Δέκα ρομαντικά φιλμ και κωμωδίες για να περάσουμε ευχάριστα τον ελεύθερο χρόνο μας

Σε δύσκολους καιρούς ο κινηματογράφος αποτελεί μία από τις σημαντικότερες διεξόδους για τους λαούς, προσφέροντας την απαραίτητη μαζική ψυχαγωγία, στιγμές ανάτασης, πραγματική διασκέδαση, κάτι αναγκαίο για να διατηρηθεί η αισιοδοξία. Ρομάντζα, κομεντί και κωμωδίες ήταν και συνεχίζουν να είναι η πρώτη επιλογή…

⇒ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 10 κλασικές κωμωδίες για οικογενειακές (και όχι μόνο) στιγμές

Στις ημέρες μας ο κινηματογράφος κρατά τη σπουδαία σημασία του -ίσως και μεγαλύτερη, λόγω του ότι μπορεί να έρθει στο σπίτι μας, μέσω των πολλών επιλογών που έχουμε πλέον.

Έτσι, προτείνονται δέκα ρομαντικά φιλμ και κωμωδίες, άγνωστα διαμάντια του σινεμά, κυρίως για τις νεότερες γενιές. Γιατί μπορεί να αποτελούν εγγύηση τα κλασικά φιλμ, όπως “Καζαμπλάνκα”, “Όσα Παίρνει ο Άνεμος”, “Μερικοί το Προτιμούν Καυτό” κλπ , αλλά αυτά μάλλον τα έχουμε εξαντλήσει στην επανάληψη.

⇒ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Μερικοί το Προτιμούν Καυτό: Μία από τις πιο απολαυστικές κωμωδίες όλων των εποχών

Ένα… Δύο… Τρία…

Απολαυστική κωμωδία του Μπίλι Γουάιλντερ (1961), σε σενάριο που συνυπόγραψε με τον στενό συνεργάτη του Λ. Ντάιαμοντ κι έχοντας ως πρωταγωνιστή τον θρυλικό Τζέιμς Κάγκνεϊ, στην τελευταία του πρωταγωνιστική εμφάνιση.

Η ιστορία μάς ταξιδεύει στο Βερολίνο, στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, όπου ο Κάγκνεϊ είναι πρόεδρος της Κόκα Κόλα, εκπροσωπώντας τον αμερικανικό καπιταλισμό. Τρομερές ατάκες, που πέφτουν με ρυθμό πολυβόλου, εκλεπτυσμένο χιούμορ, λόγω και της πολιτικής τους χροιάς, σατιρίζοντας κομμουνισμό και καπιταλισμό, αλλά και το ναζιστικό παρελθόν της Γερμανίας.

⇒ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 7 μιούζικαλ της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ

Ξαναπαντρεύομαι τη Γυναίκα μου

Κλασική φινετσάτη κωμωδία σκρούμπολ, του μέγα Χάουαρντ Χοκς (1940), βασισμένη στη γνωστή ιστορία της “Πρώτης Σελίδας” του Χεκτ Μακάρθουρ (ένας αρχισυντάκτης που δεν θέλει να χάσει τη ρεπόρτερ πρώην γυναίκα του, η οποία θέλει να παντρευτεί έναν πλούσιο, σκαρφίζεται να την ψαρέψει με ένα δημοσιογραφικό “λαβράκι”) και έχει για πρωταγωνιστές τον Κάρι Γκραντ στα καλύτερά του και την εξαιρετική Ρόζαλιντ Ράσελ.

Ανεξάντλητο χιούμορ, ξέφρενοι ρυθμοί, η χημεία του ζευγαριού και το πανέξυπνο σενάριο δημιουργούν μία από τις καλύτερες κωμωδίες όλων των εποχών.

Δεν θα τα Πάρεις Μαζί σου

Ρομαντική κωμωδία του Φρανκ Κάπρα, που παρά τα χρονάκια της (παραγωγής 1938) παραμένει αξιολάτρευτη. Ένας πάμπλουτος επιχειρηματίας αντιτίθεται στην πρόθεση τού γιου του να παντρευτεί μια απλή φτωχή κοπέλα και σοκάρεται από τις εκκεντρικότητες των μελών της οικογένειάς της, που πιστεύει στον άνθρωπο και στην αξία της φιλίας και όχι στα χρήματα.

Για άλλη μια φορά, ο Κάπρα χτυπά τους ανθρώπους που έχουν κάνει θεό τους το χρήμα, ενώ η ατάκα του Λάιονελ Μπάριμορ ότι οι άνθρωποι φοβούνται να κάνουν οικογένεια, να επενδύσουν, να αποταμιεύσουν και κάποιοι εκμεταλλεύονται το φόβο για να κερδοσκοπήσουν, παραμένει επίκαιρη όσο ποτέ. Πρωταγωνιστούν υπέροχα Τζέιμς Στιούαρτ και Τζιν Άρθουρ.

Ζέζεμπελ

Αθάνατο ρομάντζο του 1938, που θεωρείται προάγγελος του “Όσα Παίρνει ο Άνεμος”, γυρισμένη έξοχα από τον Γουίλιαμ Γουάιλερ, με πρωταγωνιστικό δίδυμο την Μπέτι Ντέιβις και τον Χένρι Φόντα.

Για πολλούς αν η ταινία ήταν έγχρωμη, θα μπορούσε να είχε κλέψει τη δόξα από την Σκάρλετ Ο’ Χάρα και τον Ρετ Μπάτλερ. Η ασυγκράτητη Ντέιβις κέρδισε δικαίως το Όσκαρ.

Κοινωνικά Σκάνδαλα

Ακόμη ένα παράδειγμα εξαιρετικού δείγματος σκρούμπολ κωμωδίας του 1940 από τον Τζορτζ Κιούκορ, με πρωταγωνιστικό ερωτικό τρίο Κάθριν Χέπμπορν, Τζέιμς Στιούαρτ και Κάρι Γκραντ. Οι ατάκες των ηθοποιών, που πραγματικά λάμπουν, πέφτουν κατά ριπάς.

Όσκαρ για τον Στιούαρτ και για το διασκευασμένο σενάριο, που βασίστηκε στο ομώνυμο θεατρικό έργο που παιζόταν τότε στο Μπρόντγουεϊ.

⇒ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Πέντε υπέροχα (όχι και τόσο γνωστά) γουέστερν

Ποτάμι Χωρίς Επιστροφή

Χορταστικό σινεμασκόπ γουέστερν του 1954, με γερές δόσεις ρομάντζου, καθώς η Μέριλιν Μονρόε συναντά τον Ρόμπερτ Μίτσαμ και το μικρό του γιο και πρέπει να κατέβουν ένα αγριεμένο ποτάμι για να ξεφύγουν από τους διώκτες τους.

Άψογη σκηνοθεσία από τον Ότο Πρέμιγκερ. Ιδανικό για όλη την οικογένεια.

Η Κλεό από τις 5 στις 7

Το αριστούργημα της Ανιές Βαρντά (1962), ένα από τα καλύτερα φιλμ της νουβέλ βαγκ, με πρωταγωνίστρια την όχι και τόσο γνωστή αλλά πραγματικά υπέροχη και αξιολάτρευτη Κορίν Μαρσάν.

Ένα δίωρο από τη ζωή μίας ανερχόμενης τραγουδίστριας που περιφέρεται στο Παρίσι περιμένοντας τα αποτελέσματα των εξετάσεων για καρκίνο. Η Βαρντά σχολιάζει διακριτικά και χαμηλόφωνα τη γυναικεία θέση, τα στερεότυπα, τις ανθρώπινες σχέσεις, ακόμη και τον πόλεμο στην Αλγερία, σε ένα συγκινητικό φιλμ, που έχει ένα από τα ωραιότερα και ελπιδοφόρα φινάλε στην ιστορία του σινεμά.

Άρωμα Γυναίκας

Όχι, δεν πρόκειται για την αμερικάνικη επιτυχία με τον Πατσίνο, αλλά την πρωτότυπη και αξεπέραστη πικρή κωμωδία του κορυφαίου μάστορα Ντίνο Ρίζι, με τον εκπληκτικό Βιτόριο Γκάσμαν στο ρόλο του τυφλού αξιωματικού.

Στο φιλμ του Ρίζι (1974) βλέπουμε την Ιταλία που λατρέψαμε και βεβαίως απολαμβάνουμε τον Γκάσμαν σε ένα από τους ρόλους της ζωής του, που του έδωσε και το βραβείο ερμηνείας στις Κάννες.

Μαύρος Νάρκισσος

Πανδαισία χρωμάτων και συναισθημάτων στην ταινία των Μάικλ Πάουελ και Έμερικ Πρέσμπεργκερ (1947). Η τελειομανία των δημιουργών της καταφέρνει να ανεβάσει στα ύψη το δυνατό ομώνυμο μυθιστόρημα, μετατρέποντάς το σε σημείο αναφοράς στον παγκόσμιο κινηματογράφο.

Το θέμα αφορά μία αποστολή γυναικών μοναχών στα Ιμαλάια, όπου οι δύσκολες συνθήκες διαβίωσης επηρεάζουν αρνητικά την πνευματική κατάστασή τους. Πλάνα που μοιάζουν με ζωγραφικούς πίνακες, μοναδική φωτογραφία του Κάρντιφ, μοντάζ, φωτισμοί, καλλιτεχνική διεύθυνση κι ερμηνείες αγγίζουν το άριστα και χαρίζουν μία από τις γοητευτικότερες ταινίες όλων των εποχών. Πρωταγωνιστεί η Ντέμπορα Κερ.

Όταν Περνούν οι Γερανοί

Συγκίνηση και απόλαυση από μία σοβιετική παραγωγή του 1957, που θριάμβευσε και στη Δύση. Μια κλασική ιστορία έρωτα μέσα στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο σκηνοθέτης Μιχαήλ Κολατόζοφ, μαζί με τον εξαίρετο οπερατέρ Ουσουσέφσκι, κάνουν θαύματα πλάθοντας μοναδικές λυρικές εικόνες, με δεξιοτεχνικές λήψεις, που αναδεικνύουν τον ρομαντισμό του έργου. Η πρωταγωνίστρια Τατιάνα Σαμοΐλοβα, ασύγκριτη, χάρισε ποταμούς δακρύων σε εκατομμύρια θεατές.