Ο Παναθηναϊκός πασχίζει να προλάβει το τρένο των play offs σαν όγδοος, αλλά αυτό θα τον οδηγήσει στον… τοίχο που λέγεται Φενέρ, όπως διαπίστωσε ξανά. Γράφει ο Χρ. Ρομπόλης.

Η κόντρα στα προγνωστικά και την μπασκετική λογική προσπάθεια του Παναθηναϊκού να πηδήσει στο τελευταίο βαγόνι του εν κινήσει τρένου των play offs μοιάζει μάταια. Ειδικά μετά από τέτοιες βραδιές σαν αυτή στην Κωνσταντινούπολη. Γιατί ακόμη κι αν οι «πράσινοι» με έναν συνδυασμό δικών τους νικών και «δώρων» από τον ανταγωνισμό προλάβουν με κάποιον τρόπο να τερματίσουν όγδοοι, θα βρουν μπροστά τους αυτή τη Φενέρμπαχτσε. Ή μάλλον μία ακόμη καλύτερη βερσιόν της, καθώς τότε θα υπάρχει Γιαν Βέσελι και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς συνηθίζει να φυλάει την καλύτερη φόρμα της σεζόν για την ομάδα του στο δίμηνο Απριλίου-Μαΐου.

Ο Παναθηναϊκός διαπίστωσε από πρώτο χέρι το βράδι της Παρασκευής πως η υπερπροσπάθεια που ορθότατα οφείλει στην ιστορία του να καταβάλει εξαντλώντας τις πιθανότητες να μπει στα play offs, θα είναι ουσιαστικά ανώφελη. Κι αυτό γιατί δείχνει ανήμπορος όχι να κερδίσει μία φορά (πόσω μάλλον τρεις) αλλά να κοιτάξει στα μάτια την καλύτερη των BIG 3 της φετινής Ευρωλίγκας. Κακά τα ψέματα, ακόμη και χωρίς τον καλύτερο σέντερ της διοργάνωσης, η Φενέρ παραμένει μια ομάδα με πολύ πιο ποιοτικό και πληρέστερο ρόστερ (κι όχι μόνο λόγω του υπερδιπλάσου μπάτζετ), με κορμό που χτίζεται επί χρόνια, με αυτοματισμούς καλύτερους από κάθε άλλη ομάδα του επιπέδου της και με τον καλύτερο του συναφιού του στην Ευρώπη στην άκρη του πάγκου.

Απέναντι σε αυτό το υπόδειγμα ο Παναθηναϊκός έχει να αντιπαρατάξει μια ομάδα που γκρεμίστηκε για να χτιστεί σχεδόν από τα θεμέλια με πολλές κακοτεχνίες για ένα ακόμη καλοκαίρι, με ρόστερ που δεν ανταποκρίνεται ποιοτικά στα χρήματα που δαπανήθηκαν για να στελεχωθεί, με παίκτες που πάνε κι έρχονται σαν χωρίς… σκοπό και με έναν προπονητή που μπορεί να είναι θρύλος και δάσκαλος σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά καλείται να μάθει το ευρωπαϊκό μπάσκετ στα 66 του…

Δεν χρειαζόταν καν ένα mastermind σαν του Ομπράντοβιτς για να βρει τρόπο να βραχυκυκλώσει τον Παναθηναϊκό. Ο «Ζοτς» διέταξε να… δείρουν τον Καλάθη, ο μοναδικός δημιουργός υψηλού επιπέδου της ομάδας μοιραία αποκόπηκε από παιχνίδι της ομάδας, οι «πράσινοι» είδαν μετά τον Λάνγκφορντ έναν ακόμη βετεράνο της περιφέρειας να αποχωρεί λαβωμένος (Λοτζέσκι) και έμοιαζαν να περιμένουν καρτερικά να ξυπνήσουν από τον εφιάλτη με τη μικρότερη δυνατή διαφορά.

Κανείς-προς Θεού-δεν λέει πως ο Παναθηναϊκός πρέπει να παρατήσει την προσπάθεια στην Ευρωλίγκα. Στις οκτώ εναπομείνασες αγωνιστικές οφείλει στην ιστορία, τον κόσμο του, ακόμη και τον χρηματοδότη του, να συνεχίσει να το παλεύει, έστω κι αν χαθούν σύντομα και οι μαθηματικές ελπίδες πρόκρισης. Όμως δεν παύει να περνά από το μυαλό πως η πρόκριση συνεπάγεται πιθανότατα μια αναβίωση του εφιάλτη που έζησε το βράδυ της Παρασκευής στην Πόλη. Και που θα συνεχίζει να υπενθυμίζει στους φίλους της ομάδας πόσο απέχουν πλέον από την κορυφογραμμή της Ευρωλίγκας, στην οποία βρίσκονταν σταθερά για καμιά εικοσαριά χρόνια. Ίσως πάντως ένα σκληρό μάθημα σαν το φετινό να χρειάζεται κάποια στιγμή για να οδηγήσει σε μια πιο σωστή αντίδραση το καλοκαίρι…

Πηγή: sport-fm.gr