Είναι λάτρης των Χριστουγέννων, έχει μεγάλη αδυναμία στον Άγιο Βασίλη, της αρέσει ο χειμώνας, το κρύο και τα χιόνια και γνώριζε από πολύ μικρή πως το ιδανικό μέρος για να εργαστεί, όταν θα μεγαλώσει, είναι το Χωριό του Άγιου Βασίλη, στο παγωμένο Ρομανιέμι της Φιλανδίας. Εκεί, όπου όλα τα όνειρα της, όπως οι βόλτες με τους ταράνδους, οι συναντήσεις με τον Άγιο Βασίλη και τα ξωτικά, οι χριστουγεννιάτικες γιορτές και η θέαση του μαγευτικού Βόρειου Σέλας θα μπορούσαν να γίνουν πραγματικότητα.

Αυτό το κρυφό παιδικό απωθημένο, η Ελένη Τσάμη από την Αθήνα, κατάφερε να το πραγματοποιήσει, το τελευταίο διάστημα ζει και εργάζεται στο Χωριό του Αγίου Βασίλη και μιλώντας στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων εκμυστηρεύτηκε πως αισθάνεται, σαν «όλες οι παιδικές και γεμάτες ελπίδα σκέψεις που έκανα κάποτε, γίνονται ξαφνικά πραγματικότητα. Βλέπεις μπροστά σου τον Άγιο Βασίλη, τον αγκαλιάζεις, του μιλάς και γίνεσαι ξανά παιδί».

«Το χωριό του Άγιου Βασίλη είναι η χαρά των παιδιών, αλλά για να είμαι ειλικρινής η χαρά των ενηλίκων είναι ακόμα μεγαλύτερη. Το βλέπεις στα πρόσωπά τους, στη διάθεση τους. Τα παιδιά κάποια στιγμή μπορεί να κουραστούν και να θέλουν να γυρίσουν στο δωμάτιο τους, οι μεγάλοι όμως ποτέ», σημειώνει η Ελένη Τσάμη και εξηγεί πως, «το να καταφέρεις να μπεις στο σπίτι του Άγιου Βασίλη και να κρυφοκοιτάξεις το εργαστήριο που φτιάχνει τα παιχνίδια, να μιλήσεις και να παίξεις με τα εξωτικά, τα οποία τα βλέπεις και εκτός σπιτιού να σε κρυφοκοιτάνε και να σου δίνουν το σήμα για να ξεκινήσει το κρυφτό, είναι κάτι μοναδικό, κάτι που σου δίνει απίστευτη χαρά, τη μεγαλύτερη χαρά όμως την παίρνεις όταν επιτέλους βλέπεις τον ίδιο τον Άγιο Βασίλη. Όλα όσα φαντάστηκες μικρό παιδί παίρνουν σάρκα και οστά. Τον βλέπεις μπροστά σου, πληθωρικό, χαμογελαστό με τη ζεστή του αγκαλιά και φεύγεις από το σπίτι του πιο ευτυχισμένος».

Όπως η ίδια εξηγεί, «φυσικά όλο το χωριό είναι τόπος χαράς, παντού βλέπεις κόσμο να γελάει, να παίζει χιονοπόλεμο, να φτιάχνουν χιονάνθρωπους στην πλατεία. Πίσω από το σπίτι του Αγίου Βασίλη, βρίσκεται η φάρμα του με τους ταράνδους, με τους οποίους μπορείς να πας και βόλτα! Όταν βρίσκεσαι σε αυτό το μέρος παρ’ όλο το κρύο, ζεσταίνεται η καρδιά σου και αγαλλιάζει η ψυχή σου. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να περιγράψω το συναίσθημα που σου προκαλείται, είναι σαν να παίζεις σε χριστουγεννιάτικη ταινία».

Αναφερόμενη στη μεγάλη απόφαση να αφήσει την Ελλάδα και να εργαστεί στο εξωτερικό και μάλιστα σε ένα τόσο μακρινό μέρος, η 33χρονη γυναίκα επισημαίνει πως, «αποφάσισα να έρθω στη Φινλανδία όταν επέστρεψα από την πρώτη καλοκαιρινή σεζόν που έκανα στο εξωτερικό και ήταν στη Νορβηγία. Ήθελα να μείνω φυσικά στην Ελλάδα, αλλά οι συνθήκες δεν ήταν ιδανικές και ήξερα από την αρχή πως ήθελα να εργαστώ στο χωριό του Αγίου Βασίλη εδώ στη Φινλανδία και έτσι έγινε. Για εμένα που είμαι φυσιολάτρης, όπως επίσης μου αρέσει και ο χειμώνας, η ζωή εδώ στη Λαπωνία, είναι ιδανική, έχει κρύο, χιόνια, δάση και ηρεμία. Δεν υπάρχει αυτό το άγχος της πόλης, κυκλοφορώ στον δρόμο και πέραν του ότι νιώθω απόλυτη ασφάλεια, απολαμβάνω τη φύση στο έπακρο! Εδώ εργάζομαι σε δύο εστιατόρια, το ένα εκ των οποίων είναι χτισμένο εξ’ ολοκλήρου από χιόνι και πάγο και η διακόσμηση του αποτελείται από γλυπτά φτιαγμένα από πάγο. Όλα είναι παραμυθένια. Η αλήθεια είναι πως δεν αντιμετωπίζω καμία δυσκολία εδώ, ούτε εργασιακά, ούτε προσωπικά και αισθάνομαι πολύ τυχερή».

«Εγώ είμαι η προσωποποίηση του πνεύματος των Χριστουγέννων, όλοι οι γνωστοί μου το ξέρουν αυτό. Μου αρέσουν πολύ, περιμένω κάθε χρόνο με ανυπομονησία να έρθουν. Όλα είναι πιο όμορφα τότε, όλοι γινόμαστε λίγο πιο ευαίσθητοι, λίγο πιο ευγενικοί, λίγο πιο υπομονετικοί και λίγο πιο αισιόδοξοι για το μέλλον. Και φυσικά, ο ερχομός του Αγίου Βασίλη είναι ένα ακόμα λιθαράκι που την κάνει την πιο όμορφη περίοδο φέρνοντας τα δώρα. Σημασία για μένα δεν έχει το δώρο, αλλά η χαρά του να βλέπω του άλλους ν’ ανοίγουν τα δώρα! Δεν είμαι εντελώς μόνη εδώ, είναι και ο αδερφός μου και κάποιοι φίλοι που αποφάσισαν να μας ακολουθήσουν φέτος στη σεζόν και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό, παρ´ όλα αυτά θα ήθελα φυσικά να είμαι στο σπίτι μου, με όλους τους αγαπημένους μου ανθρώπους και να περάσουμε μαζί τις γιορτές. Ή ακόμα καλύτερα να ήταν αυτοί εδώ», υπογραμμίζει με ενθουσιασμό.

Η πιο δυνατή θύμηση της από τα Χριστούγεννα όπως λέει, δεν είναι από τα παιδικά της χρόνια, αλλά από την ενήλικη ζωή της με τα μικρά ξαδέρφια της, τη Βαλέρια και τον Δημήτρη, στα οποία προσπαθεί να τους μεταδώσει την αγάπη που έχει για τα Χριστούγεννα δημιουργώντας στιγμές μαζί τους, οι οποίες θέλει μεγαλώνοντας να τους γίνουν ευχάριστες αναμνήσεις που θα τους φέρνουν νοσταλγία και θα θέλουν να μεταδώσουν το μοναδικό χριστουγεννιάτικό πνεύμα και αυτά.

Η Ελένη Τσάμη είναι ηθοποιός και διευκρινίζει πως αν και είναι πολύ ευτυχισμένη που εργάζεται στο Χωριό του Αγίου Βασίλη, θα ήθελε πολύ να εργαστεί στο θέατρο. «Στην Ελλάδα είναι αρκετά δύσκολο, όχι τόσο γιατί δε θα βρω κάπου να παίξω, αλλά γιατί δεν είναι εύκολο να βιοποριστώ μόνο από αυτό το επάγγελμα. Είμαι όμως, αισιόδοξη! Προς το παρόν απολαμβάνω τη διαμονή και απασχόληση μου στο Ροβανιέμι, μια ανάσα από τον Αρκτικό Κύκλο και βιώνω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη φύση και το πνεύμα των Χριστουγέννων», και ποιος ξέρει, ίσως ο Άγιος Βασίλης, να φέρει φέτος στην Ελένη το δώρο που επιθυμεί, έναν ρόλο που ονειρεύεται.