Στις ταινίες καταστροφής, κάπου εκεί που τα οργανωμένα σχέδια πηγαίνουν στα σκουπίδια, και λίγο πριν ο ήρωας εμφανιστεί για να σώσει την ανθρωπότητα, είναι το σημείο συνήθως που όλοι τρέχουν αλλόφρονες δεξιά-αριστερά με μοναδικό σκοπό τη σωτηρία, ακόμη και με τους πιο παράλογους τρόπους.

Κάπως έτσι θα μπορούσε να παραλληλιστεί αυτήν τη στιγμή η κατάσταση στην κινηματογραφική διανομή των ΗΠΑ και κατ’ επέκταση σχεδόν ολόκληρου του κόσμου. Απελπισμένα από τη μακροχρόνια υπολειτουργία –ή το κανονικό κλείσιμο– των αιθουσών, τα μεγάλα χολιγουντιανά στούντιο έχουν αρχίσει ήδη από τα τέλη του καλοκαιριού να κυκλοφορούν κάποιες θεωρητικά εμπορικές ταινίες· όχι ακριβώς μπλοκμπάστερ, αλλά σίγουρα φιλμ από εκείνα που γεμίζουν το πρόγραμμα των πολυκινηματογράφων.

Και φυσικά πάνε χάλια. Ταινίες όπως τα νεανικού τρόμου «Freaky» και «Έλα να παίξουμε», που σε κανονικούς καιρούς θα έφερναν τουλάχιστον 50.000 δολάρια ανά αίθουσα μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο, αποδίδουν τώρα δέκα και πλέον φορές λιγότερο. Το να συγκεντρώνει μια τέτοια mainstream ταινία συνολικά 3,7 εκατ. δολάρια στην πρεμιέρα της σε 2.472 αίθουσες, το λες και καταθλιπτικό.

Οι διανομείς βεβαίως το αντιλαμβάνονται και τον τελευταίο καιρό έχουν υιοθετήσει άλλη τακτική: τα φιλμ αυτού του τύπου έχουν πια μόλις τρεις εβδομάδες στις αίθουσες πριν γίνουν διαθέσιμες οn demand στο Διαδίκτυο. Το πραγματικά ανησυχητικό νέο, ωστόσο, δεν είναι αυτό. Τρεις ακόμη ταινίες, αυτή τη φορά από εκείνες που θεωρούνται υποψήφιες για την οσκαρική κούρσα, φαίνεται πως ακολουθούν τον ίδιο δρόμο. Ο λόγος για το «Mank», την καινούργια δουλειά του Ντέιβιντ Φίντσερ, η οποία από τις 4 Δεκεμβρίου θα βρίσκεται στο Netflix, το «Ammonite» με τις Κέιτ Γουίνσλετ και Σίρσα Ρόναν, όπως και το αγαπημένο των φεστιβάλ «The Climb». Η έξοδος στα σινεμά ήταν για όλες τους απογοητευτική, με έσοδα περίπου 300 δολάρια (!) ανά αίθουσα για όλο το Σαββατοκύριακο. Κι εκείνες λοιπόν κατευθύνονται άρον άρον για πλατφόρμες, ενώ πληθαίνουν τα σενάρια πως παρόμοια τύχη θα έχουν σύντομα και οι πραγματικά μεγάλες μπλοκμπάστερ παραγωγές.

Το σενάριο που άνθρωποι της βιομηχανίας και σινεφίλ φοβούνταν από την αρχή της πανδημίας μοιάζει, δυστυχώς, να αποκτά σάρκα και οστά. Η κινηματογραφική κυκλοφορία είναι πλέον συμβολική και το lockdown των σινεμά μπορεί να εξελιχθεί σε πολύ μονιμότερο από εκείνο στους υπόλοιπους τομείς της ζωής.

Αιμίλιος Χαρμπής – kathimerini.gr