Έως τις 12 Ιανουαρίου, περίπου τρεις μήνες πριν, ο νέος κοροναϊός ήταν ακόμη υπόθεση της Κίνας, εκεί που πρωτοεμφανίστηκε στα τέλη του προηγούμενου έτους.

Μέσα σε μία ημέρα, στις 13 Ιανουαρίου, η νέα νόσος άρχισε να γίνεται παγκόσμιο πρόβλημα: το πρώτο κρούσμα εκτός Κίνας καταγράφηκε στην Ταϊλάνδη κι έπειτα ακολούθησε η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα και οι ΗΠΑ.

Δύο μήνες μετά, η επιδημία του Covid-19 ορίστηκε επισήμως πανδημία. Και οι χώρες του κόσμου, άλλες εγκαίρως και άλλες με καταστροφική καθυστέρηση, άρχισαν να λαμβάνουν μέτρα προστασίας απέναντι στο τέρας της Λερναίας Ύδρας. Από το Νεπάλ έως τη Νικαράγουα, καταγράφονται σήμερα περισσότερα από ένα εκατομμύριο επιβεβαιωμένα κρούσματα. Καθώς όμως οι θάνατοι επίσης αυξάνονται ταχύτατα και τα νοσοκομεία καταρρέουν, υπάρχουν ακόμη λίγες γωνιές του πλανήτη, όπου ο νέος κοροναϊός δεν έχει φθάσει ακόμη.

Υπάρχουν 193 χώρες που είναι μέλη των Ηνωμένων Εθνών. Στις 2 Απριλίου, 19 χώρες δεν είχαν αναφέρει κανένα κρούσμα του Covid-19, σύμφωνα με καταμέτρηση του BBC, η οποία βασίστηκε στα στοιχεία του Πανεπιστημίου Johns Hopkins.

Οι 19 χώρες χωρίς Covid-19

Κομόρες, Κιριμπάτι, Λεσότο, Μαλάουι, Νήσοι Μάρσαλ, Μικρονησία, Ναουρού, Βόρεια Κορέα, Παλάου, Σαμόα, Σάο Τομέ και Πρίνσιπε,  Νήσοι Σολομώντα, Νότιο Σουδάν, Τατζικιστάν, Τόνγκα, Τουρκμενιστάν, Τουβαλού, Βανουάτου, Υεμένη.

Αρκετοί στον κόσμο εκτιμούν – και οι ειδικοί συμφωνούν – ότι σε κάποιες από τις χώρες που ο Covid-19 δεν έχει φθάσει, υπάρχουν κρούσματα, αλλά δεν αναφέρονται. Η Βόρεια Κορέα, για παράδειγμα, επισήμως δεν έχει αναφέρει κανένα κρούσμα, όπως η εμπόλεμη Υεμένη.

Σε ορισμένες χώρες ωστόσο από τις 19, ο κοροναϊός όντως δεν έχει περάσει τα σύνορα. Πρόκειται κυρίως για μικρά νησιά με λίγους επισκέπτες. Στην πραγματικότητα, σε επτά από τα 10 μέρη του κόσμου με τη μικρότερη επισκεψιμότητα, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, δεν υπάρχει όντως κρούσμα του Covid-19. Θα μπορούσε να πει κανείς πως στην εποχή της κοινωνικής απομάκρυνσης, τα νησιωτικά αυτά έθνη βρίσκονται σε φυσική καραντίνα.

Εφησυχασμός ωστόσο δεν υπάρχει. Το πρόβλημα είναι παγκόσμιο ακόμη και για τις χώρες αυτές. Διότι μπορεί το Ναουρού, λόγου χάριν, να είναι το μικρότερο κράτος μετά το Μονακό και με τον μικρότερο πληθυσμό (10.000) μετά το Τουβαλού, όπως επίσης μπορεί να δέχεται τους λιγότερους επισκέπτες (περί τους 160 κάθε χρόνο), ωστόσο με ένα μόλις νοσοκομείο, χωρίς αναπνευστήρες και με σοβαρές ελλείψεις σε νοσηλευτικό προσωπικό, είναι αμφίβολο εάν θα μπορούσε να αντεπεξέλθει στην κρίση του Covid-19.