Δραματική ταινία, γαλλικής παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Μαρί Αματσουκελί, με τους Λουίζ Μορό-Πανζανί, Ιλσα Μορένο Ζέγκο, Αρνό Ρεμποτίνι κα.

Μια ευχάριστη έκπληξη, που έρχεται να μας πλημμυρίσει από αυθεντική ανθρωπιά και συγκίνηση, να θεραπεύσει από την αρρώστια του κυνισμού και της ιδιοτέλειας, μέσα από την ακατέργαστη παιδική ματιά.

Η Μαρί Αματσουκελί, Γαλλίδα γεωργιανής καταγωγής, με την ταινία της, που άνοιξε την εβδομάδα κριτικής στο περσινό φεστιβάλ των Καννών και κέρδισε τον Χρυσό Αλέξανδρο για το τμήμα Meet the Neighbors του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αποδεικνύει ότι είναι αρκετό να δημιουργήσει μία πανέμορφη κινηματογραφική εμπειρία, όταν μιλάει η καρδιά, απλά, κατανοητά και χωρίς θεωρίες ή περίεργους συμβολισμούς, διδακτισμούς ή συμβάσεις πολιτικής ορθότητας.

Έχοντας ως σύμβολο αυτής της ανθρωπιάς, μια εκπληκτική πιτσιρίκα, η Αματσουκελί θα μιλήσει για την απώλεια, την απότομη ενηλικίωση, τα βάσανα των ανθρώπων και ειδικά των γυναικών, που έρχονται στα ξένα για να μας υπηρετήσουν, να μεγαλώσουν τα παιδιά μας, να δώσουν αυθόρμητα την αγάπη τους, όπως είχαν μάθει από τις μανάδες τους. Και με μία περίτεχνη διακριτικότητα θα περάσει και τα αποτελέσματα της αποικιοκρατίας, αλλά και την ανοιχτή πληγή της μεταναστευτικής κρίσης – ειδικά όταν ο ανθρωπισμός εξαντλείται σε αριθμούς, συμφέροντα και την ανάγκη για φτηνά εργατικά χέρια.

Η Γκλόρια, που έχει αφήσει την κόρη της και το μικρό της γιο στη γενέτειρά της, το Πράσινο Ακρωτήρι, έχει μεταναστεύσει στο Παρίσι, για να μαζέψει χρήματα, τα οποία στέλνει στα παιδιά της. Ως νταντά της ορφανής από μάνα 6χρονης Κλεό, με τις πορφυρές μπούκλες, το χαριτωμένο προσωπάκι και τα χοντρά μυωπικά γυαλιά, έχει αντικαταστήσει τη μάνα της, καθώς ο εργασιομανής πατέρας της, που την αγαπά, δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί με την καθημερινότητά της. Όταν, όμως, η Γκλόρια μαθαίνει ότι η 20χρονη κόρη της έμεινε έγκυος και πρέπει να επιστρέψει στην πατρίδα της για να την βοηθήσει, η Κλεό, θα νιώσει για δεύτερη φορά την απώλεια της μάνας και γι’ αυτό θα πάρει την απόφαση να ταξιδέψει στο Πράσινο Ακρωτήρι για το καλοκαίρι.

Μέσα από την καθαρή ματιά της Κλεό, θα έρθουμε πρόσωπο με πρόσωπο, όπως και η ίδια, με τη φτώχεια, τις δυσκολίες της ζωής στην αφρικανική χώρα, αλλά και την έξω καρδιά των ντόπιων, απ’ τους οποίους θα πάρει αγάπη, αλλά και την αθώα ζήλια από τα παιδιά που έχασαν τη μητέρα τους για μία Γαλλιδούλα.

Η Αματσουκελί, με μία ξεχωριστή αφηγηματική ικανότητα, σκηνοθετική απλότητα και στοχαστική ματιά θα πιάσει το νόημα, θα αναδείξει τις λεπτές, γκρίζες ζώνες του παιδικού τραύματος. Χωρίς να σχολιάζει, η κάμερα εισβάλει στις εύθραυστες παιδικές ψυχές, αναδεικνύοντας την ανάγκη για στοργή, ευαισθησία και αγκαλιά. Το βάρος της μητρικής απώλειας είναι παντού, αλλά τα συναισθήματα της ορφάνιας μεταδίδονται ανάλαφρα, χωρίς βαρύγδουπα ουμανιστικά μηνύματα.

Εγκαρδιότητα, απλότητα, ευαισθησία, ενσυναίσθηση, υποδειγματική αφήγηση, αλλά και πολύ καλή δουλειά στη διεύθυνση φωτογραφίας, που θερμαίνει τα ιδιαιτέρως κοντινά πλάνα του μικρού κοριτσιού, αναδεικνύοντας το συναίσθημα, αλλά και όλα αυτά τα μικρά και μεγάλα που θα διαμορφώσουν τον χαρακτήρα του.

Όμως, η μεγαλύτερη έκπληξη μας έρχεται από την πιτσιρίκα Λουίζ Μορό – Πανζανί, υποδυόμενη την Κλεό, που καταφέρνει με μία αξιοθαύμαστη ωριμότητα, να μεταφέρει την πολυσύνθετη ψυχολογία ενός ορφανού κοριτσιού και αποδέχεται τη σκληρή ενηλικίωσή της, με ακόμη μία απώλεια.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ... Η εξάχρονη Κλεό αγαπά την νταντά της, την Γκλόρια, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Όταν η γυναίκα γυρίζει πίσω στην πατρίδα της, το Πράσινο Ακρωτήρι, η Κλεό θα την επισκεφτεί για να περάσουν μαζί ένα τελευταίο καλοκαίρι που θα τις αλλάξει και τις δυο.