Ο σχεδόν αθέατος, φωνακλάς που έχει συνδεθεί με τις θερινές μας αναμνήσεις

Είναι το έντομο με το οποίο συνδέεται ο μύθος του Τιθωνού. Ο Τιθωνός ήταν θνητός που είχε γίνει αθάνατος από τους θεούς μετά από παράκληση της Ηούς, η οποία όμως ξέχασε να ζητήσει να παραμείνει και νέος. Όταν λοιπόν ο Τιθωνός έφθασε σε έσχατο γήρας, η Ηώ, που ως θεά ήταν αθάνατη και πάντα νέα, δεν μπορούσε πια να τον βλέπει. Τότε οι θεοί τον λυπήθηκαν και τον μεταμόρφωσαν σε ένα ζαρωμένο έντομο που μιλά ακατάπαυστα, το τζιτζίκι.

Και είναι αυτή η «ομιλία» του τζιτζικιού, ίσως το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα του εντόμου από την οικογένεια των Τεττιγιδών (Cicadidae) που φροντίζει να κάνει αισθητή την παρουσία του το καλοκαίρι.

«Ομιλία» που παράγεται μέσω μιας ειδικής ηχητικής συσκευής που υπάρχει ανάμεσα στο θώρακα και την κοιλιά του τζιτζικιού μέσω της οποίας δημιουργείται αυτό το ιδιόμορφο τερέτισμα, που ακούγεται τις ζεστές καλοκαιρινές μέρες. Η συσκευή αποτελείται από δύο κοιλότητες που χωρίζονται από μια λεπτή μεμβράνη τεντωμένη. Κάθε φορά που δονείται η μεμβράνη αυτή, παράγεται ο ήχος.

Αν και έχουν αρκετά μεγάλο μέγεθος για έντομα (2-5 εκατοστά), τα τζιτζίκια είναι δύσκολο να τα εντοπίσει κανείς, γιατί το χρώμα τους είναι παρόμοιο με το χρώμα των κορμών των δένδρων. Το σώμα τους είναι πεπλατυσμένο, το κεφάλι τους κοντό και πλατύ, έχουν πέντε μάτια, δύο μεγάλα, κανονικά και τρία μικρότερα, βοηθητικά. Τα φτερά τους είναι φτιαγμένα από λεπτή διαφανή μεμβράνη και τα πόδια τους λεπτά και μακριά. Το χρώμα τους σε γενικές γραμμές είναι μαύρο. Όμως διακρίνουμε σ′ αυτόν και διάφορες αποχρώσεις κίτρινου και καφέ.

Κατερίνα Λυμπεροπούλου – huffingtonpost.gr