Το Lollove είναι ένα μικρό χωριό στην καρδιά της Σαρδηνίας. Μόλις 13 ψυχές παραμένουν στην περιοχή, όπου κάποτε έμεναν 500 άνθρωποι.

Ωστόσο, η νέα γενιά -ή τουλάχιστον ένα μέρος αυτής- επιστρέφει στις ρίζες της, με την ελπίδα το χωριό να επανέλθει στις παλιές του δόξες.

Ένας από τους νέους που επέστρεψαν είναι ο Ρομπέρτο Κέζα, ο οποίος δημιούργησε ένα μουσείο, εκθέτοντας αντικείμενα που εντόπισε στην εγκαταλελειμμένη περιουσία της οικογένειάς του.

Όπως ανέφερε ο ίδιος, μιλώντας στο BBC, το Lollove είναι ένα παλιό, μικρό χωριό το οποίο –καθώς είναι απομονωμένο- έμεινε σχεδόν αναλλοίωτο από τον Μεσαίωνα μέχρι σήμερα. «Σε άλλα μέρη, τα περισσότερα από τα αντικείμενα θα είχαν εξαφανιστεί εδώ και καιρό. Στο Lollove είναι ακόμη εδώ, γιατί πολλά χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα» είπε, αναφερόμενος σε εργαλεία, σερβίτσια και άλλα αντικείμενα που εκτίθενται στο μουσείο.

Από την πλευρά του, ο ιδρυτής του συλλόγου νέων κατοίκων της περιοχής, Σιμόνε Φιρτσένι, σημείωσε στο βρετανικό δίκτυο ότι το χωριό για τα μικρά παιδιά ήταν μια απέραντη παιδική χαρά, με κάθε εγκαταλελειμμένο σπίτι να αποτελεί μια νέα ανακάλυψη.

Ο θρύλος για την κατάρα

Σύμφωνα με τους ντόπιους, οι οποίοι επικαλούνται τοπικούς θρύλους, στην περιοχή ζούσαν κάποιες μοναχές, οι οποίες ωστόσο αφορίστηκαν από την εκκλησία, με την κατηγορία πως διατηρούσαν σχέσεις με κατοίκους του χωριού. Φεύγοντας από το σημείο, λέγεται ότι καταράστηκαν το χωριό, λέγοντας ότι το Lollove θα είναι όπως το νερό της θάλασσας: δεν θα μεγαλώσει ποτέ, αλλά ούτε και θα πεθάνει.

Κι αν πολλοί θρύλοι περιλαμβάνουν ψήγματα αλήθειας, στη συγκεκριμένη περίπτωση παραμένει αδιευκρίνιστο αν πράγματι υπήρξε μια τέτοια κατάρα, καθώς δεν έχουν βρεθεί αποδεικτικά στοιχεία για την παρουσία των μοναχών. Ωστόσο, όπως αναφέρουν οι ντόπιοι, αρέσκονται στο να σκέφτονται πως η κατάρα είναι αληθινή, καθώς βάσει των λίγων στοιχείων που διαθέτουν –κυρίως φορολογικών αρχείων- πράγματι το Lollove ούτε εξαφανίστηκε, ούτε μεγάλωσε με το πέρασμα των χρόνων, φιλοξενώντας το πολύ 30 με 40 οικογένειες.

Άλλες αναφορές, πάντως, κάνουν ακόμα πιο «σκοτεινή» την ιστορία του χωριού. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία κάτοικοι της περιοχής, επικαλούμενοι διηγήσεις των προγόνων τους, λένε ότι φεύγοντας οι μοναχές –μετά από κάποιο επεισόδιο με βοσκούς- σχημάτισαν με τα χέρια τους τον σταυρό λέγοντας «μικρό Lollove, θα πεθαίνεις πάντα μικρό». Ακολούθησε η συρρίκνωση του πληθυσμού, με τους κατοίκους να την αποδίδουν στην κατάρα.

Στην Ιταλία, πάντως, δεν είναι λίγα τα χωριά –κυρίως τα ορεινά- τα οποία έχουν ερημώσει, με τις τοπικές κοινότητες να προσφέρουν κίνητρα προκειμένου να μαγνητίσουν το ενδιαφέρον των νέων, σε μια προσπάθεια να αυξήσουν τους πληθυσμούς τους.