Μία συμφωνία που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως προηγούμενο για πρώην αποικίες ανά τον κόσμο βρίσκεται στα σκαριά ανάμεσα στη Γερμανία και τη Ναμίμπια με στόχο να κλείσουν οι πληγές αυτού που πλέον αναγνωρίζεται ευρέως έως γενοκτονία από αποικιακές δυνάμεις.

Πώς όμως μπορείς να αποζημιώσεις μία κοινωνία για την καταστροφή της; Πώς πληρώνεις για τον αφανισμό τόσων ανθρώπων;

Όποιο και εάν είναι το ποσό που θα συμφωνηθεί, δεν μπορεί να φέρει πίσω τις ζωές και τα χρόνια που χάθηκαν. Θα έχει όμως τεράστια σημασία, θα σημάνει μία δικαίωση έστω σε συμβολικό επίπεδο. 

«Κατά μήκος αυτής της παραλίας ήταν ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης« λέει στο BBC ο Λάιντλο Περιγκάντα, καλλιτέχνης και ακτιβιστής. Πρόγονοί μου μεταφέρθηκαν με τη βία εδώ και πέθαναν» προσθέτει. 

Μιλάει για την περίοδο 1904-1908 όταν η σημερινή Ναμίμπια ήταν η γερμανική αποικία της Νοτιοδυτικής Αφρικής. Δεκάδες χιλιάδες οδηγήθηκαν στον θάνατο από την καταπίεση και τις ωμότητες των αποικιακών δυνάμεων. 65.000 έως 80.000 άνθρωποι πέθαναν από λιμό και βία. Δεκάδες χιλιάδες ακόμη έζησαν ως σκλάβοι. 

Από το 2015 όταν η Γερμανία αναγνώρισε επισήμως τις φρικαλεότητες ως γενοκτονία, διαπραγματεύεται μία συμφωνία αποζημίωσης με τη Ναμίμπια, η οποία μπορεί να λειτουργήσει ως πρότυπο παγκοσμίως. Είναι η πρώτη φορά που μία πρώην αποικιακή δύναμη κάθεται στο τραπέζι με την πρώην αποικία της για να διαπραγματευθεί μία συμφωνία για το παρελθόν που θα αφήσει κληρονομιά και για το μέλλον.