H εφηβεία είναι για όλους περίοδος μεγάλων αλλαγών. Αλλά για τους νεαρούς T. Rex ήταν ακόμη πιο ευμετάβλητη.

Νέα μελέτη στο περιοδικό Science αποκαλύπτει ότι οι νεαροί δεινόσαυροι και τα μικρά άλλων τεράστιων σαρκοφάφων, που ονομάζονται μεγαθηρόποδα, μεταμόρφωσαν τις κοινότητές τους καθώς περνούσαν τις αλλαγές τις εφηβείας. Οι δραστικές αλλαγές τους στο μέγεθος και τον ρόλο τους αναμόρφωσαν τα οικοσυστήματα, λέει η μελέτη, επισημαίνοντας ότι αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει να λυθούν κάποια από τα μυστήρια που συνδέονται με την εποχή των δεινοσαύρων.

Οι δεινόσαυροι κυριαρχούσαν στον πλανήτη για 179 εκατομμύρια χρόνια. Σε αυτή την μακρά περίοδο τα είδη ήταν πολύ λιγότερα από ό,τι θα περίμενε κανείς. Ενώ τώρα υπάρχουν περίπου 7.000 είδη θηλαστικών, γνωρίζουμε μόνο περίπου 1.500 είδη της εποχής που δεν ήταν πτηνά, λέει η Κατ Σρέντερ, η οποία κάνει το διδακτορικό της στο Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικό και συνυπογράφει τη μελέτη. Στις σύγχρονες τάξεις ζώων τα μικρόσωμα είδη είναι πολύ περισσότερα από τα μεγαλύτερα. Αλλά στους δεινόσαυρους είχαμε ακριβώς το αντίθετο: Οι περισσότεροι ήταν τεράστιοι, εξηγεί.

Οι T. Rex είχαν μικρότερο βάρος και ήταν ιδιαίτερα ευκίνητοι πριν ενηλικιωθούν. Οι διαφορές στη φυσική εμφάνιση νεότερων και μεγαλύτερης ηλικίας T. Rex είναι τόσο μεγάλες που ορισμένοι υποστηρίζουν ότι θα έπρεπε να μιλάμε για διαφορετικά είδη δεινοσαύρων, παρά για διαφορετικές ηλικίες. Άλλα μεγαθηρόποδα εξελίσσονταν επίσης από μέγεθος γαλοπούλας σε μέγεθος… φορτηγού κατά την διάρκεια της ζωής τους.

Η παρουσία ενός εκ αυτών των ειδών σε ένα οικοσύστημα σήμαινε ότι «ένας τεράστιος αριθμός διαφορετικού μεγέθους αρπακτικών υπήρχε εκεί», κυνγώντας ένα ολοένα και μεγαλύτερο θήραμα. λέει ο Δρ. Μάρκους Κλάους, επικεφαλής έρευνας στο Clinic for Zoo Animals της Ζυρίχης, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.

Για να δοκιμάσουν τις θεωρίες τους η κ. Σρέντερ και οι συνάδελφοί της μελέτησαν 43 διαφορετικές κοινότητες δεινοσαύρων. Συγκρίνοντας δεδομένα από επιστημονικές μελέτες και βάσεις δεδομένων παλαιοντολογίας κατέληξαν στα είδη εκείνα που ήταν πιο πιθανό να έχουν συνυπάρξει.

Σε κοινότητα με μεγαθηρόποδα βρήκαν αυτό που ονόμασαν «χάσμα σαρκοφάγων»: Οι περισσότερες κοινότητες με μεγαθηρόποδα δεν είχαν σαρκοφάγα 100 έως 300 κιλών. Όλα ήταν είτε πολύ μεγαλύτερα από ένα λιοντάρι ή μικρότερα από μία αλεπού. Το κενό αυτό ήταν πολύ πιο έντονο σε αυτές τις κοινότητες από ό,τι σε κοινότητες χωρίς μεγαθηρόποδα, κάτι που στηρίζει την ιδέα ότι τα νεαρά μεγαθηρόποδα κάλυπταν αυτό το κενο, λέει η κ. Σρέντερ.

«Η ιδέα ότι οι έφηβοι δεινόσαυροι ήταν διαφορετικού είδους αρπακτικά σε σχέση με τους τεράστιους γονείς τους υπήρχε» λέει o Λόρενς Γουίτμερ, καθηγητής παλαιοντολογίας στο Ohio University, που δεν συμμετείχε στη μελέτη. Αλλά ενώ οι παλαιοντολόγοι εστίαζαν σε ένα είδος κάθε φορά, η νέα αυτή μελέτη έρχεται να συνδέσει «χιλιάδες κομμάτια» και να μας δείξει «πως ολόκληρες κοινότητες δεινοσαύρων εξελίσσονταν».

CARA GIAIMO – The New York Times