Υπήρξε μια από τις πιο εμβληματικές ηθοποιούς του θεάτρου της Βρετανίας αλλά και του παγκόσμιου κινηματογράφου. Η Μάγκι Σμιθ, που απεβίωσε την Παρασκευή 27/9 σε ηλικία 89 ετών, μαγνήτιζε στις ερμηνείες της με το επιβλητικό της στιλ και το ταλέντο να υποδύεται διαφορετικούς ρόλους έχοντας μαγευτική ακρίβεια.

Κάθε φορά που εμφανιζόταν στη θεατρική σκηνή ή την οθόνη, η Σμιθ «φώτιζε» την παραγωγή με το αριστοκρατικό της παρουσιαστικό και την ικανότητα να παρασέρνει το κοινό στον χαρακτήρα που ενσάρκωνε, γεγονός που της χάρισε πολλά βραβεία, ανάμεσά τους Οσκαρ για τις ταινίες «The Prime of Miss Jean Brodie» (1969) και «California Suite» (1978). Εκτός από αυτά, κέρδισε πέντε βρετανικά βραβεία – BAFTAs, τρεις Χρυσές Σφαίρες, τέσσερα βραβεία Emmy, πέντε βραβεία της Ενωσης Ηθοποιών -SAG και ένα βραβείο Τόνι. Η Σμιθ είναι μια από τις μόνο 14 ηθοποιούς που ανήκουν στο κλαμπ «Triple Crown of Acting», δηλαδή έχουν διακριθεί με τα σημαντικότερα βραβεία στον κινηματογράφο, την τηλεόραση και το θέατρο.

Πολύ αργότερα, οι νεότερες γενιές θα τη γνώριζαν μέσα από τον ρόλο της καθηγήτριας Μινέρβα ΜακΓκόναγκαλ στην κινηματογραφική μεταφορά της ιστορίας του «Χάρι Πότερ» καθώς και αυτόν της κοντέσσας Βάιολετ Κρόλεϊ στη βρετανική τηλεοπτική σειρά εποχής «Downton Abbey».

Για τις περισσότερες από τις έξι δεκαετίες στη βιομηχανία ψυχαγωγίας, η Σμιθ αυτοπροσδιοριζόταν κυρίως ως ηθοποιός του θεάτρου, αναλαμβάνοντας αξέχαστους ρόλους στο Γουεστ Εντ του Λονδίνου αλλά και το Μπρόντγουεϊ. Μπορούσε να παίξει κωμωδία αλλά και τραγωδία με την ίδια δύναμη και ένα αξιοζήλευτο πάθος. Για παράδειγμα, ερμήνευσε τη συνειδητοποιημένη Λαίδη Μπράκνελ του Οσκαρ Ουάιλντ, αλλά και την αδίστακτα φιλόδοξη Λαίδη Μάκμπεθ του Σαίξπηρ με αριστοτεχνικό τρόπο. Ωστόσο, παρά τον χαμαιλέοντα στον οποίο μεταμορφωνόταν στις διάφορες παραγωγές, το κυριότερο χαρακτηριστικό της ήταν ότι στις συνεντεύξεις και στις δημόσιες εμφανίσεις της, ήταν ντροπαλή και διατηρούσε χαμηλό προφίλ.

Από το Εσσεξ, στη μεγάλη οθόνη

Γεννημένη στις 28 Δεκεμβρίου του 1934 ως Μάργκαρετ Νάταλι Σμιθ, η ηθοποιός μεγάλωσε στην περιοχή Ιλφορντ έξω από την κομητεία Εσσεξ της Ανατολικής Αγγλίας. Ηταν η πιο μικρή από τα τρία παιδιά της οικογένειας – οι μεγαλύτεροι δίδυμοι αδερφοί της Ιαν και Αλιστερ έγιναν αρχιτέκτονες και ο πατέρας της ήταν τεχνικός σε ιατρικό εργαστήριο. Η Σμιθ σπούδασε στη σχολή του θεάτρου Oxford Playhouse κάνοντας το ντεμπούτο της στη σκηνή, το 1952.

Μετακόμισε στην Αμερική και συμμετείχε στην πρώτη της ταινία «Nowhere to Go» (1958). Στη συνέχεια εμφανίστηκε στο δραματικό φιλμ «The V.I.P.s» δίπλα στους Ελίζαμπεθ Τέιλορ και Ρίτσαρντ Μπάρτον. Η πρώτη υποψηφιότητα για Οσκαρ ήρθε με την ερμηνεία της ως Δυσδαιμόνα στην κινηματογραφική μεταφορά του σαιξπηρικού έργου «Οθέλλος» από το 1965. Τέσσερα χρόνια μετά, κέρδισε το χρυσό αγαλματίδιο για την ενσάρκωση της ιδιότυπης δασκάλας στην ταινία «The Prime of Miss Jean Brodie». Ξεχώρισε στις ταινίες του Ηρακλή Πουαρό «Death on the Nile» (1978) και «Evil Under the Sun» (1982). Τη δεκαετία του 1980, η Σμιθ παρουσίασε τις δεξιότητές της στην κωμωδία: πρωταγωνίστησε δίπλα στον Μάικλ Πάλιν στην ταινία «The Missionary» (1982) αλλά και τη μοχθηρή γυναίκα στο φιλμ «A Private Function» (1984).

Το εύρος της στην υποκριτική ήταν πολύ μεγάλο, καθώς εκτός από δραματικές ταινίες και κωμωδίες, υποδύθηκε καθημερινούς χαρακτήρες με δυσκολίες και απόγνωση στη ζωή τους. Οπως για παράδειγμα η μοναχική Ιρλανδή στην ταινία «The Lonely Passion of Judith Hearne». Αλλα κινηματογραφικά πρότζεκτ που συμπληρώνουν την τεράστια φιλμογραφία της είναι τα «Oh! What A Lovely War» (1969), «Quartet» (1981), «The Secret Garden» (1993), «The First Wives Club» (1996) και «Divine Secrets of the Ya-Ya Sisterhood» (2002).

Στην τηλεόραση

Στην τηλεόραση, μερικοί από τους ρόλους που ερμήνευσε γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Εκτός από τις –βραβευμένες με Emmy– συμμετοχές της στα «Downton Abbey» και «My House in Umbria», η Σμιθ ήταν υποψήφια για τις ερμηνείες της στις σειρές «Suddenly Last Summer», «Capturing Mary» (2010) και στη μίνι σειρά του BBC από το 1999, «David Copperfield». Συμπρωταγωνιστής της σε αυτή την παραγωγή ήταν ο Ντάνιελ Ράντκλιφ, ο οποίος δήλωσε αργότερα ότι χάρη στη Σμιθ προτάθηκε για τον ρόλο του Χάρι Πότερ στις ταινίες.

Η ηθοποιός ήταν παντρεμένη με τον θεατρικό συγγραφέα Μπέβερλι Κρος, από το 1975 μέχρι τον θάνατό του το 1998. Πριν τον Κρος, ήταν παντρεμένη με τον συμπρωταγωνιστή της στην «Miss Jean Brodie», Ρόμπερτ Στίβενς με τον οποίο απέκτησαν δυο γιους: τους ηθοποιούς Κρις Λάρκιν (Master and Commander: The Far Side of the World) και Τόμπι Στίβενς (Die Another Day).

Οσον αφορά τους ρόλους μέσα από τους οποίος έγινε περαιτέρω γνωστή, δηλαδή αυτούς της καθηγήτριας ΜακΓκόναγκαλ στην πρώτη ταινία του «Χάρι Πότερ» και της κοντέσσας Κρόλεϊ στο «Downton Abbey», η Σμιθ δήλωνε σε παλαιότερη συνέντευξή της στον ιστότοπο IndieWire ότι αισθανόταν απογοητευμένη. «Νιώθω ευγνωμοσύνη για τη δουλειά στον Χάρι Πότερ και στο Downton Abbey, αλλά δεν ήταν αυτό που λένε ικανοποιητική. Δεν αισθανόμουν ότι έκανα υποκριτική». Οταν ρωτήθηκε για τη στροφή της στην τηλεόραση, αρχικά στον πρωταγωνιστικό ρόλο της Βάιολετ Κρόλεϊ –μια ερμηνεία που της χάρισε πολλές διακρίσεις τις οποίες όμως σπάνια πηγαίνε στις τελετές για να παραλάβει– η ίδια απάντησε ότι αυτό συνέβαινε επειδή «στη σκηνή του θεάτρου, το αληθινό μου πάθος, δεν είχα ευκαιρίες» από ένα σημείο και μετά.

Αλεξάνδρα Σκαράκη – kathimerini.gr