Τζενοβέζε και Φρανκ Κοστέλο, δύο αρχηγών της ιταλοαμερικανικής μαφίας, με μία κόντρα που έφτασε μέχρι και σε απόπειρα δολοφονίας.

Μέχρι, όμως, να δούμε τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο διπλό στην μεγάλη οθόνη, θυμόμαστε μερικές ακόμα περιπτώσεις που ένας και μόνο ρόλος για τον εκάστοτε ηθοποιό αποδείχθηκε λίγος.

«Δεσμώτης του Ιλίγγου» (Άλφρεντ Χίτσκοκ, 1958)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 
Χίτσκοκ – Ο Δεσμώτης του Ιλίγγου: Η ταινία-σταθμός από τον μετρ του σασπένς

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 
Τζέιμς Στιούαρτ: O ξεχωριστός, αγαπημένος κινηματογραφικός ήρωας

Σε ένα από τα αριστουργήματα του Άλφρεντ Χίτσκοκ, η Κιμ Νόβακ αναλαμβάνει διπλό ρόλο και γίνεται ο καταλύτης της μυστήριας ατμόσφαιρας της ταινίας. Από την μία, είναι η ξανθιά Μαντλέν. Όταν, όμως, αυτή αυτοκτονεί, γίνεται η καστανή Τζούντι, μέχρι ο Τζέιμς Στιούαρτ να της ζητήσει να γίνει ξανθιά για να μοιάζει στην Μαντλέν και εκεί όλα να αρχίσουν να μπαίνουν σε τροχιά…βέρτιγκο.

«Χαμένη λεωφόρος» (Ντέιβιντ Λιντς, 1997)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Ιζαμπέλα Ροσελίνι: Το «Μπλε Βελούδο» του σινεμά

Οι καλοί πάντα μαθαίνουν από τους καλύτερους κι έτσι ο Λιντς, στον δρόμο που χάραξε ο Χίτσκοκ, στο «Lost Highway» δίνει δύο ρόλους στην Πατρίσια Αρκέτ: υποδύεται την καστανή Ρενέ και σύζυγο του τζαζ μουσικού Φρεντ Μάντισον, αλλά και την ξανθιά ερωμένη του, Άλις. Κι όπως σε κάθε ταινία του Ντέιβιντ Λιντς που σέβεται τον εαυτό της, έτσι και εδώ, τα όρια είναι θολά.

«Οι διχασμένοι» (Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ, 1988)

Στο ψυχολογικό θρίλερ του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ, ο Τζέρεμι Άιρονς υποδύεται δύο δίδυμους γυναικολόγους, τον Έλιοτ και τον Μπέβερλι Μαντλ. Ο ένας είναι πιο δυναμικός και αποπλανεί γυναίκες, τις οποίες στην συνέχεια «αναλαμβάνει» ο άλλος και πιο συνεσταλμένος αδερφός. Οι γυναίκες, όμως, δεν γνωρίζουν πως πρόκειται για δύο δίδυμους αδερφούς κι όχι για το ίδιο άτομο.

«Adaptation.» (Σπάικ Τζονζ, 2002)

Για τον Νίκολας Κέιτζ, το να αναλαμβάνει meta ρόλους είναι δεύτερη φύση του. Αυτό ακριβώς έκανε και για το «Adaptation.» του Σπάικ Τζονζ, παίζοντας τον ίδιο τον σεναριογράφο της ταινίας, Τσάρλι Κάουφμαν. Στην ταινία ο Κάουφμαν έχει και δίδυμο αδερφό, που με την κοινωνική του άνεση, θα δώσει μια χείρα βοηθείας όταν ο Τσάρλι Κάουφμαν παθαίνει το αναπόφευκτο για όσους γράφουν με κάποιον τρόπο «writer’s block», για να μπουν από εκεί και πέρα τα πράγματα σε τροχιά… σεναρίου Κάουφμαν.

«Στο Μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς» (Σπάικ Τζονζ, 1999)

Σε τροχιά Σπάικ Τζονζ και Τσάρλι Κάουφμαν μπήκε και ο Τζον Μάλκοβιτς το 1999, όχι ακριβώς για να υποδυθεί πολλούς διαφορετικούς ρόλους, αλλά για να παίξει πολλαπλές φορές τον εαυτό του, σε μία από τις πιο εντυπωσιακά αλλόκοτες ταινίες των 90s.

«Ο Μεγάλος Δικτάτωρ» (Τσάρλι Τσάπλιν, 1940)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 
Ο Μεγάλος Δικτάτωρ: Το αντιναζιστικό αριστούργημα του Τσάρλι Τσάπλιν

Στην πρώτη ομιλούσα του ταινία, ο Τσάπλιν, που ούτως ή άλλως υπήρξε άνθρωπος-ορχήστρα στις ταινίες του, σκηνοθετώντας, γράφοντας σενάριο και μουσική και πρωταγωνιστώντας σε αυτές, ανέλαβε δύο ρόλους: του δικτάτορα Χίνκελ (μαντέψτε ποιον μπορεί να καθρεφτίζει) αλλά και ενός Εβραίου κουρέα που μοιάζει τρομακτικά στον δικτάτορα.

«SOS Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα» (Στάνλεϊ Κούμπρικ, 1964)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
S.O.S Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα: Η αξεπέραστη πολιτική σάτιρα του Στάνλεϊ Κιούμπρικ

H πιο απολαυστική σάτιρα για τον Ψυχρό Πόλεμο που είδαμε ποτέ στην μεγάλη οθόνη είχε την υπογραφή του Στανλεϊ Κούμπρικ και έναν σαρωτικό Πίτερ Σέλερς σε τριπλό ρόλο: ο Βρετανός ηθοποιός υποδύθηκε τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, έναν Σμήναρχο της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας της Βρετανίας και τον Dr. Strangelove του πρωτότυπου τίτλου της ταινίας, δηλαδή έναν πρώην Ναζί σε αναπηρικό καροτσάκι που πλέον είναι ειδήμων στον πυρηνικό πόλεμο.

«Ο Μάγος του Οζ» (Βίκτορ Φλέμινγκ, 1939)

Στην ταινία από την οποία το σινεμά δεν θα σταματήσει να αντλεί παραμυθένια έμπνευση, ο Φρανκ Μόργκαν ανέλαβε όχι έναν, όχι δύο, αλλά 5 ρόλους. Και μπορεί τους δύο από αυτούς να τους προσέξατε, δηλαδή αυτόν του ομώνυμου μάγου και του καθηγητή Μάρβελ, όμως, αν κοιτάξετε προσεκτικότερα, θα δείτε τον ηθοποιό να κάνει επίσης τον φύλακα της πόλης Έμεραλντ, τον οδηγό της άμαξας, αλλά και τον φύλακα του δωματίου…του Μάγου του Οζ.

«Μπότες, σπιρούνια και καυτές σέλες» (Μελ Μπρουκς, 1974)

Ο Μελ Μπρουκς, πέρα από το να κάνει ταινίες που τον ανέδειξαν σε έναν από τους καλύτερους κωμικούς της γενιάς του, αγαπά και να αναλαμβάνει πολλαπλούς ρόλους σε αυτές. Στο «Blazing Saddles», για παράδειγμα, ο Μπρουκς είναι διοικητής αλλά και ο αρχηγός των Ινδιάνων -έχει και έναν ακόμα «κρυφό» ρόλο, μιας και ντουμπλάρει την φωνή ενός από τους «φρουρούς» της Λιλ Φον Σταπ.

«Ο 13ος κληρονόμος» (Ρόμπερτ Χάμερ, 1949)

Αν κάποιος, βέβαια, «τερμάτισε» την ιδέα των πολλαπλών ρόλων, αυτός ήταν ο Άλεκ Γκίνες, που έπαιξε 9 (!) ρόλους στο «Kind Hearts and Coronets». Για την ακρίβεια, υποδύθηκε όλα τα μέλη μιας αριστοκρατικής οικογένειας. Τα προβλήματα, πάντως, αρχίζουν όταν ένας μακρινός φτωχός συγγενής βάζει σκοπό να σκοτώσει τους άλλους 8 κληρονόμους του Δούκα.

«The Prestige» (Κρίστοφερ Νόλαν, 2006)

Όχι ότι οι ταινίες του Νόλαν δεν είναι από μόνες τους αρκετά περίπλοκες για έναν αφηρημένο θεατή με τα χωροχρονικά πήγαινε-έλα τους, πάντως, στο «Prestige» ο Αμερικανός σκηνοθέτης μοιράζει και διπλούς ρόλους στον Κρίστιαν Μπέιλ και τον Χιου Τζάκμαν. Ο πρώτος είναι ο ταχυδακτυλουργός Άλφρεντ Μπόρντεν αλλά και ο αδερφός του Φρέντι, ενώ, ο δεύτερος είναι ο άλλος μάγος, Ρομπερτ Άνγκιερ, που για λίγο γίνεται και ο σωσίας του, για τις ανάγκες ενός κόλπου του.

«Ο άνθρωπος αντίγραφο» (Ντενί Βιλνέβ, 2013)

Πριν ο Ντενί Βιλνέβ κάνει τους λάτρεις του φανταστικού (κι όχι μόνο) να παραμιλάνε με το «Blade Runner 2049» και το «Dune» είχε σκηνοθετήσει επί δύο τον Τζέικ Γκίλενχαλ, που εδώ είναι ένας καθηγητής, ο οποίος, όταν ανακαλύπτει πως υπάρχει ένας ηθοποιός που είναι απολύτως όμοιος με αυτόν στην όψη, ξεκινάει την έρευνα προς το άγνωστο.

«Δίδυμοι μπελάδες» (Νάνσι Μάγιερς, 1998)

Όσοι μεγάλωσαν στα 90s είναι εξοικειωμένοι με τις περιπέτειες των πραγματικών δίδυμων Μέρι Κέιτ και Άσλεϊ Όλσεν, πάντως, μην ξεχνάμε πως και η Λίντσεϊ Λόχαν υποδύθηκε δύο δίδυμα, που είχαν χαθεί στην γέννα και ξαναενώθηκαν τυχαία στην κατασκήνωση, στο «The Parent Trap».

«Βίβα Ρένα» (Κώστας Καραγιάννης, 1967)

Για να μην μένουμε, όμως, μόνο στην διεθνή παραγωγή, ποιος δεν θυμάται την Ρένα Βλαχοπούλου στο «Βίβα Ρένα» να είναι από την μία η λαϊκή Κερκυραία τραγουδίστρια Ρένα Φαφαλιού και από την άλλη, η μεγάλη Ιταλίδα ντίβα Πεπίτα ντι Κορφού;

Ελένη Τζαννάτου-kathimerini.gr