ΛΕΞ – ΟΧΙ ΣΗΜΕΡΑ
Ορκίστηκα να τα καταφέρω
Αυτό που ακούς είναι το μόνο που ξέρω
Είμαι άλλος ένας μες σ’ αυτό το μπουρδέλο
Τι κρατάς άμα δεν το ‘χω το θέλω (Για να δω λίγο, για να δω)
Δεν έγινα γιατρός, ούτε δικηγόρος, ούτε φαρμακοποιός
Έψαξα την άκρη μου αλλιώς
Σαν να ‘μουν δεκαπέντε με τις ρίμες και τα flows (ευτυχώς)
Το κάνω από πιτσιρικάς
Μες στις πλατείες με τα φρικιά και τους punks
Τώρα μου λένε όχι μην σταματάς
Κι ας είναι γκρίζο το μαλλί σαν του Tranks
Πώς κερδίζει ενώ λέει τα ίδια (έλα ντε)
Μεταξύ μας δεν νικιέται η αλήθεια
Δεν μιλάω εγώ μιλάν τα παιχνίδια
Michael Jordan χωρίς τα δαχτυλίδια
Είμαι Βαλκάνιος πιστόλιασα τα χρέη μου
Έχω την επιβίωση στο DNA μου
Έχω το FIFA καρφωμένο μες στο Play μου
Φυλλάδες να ζητάνε συνεντεύξεις μες στο e-mail μου (τον πούλο)
Έχω τον σεβασμό των αντιπάλων
Μια θέση μες στην playlist μικρών και μεγάλων
Με συγκρίνουνε μ’ αυτόν και τον άλλον
Το έκανα να φαίνεται εύκολο μάλλον
Θέλουνε να μάθουν πώς το έκανα
Ζω και μ’ αγαπάνε σαν να πέθανα
Μ’ ακούνε στα κρυφά πίσ’ απ’ τα σίδερα
Με χαζεύουνε ψηλά πάνω απ’ τα σύννεφα
Ξέρω τι θα χάσω αν δεν κερδίσω
Γι’ αυτό δακρύζω μόνο όταν κοιτάζω πίσω (πίσω)
Δε θα έρθω σήμερα (όχι σήμερα)
Ψηλά πάν’ απ’ τα σύννεφα
Δεν ξεκινάει χωρίς εμάς το πεντάρι
Τρέχω το κέντρο σαν να είμαι δεκάρι
Στα δυτικά μου λεν’ τι έκανες πάλι
Top boy σαν τον Dushane και τον Sully
Ρωτάνε τον επόμενο μου στόχο (δεν ξέρω)
Γυρίζω μες στις πιάτσες λες και σπρώχνω
Με βλέπουνε και κρύβουν τα μαχαίρια
Με αγκαλιάζουνε με ματωμένα χέρια (αυτός είμαι)
Είδα την μάνα σου με μαύρο τούλι
Πόσο αξίζουν οι ζωές μας αδερφούλη
Άσε μόνο τις γιαγιάδες να κεντάνε
Στο ‘χα πει ή θα τους φας ή θα σε φάνε
Το κορίτσι μου έχει όνειρα και πλάνα (κάθε μέρα)
Δουλειά, δουλειά, δουλειά, σαν τη Rihanna
Μου λέει να μην πετάω πάνω απ’ τα σύννεφα
Της λέω να μην φοβάται τα αεροπλάνα
Ποτέ δεν σήκωσα τη μύτη μου
Μαρσάρουν μηχανές κάτω από το σπίτι μου
Honda, Hayabusa, Kawasaki
Μου λένε γάμησε τους Αλεξάκη
Ξέρουνε τον αριθμό μου
Δύο τρία δέκα έχω την πόλη επ’ ώμου
Λένε σε δαγκώνουνε bro μου
Μα αν δεν είναι κλασικό μάλλον δεν θα ‘ναι δικό μου