ΕΛΛΑΔΑ

Προπονώντας «νικητές της ζωής» σε γήπεδα της Λέσβου

Εδώ και δύο χρόνια υπό την αιγίδα του ιδρύματος Barcelona, η οργάνωση Movement on the ground υλοποιεί το πρόγραμμα «Futball Net» μαθαίνοντας στα παιδιά διαχείριση θυμού, σεβασμό και άλλες αξίες.

Χριστουγεννιάτικη ήταν η τελευταία «προπόνηση» της χρονιάς για τα παιδιά του χωριού της Μόριας και τα παιδιά αιτούντων άσυλο που μένουν στο ΚΥΤ Μόριας και σε άλλες δομές στη Λέσβο στο γήπεδο του Σπανού στην Παναγιούδα. Εδώ και δύο χρόνια υπό την αιγίδα του ιδρύματος Barcelona, η οργάνωση Movement on the ground υλοποιεί το πρόγραμμα «Futball Net» μαθαίνοντας στα παιδιά διαχείριση θυμού, σεβασμό και άλλες αξίες.

Κάθε μέρα στο γήπεδο που βρίσκεται μεταξύ του καταυλισμού της Μόριας και του Καρά Τεπέ, αλλά και στο γήπεδο της Μόριας, πάνω από 530 παιδιά, προσφυγόπουλα και παιδιά από την κοινότητα, προπονούνται σε ποδόσφαιρο, τένις, βόλεϊ, χάντμπολ, ενώ ένα άλλο αθλητικό πρόγραμμα για προσφυγόπουλα με αναπηρίες «τρέχει» στον δημοτικό καταυλισμό του Καρά Τεπέ.

Η Κωνσταντίνα Βουγιούκαλου, υπεύθυνη αθλητικών δραστηριοτήτων του προγράμματος, διευκρινίζει στην Καθημερινή ότι «τα παιδιά δεν μαθαίνουν πώς να είναι οι τέλειοι αθλητές, αλλά μαθαίνουν αξίες ζωής: πώς να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι, την ομαδική εργασία, τον σεβασμό, τη σεμνότητα, πώς να φτάνουν τους στόχους τους, πώς να ελέγχουν τον θυμό τους και να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους».

Τα παιδιά είναι από 6 έως 18 ετών και είναι διαφόρων εθνικοτήτων: Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρία, Ελλάδα, Αλβανία, αγόρια και κορίτσια. «Πολλά παιδιά βρίσκονται μαζί μας στο πρόγραμμα για ενάμιση με δύο χρόνια, προπονούνται καθημερινά. Κάποια είναι ασυνόδευτα ανήλικα που μένουν στη Μόρια», προσθέτει.

Οι προπονητές είναι Ελληνες και πρόσφυγες. Κάθε προπόνηση είναι διαφορετική, καθώς η μεθοδολογία προβλέπει να γίνεται αφήγηση μιας ιστορίας ή να ξεκινάει μια δραστηριότητα και μέσα από αυτή τα παιδιά να ανιχνεύουν αξίες.

Η οκτάχρονη Sumahia, από την Καμπούλ του Αφγανιστάν, μένει με την οικογένειά της στον καταυλισμό του δήμου στον Καρά Τεπέ. Αυτό που της αρέσει περισσότερο, όπως λέει στην «Κ», είναι ότι μαθαίνει «μπάλα» γιατί στη χώρα της δεν ήξερε, ενώ αυτό που απολαμβάνει περισσότερο, είναι «όταν μπαίνει γκολ, που μαζευόμαστε όλα τα παιδιά μαζί, και από τις δύο ομάδες, δίνουμε τα χέρια και πανηγυρίζουμε».

Ο 14χρονος Χρήστος από τη Μόρια, που παίζει μπάλα με το γκρουπ των μεγαλύτερων παιδιών, λέει στην «Κ» ότι «με το ποδόσφαιρο κάνεις καινούργιους φίλους και με τους αντιπάλους σου και με αυτούς που είστε στην ίδια ομάδα» και ότι «είναι μαγικό αυτό που συμβαίνει στο γήπεδο. Είναι όμορφο τα δικά μας παιδιά, οι Ελληνες να έρχονται σε επαφή με άλλους πολιτισμούς, γλώσσες και θρησκείες. Δεν έχει σημασία τι εθνικότητα είσαι, όλα τα παιδιά πρέπει να είναι με αρμονία και ενωμένα, αυτό είπε και ο Χριστός».

Πηγή: kathimerini.gr