Στην πιο παράξενη σεζόν στην ιστορία (και) του σινεμά, οι ταινίες που θα φτάσουν μέχρι την οσκαρική δόξα στα τέλη Απριλίου –φέτος η τελετή μεταφέρθηκε αργότερα, για ευνόητους λόγους– είναι μάλλον ήδη γνωστές και δεν αφήνουν περιθώρια για πολλές ανατροπές.

Σε μια χρονιά άλλωστε που τα σινεμά ανά τον κόσμο έμειναν σε μεγάλο βαθμό κλειστά ή μισοέρημα και τα περισσότερα κινηματογραφικά φεστιβάλ ακυρώθηκαν ή άλλαξαν μορφή, οι ποιοτικές ταινίες είναι σημαντικά λιγότερες.

Τι φαντάζει μέχρι τώρα περίπου βέβαιο; Αρχικά ότι φέτος θα έχουμε ρεκόρ υποψηφιοτήτων, όχι μόνο στα Οσκαρ, αλλά και στις Χρυσές Σφαίρες και σε όλες τις υπόλοιπες σημαντικές βραβεύσεις, από ταινίες που ανήκουν σε διαδικτυακές πλατφόρμες.

Το Netflix αναμένεται, φυσικά, να λάβει τη μερίδα του λέοντος σε μια τέτοια εξέλιξη, με φιλμ όπως το «Mank» του Ντέιβιντ Φίντσερ, «Τα θραύσματα μιας γυναίκας» με τη Βανέσα Κίρμπι και «Η θρυλική Μα Ρέινι» με τη Βαϊόλα Ντέιβις και τον Τσάντγουικ Μπόουζμαν, να συγκεντρώνουν αρκετές ελπίδες διάκρισης. Ακόμη σημαντικότερες πιθανότητες ίσως έχει το «The White Tiger» από την Ινδία, το οποίο έχει αποσπάσει διθυραμβικά σχόλια από όσους (λίγους) το έχουν δει και προσγειώνεται στην πλατφόρμα στις 22 Ιανουαρίου.

Ολα αυτά, βεβαίως, είναι πιθανότερο να συναγωνιστούν για τη… δεύτερη θέση, μιας και στην κορυφή μοιάζει να θεωρείται όλο και ασφαλέστερη η ταινία που κατέκτησε και τον φετινό Χρυσό Λέοντα της Βενετίας. Μόλις χθες, το «Nomadland» της Κλόε Ζάο αναδείχθηκε καλύτερη ταινία στα νεοϋορκέζικα βραβεία Gotham, τα σπουδαιότερα για το αμερικανικό ανεξάρτητο σινεμά. Η νίκη αυτή φτάνει τις συνολικές βραβεύσεις του φιλμ στις 72(!) πριν καν ξεκινήσει η τελική ευθεία της σεζόν, η οποία ολοκληρώνεται με τις ενώσεις των επαγγελματιών του σινεμά, τις Χρυσές Σφαίρες και φυσικά τα Οσκαρ.

Πράγματι, το «Nomadland» διαθέτει όλες τις προϋποθέσεις για να κερδίσει. Μιλάει για την (ταλαιπωρημένη) σύγχρονη Αμερική και ιδιαίτερα για την επαρχιακή πλευρά της, έχει στο τιμόνι της μια γυναίκα δημιουργό, από τις καλύτερες του καιρού μας, ενώ την πρωταγωνίστριά του, Φράνσις Μακ Ντόρμαντ, απλώς τη λατρεύουν οι πάντες. Μοναδική ταινία που μοιάζει ικανή να την απειλήσει είναι το «Minari» του Αμερικανού, κορεατικής καταγωγής, Λι Ισαάκ Τσανγκ, το οποίο αφηγείται την ιστορία μιας οικογένειας μεταναστών από την Κορέα, η οποία μετακομίζει στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1980.

Αιμίλιος Χαρμπής – kathimerini.gr