Η κατασκευή αυτή βρέθηκε στη λίστα με τις 50 χειρότερες εφευρέσεις όλων των εποχών

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, τα «κλουβιά για μωρά» χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για να εξασφαλίσουν ότι τα παιδιά που ζουν σε πολυκατοικίες στις πόλεις παίρνουν αρκετό φρέσκο αέρα και ηλιακό φως.

Συγκεκριμένα, στο Λονδίνο, όπου και παρατηρήθηκε το φαινόμενο υπήρχε ειδικό κλουβί που τοποθετούνταν στο εξωτερικό του παραθύρου και φιλοξενούσε τους μπόμπιρες στη σιδερένια “αγκαλιά” του.

Δεν ήταν κάποια περίεργη μόδα στη διακόσμηση, αλλά ένας τρόπος που βρήκαν οι κάτοικοι των μεγαλουπόλεων για να παίρνουν τα παιδιά τους… αέρα.

Ένοικοι πολυκατοικιών σε πολύ πυκνοκατοικημένες περιοχές, χρησιμοποιούσαν το κλουβί αντί για τον κήπο που φυσικά δεν υπήρχε. Έτσι, δημιουργούσαν ένα ακόμα «δωμάτιο», ουσιαστικά έναν ελεγχόμενο χώρο στο σπίτι και έβγαζαν το μωρό τους έξω για να το δει ο ήλιος και να πάρει τις απαραίτητες βιταμίνες.

Το κλουβί εφηύρε η Αμερικάνα Έμμα Ριντ το 1922. Σύμφωνα με την περιγραφή της: “Αυτό το κατασκεύασμα προσφέρει στέγαση σε μορφή κλουβιού, στο οποίο μπορεί τοποθετηθεί ένα μωρό ή ένα μικρό παιδί, μαζί με τα παιχνίδια του.

Το μωρό μπορεί να απολαύσει τον φρέσκο αέρα και επίσης υπάρχει αρκετός χώρος για να παίξει με τα παιχνίδια του.

Στο κλουβί μπορούν να τοποθετηθούν και τα σκεπάσματα του μωρού, έτσι ώστε όταν έρθει η ώρα να κοιμηθεί, να μπορεί να του στρώσει κάποιος στην γωνία”.

Η Ριντ τα είχε προβλέψει όλα. Το κλουβί είχε μέχρι και κυρτή σκεπή για να γλιστράνε τα νερά της βροχής και τα χιόνια.

Το κλουβί έκανε θραύση στο East End του Λονδίνου, μία απ’ τις πιο πυκνοκατοικημένες και χαμηλότερου οικονομικού επιπέδου περιοχές της πόλης. Το δημοτικό συμβούλιο είχε προτείνει να τοποθετήσει ένα κλουβί στο εξωτερικό κάθε διαμερίσματος.

Προφανώς, η πρόταση δεν εφαρμόστηκε, καθώς τα κλουβιά άρχισαν να εξαφανίζονται μετά από λίγο καιρό. Το 2010, το κλουβί συγκαταλεγόταν στη λίστα με τις 50 χειρότερες εφευρέσεις όλων των εποχών που κυκλοφόρησε το περιοδικό Time.