Ένας χώρος «στοιχειωμένος». Μια τεράστια έκταση-φάντασμα. Ένα σημείο στο οποίο το παιχνίδι ενός 15χρονου κοριτσιού μετατράπηκε σε εφιάλτη.

Ένας χώρος «στοιχειωμένος». Μια τεράστια έκταση-φάντασμα. Ένα σημείο στο οποίο το παιχνίδι ενός 15χρονου κοριτσιού μετατράπηκε σε εφιάλτη. Ποια είναι η ιστορία του οικοπέδου Αλλατίνη στην καρδιά της Ανατολικής Θεσσαλονίκης;

Ο άδικος χαμός ενός 15χρονου κοριτσιού, για το οποίο οι ξέγνοιαστες ώρες παιχνιδιού μετατράπηκαν σε εφιάλτη, όταν στα τέλη Νοεμβρίου του 2015, έπεσε από ύψος 3 μέτρων στο εγκαταλελλειμένο κτήριο του εργοστασίου Αλλατίνη, έχει συνδεθεί με τον χώρο.

Δείτε ένα βίντεο:

Η ιστορία, η άνοδος και η πτώση 

Το 1854, χτίζεται στο σημείο ο πρώτος αλευρόμυλος, γαλλικών συμφερόντων. Το 1883, η οικογένεια Αλλατίνι αγοράζει το μερίδιο των Μοδιάνο και Ντάρμπλεϊ και γίνεται ο κύριος ιδιοκτήτης του συγκροτήματος. Το 1898, ο κεντρικός μύλος καίγεται και την θέση του παίρνει το κεντρικό κτίριο 5 ορόφων που βλέπουμε μέχρι και σήμερα. Εκείνη την εποχή και πριν την φωτιά του 1898, ο μύλος Αλλατίνι είναι ο μεγαλύτερος της Ανατολικής Ευρώπης, απασχολεί 250 εργαζόμενους και παράγει 80.000 οκάδες αλεύρι ημερησίως.

Το κτίριο του 1898, χτίστηκε σε σχέδια του Ιταλού αρχιτέκτονα Vitaliano Posseli και το συγκρότημα περιελάμβανε εκτός από τον κεντρικό μύλο (το σημερινό κεντρικό κτίριο), το κτίριο της διοίκησης, την κατοικία του διευθυντή, τις αποθήκες Α και Β, έναν κυλινδρικό μύλο, φούρνους, μηχανουργείο και την τεράστια καμινάδα δίπλα στους φούρνους. Το συγκρότημα γνωρίζει μεγάλη άνθηση μέχρι και το 1913, οπότε και η οικογένεια Αλλατίνι εκποιεί την περιουσία της και μετακινείται στο Λιβόρνο, λόγω της έναρξης των Βαλκανικών Πολέμων. Ο Κοσμάς Πανούτσος, εισαγωγέας σιτηρών, αγοράζει τον μύλο το 1926 και καταφέρνει να διπλασιάσει την αλεστική δυνατότητα του μύλου και να τον μετατρέψει στον μεγαλύτερο των Βαλκανίων.

Ακόμα μια φωτιά προκαλεί ζημιές στο κτίριο το οποίο όμως επαναλειτουργεί το 1939. Κατά την διάρκεια της Κατοχής ο μύλος δεν σταματάει την λειτουργία του, το 1950 ωστόσο μια τρίτη πυρκαγιά καταστρέφει σε μεγάλο ποσοστό τον κεντρικό μύλο. Η εταιρεία καταφέρνει να ξαναχτίσει τον μύλο, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν ασφαλισμένος αυτή τη φορά, οι δυνατότητες του όμως είναι πλέον περιορισμένες. Τη δεκαετία του ’80 το συγκρότημα εγκαταλείπεται ολικώς.

Μέχρι και σήμερα το συγκρότημα Αλλατίνι παραμένει άδειο και ανεκμετάλλευτο, παρατημένο στο έλεος του χρόνου. Ο μηχανολογικός εξοπλισμός έχει απαλλοτριωθεί, τα κτίρια αξιοσημείωτης αρχιτεκτονικής καταρρέουν και παρά τις μελέτες και τις προτάσεις που έχουν γίνει κατά καιρούς για την αποκατάσταση και ανάδειξη του, η διάσωση του φαντάζει μακρινό όνειρο.

Δείτε ένα ακόμη βίντεο: