«Όταν δεν έχω διάθεση θέλω να σκέφτομαι τον θάνατο και τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους μπορεί να πεθάνει κανείς, και νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος, εκτός και αν μπορείς να κανονίσεις ότι θα πεθάνεις στον ύπνο σου, είναι να βουτήξεις στον ωκεανό τη νύχτα από ένα πλοίο της γραμμής», έγραφε ο Ερνεστ Χέμινγουεϊ τον Μάρτιο του 1926.

Είναι μόλις ένα χρόνο αφότου εξέδωσε την πρώτη του συλλογή διηγημάτων, «Στον καιρό μας», στην οποία εμπεριέχεται και μια μυθοπλαστική περιγραφή του χάους στην προκυμαία της Σμύρνης τον Σεπτέμβριο του 1922, και ένα χρόνο πριν εκδώσει το μεγάλο του μυθιστόρημα «Κι ο ήλιος ανατέλλει». Δύο χρόνια μετά, το 1928, θα αυτοκτονήσει ο πατέρας του. Ο ίδιος ο Χέμινγουεϊ θα τερματίσει τη ζωή του έπειτα από 35 χρόνια. Και όμως, η ιδέα του θανάτου είναι στο μυαλό του πολύ νωρίτερα απ’ ό,τι πίστευαν οι μελετητές του μέχρι σήμερα.

Το σχετικό απόσπασμα βρίσκεται μέσα σε έναν αρχειακό θησαυρό που άνοιξε πρόσφατα για τους ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και δίνει μια νέα, πιο διεισδυτική, ματιά στη ζωή και στο έργο του νομπελίστα συγγραφέα. Η συλλογή με τίτλο «Toby and Betty Bruce Collection of Ernest Hemingway» περιλαμβάνει μεταξύ άλλων χειρόγραφες σημειώσεις, φωτογραφίες, επιστολές, προσωπικά αντικείμενα, αλλά και τέσσερα ανέκδοτα διηγήματα.

Οι ειδικοί, σύμφωνα με τους New York Times, θεωρούν ότι το νέο υλικό θα αλλάξει την αντίληψη που έχουμε διαμορφώσει για το ποιος ήταν ο Χέμινγουεϊ. Και σίγουρα δεν ήταν όλα «μαύρα» γύρω του. Στο νέο αρχειακό υλικό υπάρχουν φωτογραφίες από φωτεινές και χαρούμενες στιγμές του συγγραφέα, όπως από τον γάμο του με την πρώτη του γυναίκα, την Ελίζαμπεθ Χάντλεϊ Ρίτσαρντσον, αλλά και από τα ταξίδια του στην Αφρική.

Πάντως, από τις άγνωστες ιστορίες που έρχονται στο φως η πιο ενδιαφέρουσα φαίνεται πως είναι ένα αφήγημα για τον συγγραφέα και φίλο του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ, τον οποίο ο Χέμινγουεϊ περιγράφει ως έναν αδέξιο πυγμάχο που φεύγει από το ρινγκ ματωμένος αλλά νικητής.

Σάκης Ιωαννίδης-kathimerini.gr