Ένα νέο κίνημα έχει λάβει σάρκα και οστά. Οι άνθρωποι που ανήκουν σε αυτό απέχουν από την αγορά καινούργιων ρούχων και επιλέγουν μεταχειρισμένα. Είναι, άραγε, αυτή η μεγαλύτερη αλλαγή που μπορεί να πραγματοποιηθεί προς όφελος του περιβάλλοντος;

Η Λορίν Κούντερι ψάχνει τα ενδύματα που είναι κρεμασμένα στο κατάστημα της φιλανθρωπικής οργάνωσης Cancer Research Uk, στο Γκουλ του ανατολικού Γιόρκσαϊρ. «Κατεστραμμένη», λέει, αναφερόμενη σε μία σκισμένη μπλούζα. «Αυτή η φούστα είναι μεγάλη, αλλά πιστεύω ότι μπορώ να τη στενέψω», αναφέρει η Κούντερι, η οποία παρότι φαίνεται ότι ψωνίζει, στην πραγματικότητα απλά κοιτάει τα εμπορεύματα. Βρίσκεται, άλλωστε, σε μία πολύ σημαντική αποστολή: να μην αγοράσει καθόλου νέα ρούχα έστω και μεταχειρισμένα. «Πιστεύω ότι πρέπει να αναρωτηθείς, το χρειάζομαι πραγματικά αυτό;», σημειώνει.

Η Κούντερι ανήκει στους ανθρώπους που λατρεύουν τα ρούχα, αλλά καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες να αντισταθούν στην αγορά τους, επικαλούμενοι λόγους βιωσιμότητας. Σύμφωνα με τη μη κερδοσκοπική οργάνωση Wrap, που προωθεί τη βιώσιμη διαχείριση των υδάτων, ο μέσος όρος ζωής ενός ενδύματος στη Βρετανία είναι τα 2,2 χρόνια. Yπολογίζεται ότι παραμένουν αχρησιμοποίητα και κρεμασμένα απλώς στις κρεμάστρες ενδύματα αξίας 30 δισ. στερλινών. Κι όμως, εξακολουθούμε να ψωνίζουμε νέα κομμάτια. «Κάθε εβδομάδα αγοράζουμε 38 εκατομμύρια ρούχα και 11 εκατομμύρια καταλήγουν στις χωματερές», εξηγεί η Μαρία Τσένογουεθ, επικεφαλής της φιλανθρωπικής οργάνωσης Τraid που καταβάλλει προσπάθειες προκειμένου να σταματήσει το πέταμα των ρούχων. «Δεν έχουμε αρκετούς πόρους για να εξακολουθήσουμε να ταΐζουμε αυτό το τέρας», κατέληξε η Τσένογουεθ. Η ίδια πιστεύει ότι οι καταναλωτές στρέφονται όλο και περισσότερο στην αγορά μεταχειρισμένων ρούχων, τονίζοντας ότι καταγράφεται αύξηση της τάξεως του 30% στις αγορές από τα καταστήματα της Traid κατά τη διάρκεια του 2018, συγκριτικά με το 2017. Οταν ήταν έφηβη, ο πατέρας της τής απαγόρευσε να αγοράζει μεταχειρισμένα ρούχα, φοβούμενος ότι κάποιος θα θεωρούσε φτωχή την οικογένεια. Τον παράκουσε και μετέφερε ολόκληρους σάκους με μεταχειρισμένα ρούχα από τα παράθυρα του δωματίου της.

Σήμερα, η Τσένογουεθ θεωρεί ότι αποτελεί «μία μεγάλη χειρονομία ακτιβισμού η αγορά μεταχειρισμένων ενδυμάτων», μία αναγκαία επιλογή για όσους «δεν πιστεύουν στην καταστροφή του περιβάλλοντος και στη συνέχιση αυτής της υπερκατανάλωσης και του πετάματος».

Πόσο, όμως, δύσκολη είναι η μετάβαση σε έναν πιο βιώσιμο τρόπο αγορών; Στη Βρετανία τα ενδύματα έχουν την τέταρτη μεγαλύτερη οικολογική επίπτωση, μετά τις κατασκευές, τις μεταφορές και τα τρόφιμα. Τα περισσότερα αντικείμενα μόδας πετιούνται σε λιγότερο από έναν χρόνο από την αγορά τους σύμφωνα με έκθεση του Μακίνσεϊ για την κατάσταση της μόδας που πραγματοποιήθηκε πέρυσι.

Η Κούντερι λατρεύει τα ρούχα και ειδικότερα οτιδήποτε είναι φτιαγμένο από βελούδο. Ομως, δεν αγοράζει τίποτα. Το σύστημα ανταλλαγής ενδυμάτων στο οποίο συμμετέχει της επιτρέπει να αποκτά νέα κομμάτια χωρίς, ωστόσο, να παραφορτώνει την ντουλάπα της. Εκεί που αγόραζε τρία καινούργια κομμάτια κάθε μήνα, σήμερα ανταλλάσσει δέκα με δεκαπέντε κομμάτια τον μήνα, κυρίως πράγματα που έχει αποκτήσει με τις παλιότερες ανταλλαγές.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ