Όσοι έχουν φίλους και συγγενείς στην Ινδία γνωρίζουν τρομερές προσωπικές ιστορίες ανθρώπων που νόσησαν και πέθαναν, χτυπημένοι από το νέο κύμα της πανδημίας της COVID-19, η οποία καταστρέφει τη χώρα.

Το απεγνωσμένο κυνήγι της ιατρικής φροντίδας, η έλλειψη εμβολίων και οξυγόνου, οι άνθρωποι που πεθαίνουν στα πάρκινγκ, περιμένοντας τη μεταφορά τους στα νοσοκομεία. Τα κρεματόρια δεν έχουν πια ξύλα για την καύση των νεκρών και κάποιες αποτεφρώσεις γίνονται σε δρόμους των πόλεων. Το χειρότερο, δεν υπάρχει σχέδιο ή προοπτική για γρήγορη διέξοδο από αυτή την κατάσταση.

Στον δικό μου κύκλο, έχω πολλούς στενούς συγγενείς που βρέθηκαν θετικοί, ευτυχώς κανένα θανατηφόρο κρούσμα, ενώ ένας παλιός φίλος από το πανεπιστήμιο πέθανε όχι από τον κορωνοϊό, αλλά επειδή δεν μπορούσε να νοσηλευθεί σε νοσοκομείο, καθώς αυτά ήταν γεμάτα από ασθενείς με κορωνοϊό. Ο 45χρονος γιος άλλου παλιού συμφοιτητή πέθανε από την COVID-19 γιατί δεν βρέθηκε έγκαιρα οξυγόνο για να του παρασχεθεί.

Πάρα πολλές οι ιστορίες φρίκης. Η αιτία του δεύτερου κύματος της πανδημίας στη χώρα είναι ότι η νέα μετάλλαξη, η λεγόμενη ινδική, είναι περισσότερο μεταδοτική και θανατηφόρος, πλήττοντας όλο το εύρος των ηλικιών και των κοινωνικών τάξεων. Παιδάκια κάτω των 5 ετών νοσούν με COVID-19, ενώ 30άρηδες και 40άρηδες πέφτουν θύματα της νέας μετάλλαξης σε μεγάλους αριθμούς.

Η πραγματική τραγωδία είναι ότι αυτή η συμφορά οφείλεται σε ανθρώπινες παραλείψεις και θα μπορούσε να αποφευχθεί. Η κρίση είναι αποτέλεσμα μικρονοϊκής και μυωπικής πολιτικής και διοικητικής κακοδιαχείρισης. Κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος η ινδική κυβέρνηση εφάρμοσε αυστηρή πολιτική εγκλεισμών και τήρησης κοινωνικών αποστάσεων που συνέβαλαν στην αναχαίτιση της εξάπλωσης και της διατήρησης του αριθμού των θανάτων σε χαμηλά επίπεδα. Ο πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι έδωσε στον εαυτό του τα εύσημα γι’ αυτή την επιτυχία και έσπευσε να διακηρύξει «την ήττα της COVID-19», την οποία μάλιστα απέδωσε στην εξαιρετική ανθεκτικότητα και ανοσία των Ινδών απέναντι στον ιό, αν και μόλις το 2% του πληθυσμού είχε εμβολιαστεί έως τότε.

Στη συνέχεια εξαπέλυσε πολιτική και διπλωματική εκστρατεία στη βάση αυτής της πρόσκαιρης επιτυχίας, εξάγοντας 60 εκατ. εμβόλια, ενθαρρύνοντας και διευκολύνοντας μεγάλες δημόσιες συγκεντρώσεις. Σε έναν τέτοιο θρησκευτικό εορτασμό συγκεντρώθηκαν 3-4 εκατ. άνθρωποι από όλη τη χώρα που στην πλειοψηφία τους νόσησαν. Το ίδιο συνέβη και σε πολιτικές συγκεντρώσεις με αφορμή τοπικές εκλογές σε κρατίδια. Ολα αυτά παρά τις συστάσεις και εκκλήσεις γιατρών και ειδικών της επιδημιολογίας, οι οποίες αγνοήθηκαν. Η ύβρις της αμέλειας και της εξαιρετικότητας υπερίσχυσαν της επιστήμης και της επαγγελματικής ειδίκευσης. Μία μέθοδος λύσης του προβλήματος είναι ο ισχυρισμός ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, κατά το παράδειγμα της στρουθοκαμήλου.

Προκύπτουν μαθήματα από αυτή την τραγωδία. Πρώτον, είναι ανοησία ο εφησυχασμός πάνω στις δάφνες μιας πρόσκαιρης επιτυχίας. Η COVID-19 δεν φεύγει εύκολα. Η πιθανότητα νέων και πιο θανατηφόρων μεταλλάξεων του ιού και η άρνηση πολλών να εμβολιαστούν συνιστούν κινδύνους διαρκείας. Ενώ τώρα υπάρχουν περισσότερες δυνατότητες αντιμετώπισης του προβλήματος, απαιτείται εγρήγορση και προσοχή, παρά εφησυχασμός και υποεκτίμηση. Δεύτερον, οι απόψεις και οι οδηγίες των επιστημόνων και των ειδικών είναι σημαντικές. Η εμπειρία της Ινδίας δείχνει ότι η απόκρυψη των γεγονότων και η διαστρέβλωση των δεδομένων δεν λύνουν τα προβλήματα.

Τρίτον, οι πολιτικές λύσεις μπορεί να αποδειχθούν καταστροφικές. Οι πολιτικές σκοπιμότητες δεν μπορούν να επιλύσουν την κρίση της COVID-19. Στις δημοκρατίες οι πολιτικοί πιέζονται να εμφανίζονται παράλογα αισιόδοξοι και να κεφαλαιοποιούν σε βραχυπρόθεσμες επιτυχίες. Η εμπειρία της Ινδίας δείχνει ότι οι συνέπειες μπορεί να είναι καταστρεπτικές όταν το σύνδρομο της Πολυάννας (σ.σ. η άκριτη υιοθέτηση και παρουσίαση της αισιόδοξης πλευράς) ισοδυναμεί με το έρεβος της αμεριμνησίας – ασυγκινησίας και την παραμέληση της υπευθυνότητας.

VIJAY GANJU
* O κ. Vijay Ganju είναι σύμβουλος υγείας, Ινδός, εγκατεστημένος στο Όστιν του Τέξας