Η πρόβα της «Orpheus Kammerorchester Wien» βρίσκεται σε εξέλιξη, σε μια απόκοσμη μυσταγωγία… Είναι εκείνη ακριβώς η στιγμή, που ο μαέστρος κοινωνεί στους μουσικούς του τις ιδέες του κι εκείνοι, ακολουθώντας τις οδηγίες του, αποδίδουν αρμονικά τους ήχους που είναι καταγεγραμμένοι στη μουσική παρτιτούρα.

Ο Θεσσαλονικιός Κωνσταντίνος Δημηνάκης, ένας από τους πιο ταλαντούχους και βραβευμένους μαέστρους της Ευρώπης, με μοναδικό μέσο τις κινήσεις των χεριών του, την εκφραστικότητα του βλέμματός του και την ευγένεια που εκπέμπει κάθε κίνηση του σώματός του, φροντίζει για την αρτιότερη προετοιμασία, έτσι ώστε όταν παρουσιαστεί ζωντανά μπροστά στο κοινό, να είναι όλα τέλεια.

«Οι πρόβες γίνονται κανονικά, αλλά δεν ξέρουμε τι θα γίνει και πότε, καθώς η πανδημία τα πήγε όλα πίσω», λέει, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού/Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 FM». «Από πέρυσι αναβάλλονται συναυλίες και παραστάσεις, ενώ ακόμη κι αυτήν την ώρα είναι αβέβαιο τι θα γίνει την περίοδο των γιορτών και μάλιστα σε μια χώρα, που ειδικά τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, βασίζεται στον τουρισμό και τις μοναδικές συναυλίες της», εξηγεί ο κ. Δημηνάκης, κάνοντας ένα διάλειμμα από τις συνεχείς πρόβες.

Κοιτώντας από το παράθυρό του την πανέμορφη, χιονισμένη πόλη στην οποία ζει και εργάζεται τα τελευταία 14 χρόνια, έχοντας δεκάδες διακρίσεις στον χώρο της κλασικής μουσικής, νιώθει περίεργα και μουδιασμένα, όπως λέει, για τις γιορτές που πλησιάζουν, όπως ακριβώς ένιωθε και πέρυσι. Στην πολύβουη Βιέννη, που αγαπιέται από όλους, εκεί που μπορεί οποιοσδήποτε, περπατώντας στα σοκάκια της να νιώσει την αύρα του πολιτισμού που αποπνέει, όλα είναι διαφορετικά μετά την πανδημία, εκτός από τη μαγεία της.

«Όταν ξέρεις ότι σε αυτό το σπίτι, από το οποίο διέρχεσαι, ο Μότσαρτ έγραφε την ενάτη συμφωνία, σκέφτεσαι ότι περπατάς κι αναπνέεις, εκεί όπου όπου μεγαλούργησαν οι τεράστιοι μουσικοί και όλο αυτό είναι μαγικό. Η Βιέννη που υπήρξε -και συνεχίζει να να αποτελεί- κέντρο κλασικής μουσικής, όπου έζησαν μεγάλες μορφές των τεχνών, έχει τεράστια παράδοση. Όπου και να περπατήσει κανείς θα δει την αίγλη του παρελθόντας και την προσπάθεια αυτής της πόλης να διαχειριστεί την παράδοση και να δώσει κάτι καινούριο στον παγκόσμιο χάρτη τεχνών», εξηγεί.

Ο κ. Δημηνάκης σημειώνει πως η πόλη σφύζει από πολιτισμό και ειδικά προ κορονοϊού, περιγράφει μια εικόνα που ο κόσμος έβγαινε από συναυλία σε συναυλία ή από όπερα σε όπερα και σχεδόν σε κάθε δρομάκι, νεαροί κρατούσαν μουσικά όργανα, βγαίνοντας από τα ωδεία τους.

Ο διακεκριμένος μαέστρος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε ακούγοντας και ελληνικά τραγούδια στο ραδιόφωνο, που έκανε συντροφιά στη μητέρα του, όταν εκείνη έκανε τς δουλειές του σπιτιού. Η κλασική μουσική βέβαια ήταν ανέκαθεν μέσα του, και σπούδασε αρχικά πιάνο στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και το Ωδείο Μελωδία. Συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφία στη διεύθυνση ορχήστρας στο Πανεπιστήμιο Μουσικής και Παραστατικών Τεχνών (Uros Lajovic) στη Βιέννη. Ξεκίνησε επαγγελματικά ως πιανίστας και βοηθός μαέστρου στην Όπερα Θεσσαλονίκης και είχε την τιμή να μαθητεύσει, μεταξύ άλλων, δίπλα στους Zubin Mehta, Sir Simon Rattle, Daniel Harding και Collin Metters.

Το ταλέντο του δεν άργησε να φανεί. Επιλέχθηκε από τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου (LSO) ανάμεσα στους 20 πιο ταλαντούχους νέους μαέστρους της Ευρώπης το 2012 και από τότε διέγραψε μια λαμπρή πορεία και στα μεγάλα σαλόνια της κλασικής μουσικής μιλούν με θαυμασμό και θερμά λόγια για τον νεαρό Θεσσαλονικιό. Έχει τη δική του ορχήστρα, την «Orpheus Kammerorchester Wien», που ιδρύθηκε στη Βιέννη, με κύριο σκοπό την προώθηση της ελληνικής μουσικής στο εξωτερικό και παράλληλα λειτουργεί ως μια στέγη για πολλούς Έλληνες μουσικούς, που παίζοντας στην ορχήστρα αυτή, αισθάνονται «σαν στο σπίτι τους», όπως λέει χαρακτηριστικά.

«Όταν τελείωσα με τις σπουδές μου στην Αυστρία προέκυψαν σχεδόν ταυτόχρονα επαγγελματικές προτάσεις και συμβόλαια και παρά το γεγονός ότι δυσκολεύτηκα στην αρχή, γιατί μού έλειπε η λιακάδα και η ξενοιασιά τη Θεσσαλονίκης, σύντομα ανακάλυψα πως η κουλτούρα και ο τρόπος ζωής στη Βιέννη μού ταιριάζουν και επέλεξα να συνεχίσω να μένω εδώ», τονίζει.

Στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών του δραστηριοτήτων, διδάσκει στη Ραμάλλα, στην Παλαιστίνη, ύστερα από πρόσκληση του Ιδρύματος Barenboim-Said καθώς επίσης στη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Επιπλέον, διοργανώνει τακτικά, σεμινάρια διεύθυνσης ορχήστρας σε όλη την Ευρώπη.

Πριν από λίγες ημέρες, ο μαέστρος από τη Θεσσαλονίκη, διηύθυνε μια παραγωγή με γυναίκες συνθέτριες από όλο τον κόσμο, που τούς δόθηκε η δυνατότητα να παρουσιάσουν τη δουλειά τους. «Δίνουμε φωνή σε γυναίκες συνθέτριες που είχαν μείνει στην αφάνεια για πολλά χρόνια και συνεχίζεται η καλλιτεχνική τους διαδρομή στη Βιέννη», επισημαίνει.

Όσο για τα μελλοντικά του σχέδια, όπως λέει, είναι όλα ανοιχτά ακόμη. Τους επόμενους μήνες θα παρουσιαστούν Όπερες στη Γαλλία, που αναβλήθηκαν πέρυσι το καλοκαίρι. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει, η πανδημία άλλαξε και τους χρόνους των παραστάσεων και σε έναν χώρο όπως αυτός που υπηρετεί, όπου οι συναυλίες προγραμματίζονταν σε ορίζοντα δυο ετών, τώρα πια έχουν προσαρμοστεί όλοι στα νέα δεδομένα και ορίζονται ημερομηνίες ακόμη και για τον επόμενο ή και μεθεπόμενο μήνα.