Οι νεότερες γενιές δεν είναι χειρότερες σε σύγκριση με τις προηγούμενες. Απλώς, οι παλαιότερες γενιές παραδοσιακά «βλέπουν» τους νέους σαν… μια απογοήτευση, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.

Κατά τους επιστήμονες του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια Τζον Πρότσκο και Τζόναθαν Σκούλερ, πρόκειται για την επίδραση μιας ψευδαίσθησης την οποία περιγράφουν ως «τα παιδιά αυτές τις ημέρες».

Βάσει της έρευνάς τους, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science Advances – και σύμφωνα με τη Wall Street Journal – η αντίληψη που σχηματίζει κανείς για τις νεότερες γενιές, σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με την εικόνα που έχει διαμορφώσει για τον εαυτό του.

Οι ερευνητές ζήτησαν από 1.824 πολίτες στις ΗΠΑ να συγκρίνουν τις νέες γενιές με προηγούμενες, ειδικά σε ό,τι αφορά τον σεβασμό, τη νοημοσύνη και τη μόρφωση. Συνολικά, οι συμμετέχοντες έβαλαν χαμηλότερες βαθμολογίες στους νέους, με τις απαντήσεις τους πάντως να διαφέρουν ανάλογα με την εικόνα που είχαν για τους εαυτούς τους.

Η πλειονότητα εκείνων που επικεντρώνονται στην ανάγκη για σεβασμό, έκαναν λόγο για ασέβεια της επόμενης γενιάς, ενώ εκείνοι που συγκέντρωσαν υψηλότερη βαθμολογία σε τεστ IQ, στο μεγαλύτερό τους ποσοστό δήλωσαν ότι οι νέοι είναι λιγότερο έξυπνοι. Αντίστοιχα, εκείνοι οι οποίοι είχαν την υψηλότερη βαθμολογία σε ένα τεστ αναγνώρισης συγγραφέων, απέδωσαν σε μεγαλύτερο ποσοστό στους νεότερους έλλειψη ενδιαφέροντος για τα βιβλία.

Στον αντίποδα, πραγματοποιώντας υποκειμενικές συγκρίσεις, οι παλιότερες γενιές έδιναν στους εαυτούς τους την πρωτιά. Πάντως, αξιοσημείωτο κατά τους ερευνητές είναι πως, όσοι συμμετέχοντες στη μελέτη άλλαξαν αντίληψη για τον εαυτό τους, άλλαξαν ταυτόχρονα και την άποψή τους για την επόμενη γενιά.

Στο πλαίσιο του πειράματος, οι ερευνητές είπαν σε συμμετέχοντες ότι είχαν πολύ υψηλή ή πολύ χαμηλή βαθμολογία στη δοκιμασία αναγνώρισης συγγραφέα και στη συνέχεια τους ζήτησαν να κρίνουν τις ικανότητες ανάγνωσης των νέων. Εκείνοι που πίστευαν ότι είναι χειρότεροι στην ανάγνωση βιβλίων, ήταν επίσης λιγότερο πιθανό να «κακολογήσουν» την επόμενη γενιά.

Κατά τους ερευνητές, οι ηλικιωμένοι που υπερέχουν σε ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό «βλέπουν» τους νέους ως υποδεέστερους από τους ίδιους, κάνοντας συγκρίσεις με δικές τους αναμνήσεις. Μελέτες του ψυχολόγου του Στάνφορντ, Λι Ρος, έχουν καταδείξει εξάλλου ότι τείνουμε να προσαρμόζουμε την άποψή μας για το παρελθόν μας, ώστε να ταιριάζει με το παρόν.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, όταν κάποιος ασκεί επικρίσεις στην επόμενη γενιά, συνήθως τη συγκρίνει με μια εξιδανικευμένη έκδοση του δικού του παρελθόντος, η οποία είναι καλυμμένη με την «ομίχλη» της μνήμης που δημιουργεί μια πιο κολακευτική εικόνα.