Η επιστολή-μήνυμα του Ρονάλντο προς τον απλό άνθρωπο που βρίσκεται σε καραντίνα λόγω της πανδημίας, με αφορμή τη δική του περιπέτεια υγείας που τον πείσμωσε ώστε να γυρίσει πιο δυνατός.

Με μια συγκλονιστική επιστολή του προς τους οπαδούς της Βαγιαδολίδ, ο Ρονάλντο φέρνοντας ως παράδειγμα την προσωπική του περιπέτεια υγείας, δηλώνει την αισιοδοξία του πως ο κόσμος θα καταφέρει να βγει δυνατότερος από τη δοκιμασία αυτή της πανδημίας.

Αναλυτικά:

«Εδώ και εβδομάδες σκέφτομαι με ποιο τρόπο θα μπορούσα να επικοινωνήσω μαζί σου σε αυτές τις ιδιαίτερες στιγμές της καραντίνας και εν μέσω άσχημων ειδήσεων. Τελικά, αποφάσισα να γράψω αυτό το γράμμα ελπίζοντας να καταφέρω να σου μεταδώσω την αγάπη και τη στοργή που νιώθω. Από το δικό μου σπίτι στο δικό σου. Από τη δική μου οικογένειά στη δική σου.

Είμαστε μακριά εξαιτίας της απόστασης, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι ουδέποτε στο παρελθόν υπήρξαμε πιο ενωμένοι. Μας ενώνει η συμπόνοια τώρα. Το συλλογικό συναίσθημα, η ευθύνη, η ανθρωπιά. Είμαστε μέσα στα σπίτια μας, μόνοι μας, για αυτούς που αγαπάμε, για ανθρώπους που ούτε καν γνωρίζουμε.

Βοηθάμε ο ένας τον άλλον δείχνοντας αλληλεγγύη με πολλούς τρόπους. Σου γράφω για να σε ευχαριστήσω που είσαι εκεί, επειδή το σπίτι σου είναι πια ο μοναδικός τόπος σου. Σε ευχαριστώ που κάνεις κάθε στιγμή ξεχωριστή για την οικογένειά σου. Για την υπομονή, για την προσοχή, για την αισιοδοξία σου, παρά τις δυσκολίες, τις προκλήσεις και τις απώλειες που έχουμε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.

Το ποδόσφαιρο με δίδαξε πολλά πράγματα. Το πιο σημαντικό είναι η υπέρβαση. Όταν έπαθα τον πρώτο και πιο σοβαρό τραυματισμό μου υπήρξαν άνθρωποι που μου είπαν ότι δεν θα ξαναπαίξω ποδόσφαιρο, μου είπαν ακόμα και ότι δεν θα περπατούσα ξανά. Αισθάνθηκα πως μου έπαιρναν τη ζωή.

Ήταν εκείνες οι στιγμές που έφτασα στα όριά μου και πάλεψα για να αλλάξω την κατάσταση και να δείξω σε όλο τον κόσμο ότι μπορούσα να γυρίσω. Ήταν τρία δύσκολα χρόνια αποκατάστασης για να επιστρέψω και να νιώσω αυτό που νιώθεις μόνο μέσα στο γήπεδο, με τη μπάλα στα πόδια.

Και έτσι έφτασε ίσως στην πιο εμβληματική στιγμή της καριέρας μου: το 2002 ήμουν εκεί στην Ιαπωνία για να παίξω στο Μουντιάλ με τη Βραζιλία. Έβαλα δύο γκολ κόντρα στη Γερμανία. Για την χώρα μου το πέμπτο Παγκόσμιο Κύπελλο. Για εμένα μετουσίωση της επιστροφής μου».