Το πολιτικό σύστημα της Κίνας δεν έχει ιδιαίτερη ανοσία στους ιούς. Η επιδημία της πανώλης των χοίρων διπλασίασε πέρυσι τις τιμές του χοιρινού κρέατος.

Τώρα εκδηλώνεται μια μυστηριώδης πνευμονία που προκαλεί πανικό στους πολίτες λίγες ημέρες πριν από την έναρξη των εορταστικών εκδηλώσεων για το κινεζικό νέο έτος: μια γιορτή στην οποία οι καταναλωτικές δαπάνες φτάνουν τα 150 δισ. δολάρια.

Ισως η εκστρατεία του προέδρου Σι Τζιπίνγκ κατά της διαφθοράς να έκανε τους αξιωματούχους της Κίνας λιγότερο διεφθαρμένους, αλλά δεν κατάφερε να τους κάνει και περισσότερο αξιόπιστους.

Η συγκάλυψη επιδημιών, περιβαλλοντικών κρίσεων και σκανδάλων σχετικών με καταναλωτικά προϊόντα ήταν άλλοτε παγιωμένο ανακλαστικό των τοπικών κυβερνήσεων. «Θάβοντας» τις δυσάρεστες ειδήσεις απέτρεπαν κάποιες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που θα μπορούσαν να είχαν καταστρέψει την καριέρα τους.

Τώρα, οι αξιωματούχοι της Κίνας πρέπει να διαχειριστούν μια σειρά γεγονότων και φημολογιών σχετικών με έναν ιό που εμφανίστηκε στην πόλη Βουάν της κεντρικής Κίνας. Αυτό σημαίνει πως όταν εκδηλωθεί μια μολυσματική νόσος, η λογοκρισία καθυστερεί τη διάδοση της θεραπείας και μοιραία διευκολύνει τη μετάδοση της ασθένειας.

Κάτι τέτοιο συνέβη με την άτυπη πνευμονία, το σύνδρομο SARS το 2003 που ήταν ένας κορωναϊός αντίστοιχος εκείνου που εντοπίστηκε στην πόλη Βουάν. Η επιδημία του SARS προκάλεσε τον θάνατο 800 ανθρώπων, μείωσε κατά μία εκατοστιαία μονάδα την οικονομική ανάπτυξη της Κίνας και αφαίρεσε 18 δισ. δολάρια από τα έσοδα των ταξιδιών, του τουρισμού και των λιανικών πωλήσεων στις χώρες της Ασίας, σύμφωνα τουλάχιστον με μια ακαδημαϊκή έρευνα.

Το Πεκίνο χειρίστηκε με μεγάλη διαφάνεια την επιδημία της γρίπης των χοίρων το 2013, αλλά στη συνέχεια αντιμετώπισε με σύγχυση την επιδημία πανώλης των χοίρων, καθώς ορισμένοι αξιωματούχοι προσπάθησαν αρχικά να την κρύψουν. Χρειάστηκε να σφαγιασθεί περίπου το 50% των χοίρων της Κίνας.

Η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι ένας φόρος που πλήττει την κατανάλωση. Μετά τον σεισμό του 2008 στην πόλη Σετσουάν, ορισμένοι κάτοικοι της περιοχής εκώφευσαν στις καθησυχαστικές δηλώσεις των αξιωματούχων και εξακολούθησαν να προμηθεύονται εμφιαλωμένο νερό και να μένουν στο ύπαιθρο επί μήνες μην πιστεύοντας ότι ήταν ασφαλή τα κτίριά τους.

Και μετά το πυρηνικό ατύχημα στην πόλη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας το 2011, η αντίδραση του κόσμου ήταν μια ακατανόητη στροφή στο ιονισμένο αλάτι της Κίνας. Αυτή τη φορά ο κορωναϊός έχει ήδη προκαλέσει τον θάνατο 17 ανθρώπων και έχει μολύνει εκατοντάδες, ενώ έχει μεταδοθεί σε άλλες χώρες.

Και καθώς περίπου 400 εκατ. Κινέζοι είχαν προγραμματίσει να ταξιδέψουν για τις διακοπές του νέου έτους, το ερώτημα τώρα είναι πόσοι από αυτούς θα ταξιδέψουν τελικά και πόσοι θα  δαπανήσουν χρήματα.

Η εκτεταμένη εκστρατεία του προέδρου Σι κατά των διεφθαρμένων αξιωματούχων τού διασφάλισε μεγάλη δημοφιλία. Συνδυάστηκε, ωστόσο, με έναν ασφυκτικό έλεγχο των ΜΜΕ καθώς και με μια συστηματική πρακτική του καθεστώτος που φίμωνε όσους θα το σχολίαζαν αρνητικά.

Η τακτική αυτή ώθησε τους Κινέζους αξιωματούχους να ανακοινώνουν μόνον τις καλές ειδήσεις και ως εκ τούτου κάποιοι θα προσπαθήσουν να ελέγξουν μια επιδημία προτού γίνει γνωστή η ύπαρξή της.

Και βέβαια το αποτέλεσμα της τακτικής αυτής είναι να προκαλούνται όχι μόνον προσωπικές τραγωδίες αλλά και οικονομικό κόστος.

PΕΤΕ SWEENEY / REUTERS BREAKINGVIEWS / ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ