ΤΕΧΝΕΣ

Με το βλέμμα στο παιδικό σινεμά

Με το βλέμμα στο παιδικό σινεμά
Στιγμιότυπο από την ταινία «Dounia and the Princess of Aleppo»

Πόσες ταινίες ή τηλεοπτικές σειρές που απευθύνονται σε παιδιά και εφήβους παράγονται στην Ελλάδα; Αναμφίβολα λιγότερες συγκριτικά με αντίστοιχα πρότζεκτ άλλων ευρωπαϊκών χωρών.

Το γεγονός αυτό απασχόλησε σε μεγάλο βαθμό τους συντελεστές του Παιδικού & Εφηβικού Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας (13 – 19 Νοεμβρίου), με τίτλο «Super Powers – Super Feelings» και τη συμμετοχή 91 ταινιών μικρού και μεγάλου μήκους από 32 χώρες, οι οποίοι στην έκτη του διοργάνωση αποφάσισαν να εγκαινιάσουν μια νέα δράση. Η πρωτοβουλία ATHICFF for Professionals, που πραγματοποιείται στις 15 και 16 Νοεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και το ξενοδοχείο Stratos Vassilikos Athens στις 15 και 16 Νοεμβρίου, στοχεύει στην ενίσχυση και εξωστρέφεια της παραγωγής παιδικού και εφηβικού οπτικοακουστικού περιεχομένου.

«Το φεστιβάλ πέρα από την ψυχαγωγία για όλη την οικογένεια και τον εκπαιδευτικό ρόλο που έχει, δημιουργεί κάποιες προϋποθέσεις ώστε η εγχώρια κινηματογραφική παραγωγή να εμπνευστεί βλέποντας αυτόν τον πλούτο που υπάρχει παγκοσμίως όσον αφορά τις παιδικές ταινίες και να αρχίσει να προσανατολίζεται προς την παραγωγή εγχώριου περιεχομένου αυτού του είδους», λέει στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» η διευθύντρια του Φεστιβάλ Καλλιόπη Χαραλάμπους.

Μέσα από σεμινάρια και εργαστήρια, παρουσιάσεις καλών πρακτικών συμπαραγωγής – εστιάζοντας σε πολυβραβευμένες συμπαραγωγές χωρών της νοτιοανατολικής Ευρώπης, αλλά και συναντήσεις με Ευρωπαίους συναδέλφους στον ίδιο τομέα, οι νέοι Ελληνες σεναριογράφοι και σκηνοθέτες θα μπορέσουν να αναπτύξουν τις ιδέες τους.

Ενας από τους μέντορες που συμμετέχει σε αυτήν την παράλληλη δράση και συγκεκριμένα το εργαστήριο ATHICFF Script, είναι και ο Σέρβος παραγωγός ταινιών Μίλαν Στογιάνοβιτς. «Θα προσπαθήσω να μεταλαμπαδεύσω στους συμμετέχοντες τη γνώση και δική μου οπτική στο πώς να αναγνωρίσουν και να τονίσουν τον πυρήνα της ιστορίας τους, τον τρόπο που θα παρουσιάσουν καλύτερα αυτό που έχουν στο μυαλό τους και θα επιλέξουν συνεταίρους», εξηγεί ο ίδιος. Εκτός όμως από αυτό, ο Στογιάνοβιτς θα χρησιμοποιήσει το φιλμ «How I Learned to Fly» ως μελέτη περίπτωσης με σκοπό να «εμπνεύσει ή να οδηγήσει τον νέο επαγγελματία στον χώρο του κινηματογράφου στη δημιουργία ενός καινούργιου σεναρίου».

Συνολικά πέντε decision makers του ευρωπαϊκού οπτικοακουστικού κλάδου θα παρακολουθήσουν έξι ελληνικά πρότζεκτ που βρίσκονται σε στάδιο ανάπτυξης, με στόχο να προκύψει συνεργασία, μια πιθανή νέα συμπαραγωγή

Σύμφωνα με την κ. Χαραλάμπους, το πρόγραμμα επεκτείνεται με σεμινάρια που εστιάζουν στη διεθνή βιομηχανία κινηματογράφου για παιδιά και νέους όπως και εργαστήρια σχετικά με την εύρεση εργαλείων χρηματοδότησης, ώστε η δουλειά να προχωρήσει ένα βήμα παρακάτω. «Είμαστε πολύ χαρούμενοι, πρόκειται για την πρώτη μας προσπάθεια σε αυτόν τον τομέα, οπότε πιστεύουμε ότι αυτή η δικτύωση θα είναι αποτελεσματική στο μέλλον».

«Είναι θέμα εκπαίδευσης»

Η συζήτηση κατευθύνεται στην έλλειψη αυτού του είδους κινηματογραφικού υλικού στη χώρα, η οποία έρχεται μετά από δύσκολα χρόνια. «Ο χώρος αυτός όπως και πολλοί άλλοι στην Ελλάδα υπέφεραν μέσα στην πολυετή κρίση. Παραδοσιακά, είμαστε και μια χώρα με θεατρόφιλο κοινό. Βλέπουμε πόσες μεγάλες αξιόλογες θεατρικές παραγωγές υπάρχουν κάθε χρόνο, αυτό δεν είναι το ίδιο στον κινηματογράφο», λέει η κ. Χαραλάμπους τονίζοντας ότι «είναι θέμα εκπαίδευσης και εφόσον “καλλιεργούμε” το αυριανό κοινό, είμαστε αισιόδοξοι ότι και οι νέοι επαγγελματίες θα αρχίσουν να σκέφτονται προς αυτή την κατεύθυνση».

«Παραδοσιακά, είμαστε και μια χώρα με θεατρόφιλο κοινό. Βλέπουμε πόσες μεγάλες αξιόλογες θεατρικές παραγωγές υπάρχουν κάθε χρόνο, αυτό δεν είναι το ίδιο στον κινηματογράφο»

Στην ερώτηση για το μέλλον του σινεμά που αφορά τις νεότερες γενιές στην Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό, ο Στογιάνοβιτς απαντά ότι «υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες». Συμπληρώνει ότι «το μεγαλύτερο λάθος είναι να σκεφτόμαστε ότι αυτό το κοινό, λόγω της ηλικίας του, έχει χαμηλότερες προσδοκίες και μπορεί να συμβιβαστεί με κάποια ταινία μόνο επειδή οι πρωταγωνιστές είναι συνομήλικοι». Ο ίδιος σημειώνει ότι το σενάριο θα πρέπει να αφορά μια συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα και όπως οι ενήλικες, έτσι και οι νεότεροι θεατές επιθυμούν να παρακολουθήσουν μια συναρπαστική ιστορία με χαρακτήρες που μπορούν να ταυτιστούν. «Οσο περισσότερο συζητούμε για τέτοιες ιστορίες, τόσο πιο επιτυχημένες θα είναι οι ταινίες που δημιουργούμε για τους μικρούς φίλους».

Αλεξάνδρα Σκαράκη – kathimerini.gr